گلپایگانی برخلاف نقشش در «آینه عبرت» هرگز در زندگی واقعی اعتیاد را تجربه نکرد. حتی می‌گفتند قبل از بازی در این سریال، خیلی کم هم سیگار می‌کشید؛ با این حال نقش «آتقی» را باورپذیر و ماندگار بازی کرد. بخشی از این بازی خوب به ظاهر لاغر و صورت استخوانی‌اش برمی‌گشت. مهم‌تر اما به حرفه اصلی‌اش بستگی داشت که در گفت‌وگو با روزنامه شهروند گفته بود: «نمایشگاه خودروی من در میدان گمرک قرار داشت و آنجا پاتوق آدم‌های معتاد بود. صبح به صبح هم جنازه یکی از آنها از زیر پل یا توی جوب درمی‌آمد. برای همین شرایط زندگی‌شان دغدغه‌ام شده بود و وقتی سرکار بودم رفتارهایشان را زیر نظر داشتم و حتی آرزو می‌کردم یک روز بتوانم فیلمی بسازم تا در آنها تاثیر بگذارد و از این منجلاب خودشان را بیرون بکشند. فکر می‌کنم دیدن و زیر نظر گرفتن رفتار و حرکات آنها باعث شد بتوانم نقش آتقی را به‌عنوان یک مرد معتاد دربیاورم.»
پس از زندان شایعه‌های زیادی درباره‌اش در روزنامه‌ها منتشر می‌شد. گلپایگانی می‌گفت از آن زمان ۱۰ تا روزنامه دارم که نوشته بودند من مرده‌ام یا پناهنده شده‌ام! محمدجواد نظری گلپایگانی هم مثل خیلی دیگر از قدیمی‌ها، از مدیران سینمایی و بی‌معرفتی‌ها گله داشت. خانواده‌اش می‌گفتند هیچ هنرپیشه و کارگردانی در آزاد شدن او از زندان نقشی نداشت و هرکاری انجام شد، توسط خیرین گلپایگان صورت گرفت. او و محمود دینی بازیگر و تهیه‌کننده «آینه عبرت»، در اواخر دهه ۹۰ تلاش کردند سری جدید این سریال را بسازند و معتقد بودند جامعه باز هم به «آینه عبرت» نیاز دارد ولی هرچه تلاش کردند نشد. در این سال‌ها خیلی خبری از او منتشر نشد. البته در سال ۹۲ در انتخابات ریاست‌جمهوری ثبت‌نام کرد.
این موضوع خیلی سروصدا کرد و باعث واکنش‌های فراوانی در فضای مجازی شد. یک عده این حرکتش را اعتراضی تلقی کردند ولی خودش گفت می‌خواستم خودم را آزمایش کنم که در حضور آقایان قالیباف و روحانی ما چه‌کاره هستیم. او اعتماد‌به‌نفس بالایی داشت. به خودش و کارش خیلی مطمئن بود و می‌گفت پرویز پرستویی هم نمی‌تواند نقش یک معتاد را به اندازه من خوب بازی کند. در این رابطه گفته بود: «من یک اخلاقی دارم، هرگز از کسی خواهش نمی‌کنم به من کار بدهد؛ اگر رُلی باشد که به من بخورد، به من می‌دهند، نیازی نیست من بگویم! هر کسی می‌تواند مثل من نقش معتاد را بازی کند، بیاید بازی کند. آقای پرویز پرستویی گفته که دوست دارد نقش یک معتاد را بازی کند، بیاید بازی کند و بعد مقابل کار من بگذارند. ببینید کدام بهتر هستیم. مردم من را در نقش یک آدم معتاد قبول کرده‌اند و فکر می‌کنم همین پذیرش نشان می‌دهد بهتر از بقیه هستم»
سال ۹۳ زمانی که جواد گلپایگانی از زندان آزاد شد، گفتند حالش نسبتا خوب است و در کنار خانواده‌اش در منزل استراحت می‌کند اما هنوز توان گفت‌وگو ندارد؛ خانواده‌اش می‌گفتند به علت سکته‌ای که در زندان داشت، یک طرف بدنش لمس و کمی دچار فراموشی شده است که به مرور زمان با رسیدگی‌هایی که خواهیم داشت حالش بهتر هم می‌شود. او در هفت سال پایانی عمر که خارج از زندان گذشت، هیچ کار جدیدی انجام نداد تا در نهایت دیروز خبر درگذشتش در ۷۲سالگی منتشر شد. شاید جالب باشد بدانید که او در خوانندگی و تهیه‌کنندگی هم دستی بر آتش داشت و آثاری منتشر کرده است. کارش را در سال های پایانی دهه ۵۰ شروع کرد و تا پایان دهه ۶۰ در فیلم‌های سینمایی آقای «شانس»، «مزدوران»، «نقطه ضعف»، «عصیانگران» ، «شجاعان ایستاده می‌میرند»، «باغ بلور» و «زرخرید» بازی کرد و پس از آن در دهه ۷۰ پایش به تلویزیون باز شد و در سریال‌های تلویزیونی «آتیه»، «برگ‌ریزان» و «آینه عبرت» نقش آتقی را بازی کرد. او همچنین تهیه‌کنندگی فیلم‌های «مزدوران»، «شیلات»، «نقطه ضعف»، «عصیانگران» و «شجاعان ایستاده می‌میرند» را بر عهده داشت که در دهه ۶۰ ساخته شده‌اند.
