راگبی سِونز
راگبی سِونز (که به اختصار سِونز یا راگبی هفت نفره نیز نامیده می‌شود) نوعی از راگبی یونیون است که در آن، هر تیم به جای ۱۵ بازیکن و دو نیمه ۴۰ دقیقه‌ای، با ۷ بازیکن و دو نیمه ۷ دقیقه‌ای به رقابت می‌پردازد. اداره این ورزش بر عهده‌ی “ورلد راگبی” (World Rugby) است، نهادی که مسئولیت راگبی یونیون در سراسر جهان را بر عهده دارد.
این ورزش در سطوح مختلف از حرفه‌ای تا آماتور طرفداران زیادی دارد و مسابقات باشگاهی و دوستانه آن معمولاً در ماه‌های تابستان برگزار می‌شود. راگبی سِونز یکی از مهم‌ترین انواع راگبی است و در بخش‌هایی از آفریقا، آسیا، اروپا و آمریکا، به خصوص در اقیانوس آرام جنوبی، از محبوبیت بالایی برخوردار است.
خاستگاه راگبی سِونز به شهر «ملروز» در اسکاتلند و دهه‌های ۱۸۸۰ برمی‌گردد. مسابقات “ملروز سِونز” همچنان به صورت سالانه برگزار می‌شود. محبوبیت راگبی سِونز با توسعه مسابقات «هنگ کنگ سِونز» در دهه‌های ۱۹۷۰ بیشتر شد و به دنبال آن، این ورزش برای اولین بار در سال ۱۹۹۸ وارد «بازی‌های مشترک المنافع» (بازی‌های مشترک المنافع) شد. همچنین، در سال 1999 شاهد “سری جهانی راگبی سِونز” (World Rugby Sevens Series) برای مردان و در سال ۲۰۱۲ برای زنان بودیم. سال 2016 اولین سالی بود که راگبی سِونز در «بازی‌های المپیک تابستانی» برگزار شد. این ورزش در رویدادهایی مانند «بازی‌های کوچک اروپا»، «بازی‌های پان‌امریکن» و «بازی‌های آسیایی» نیز به میدان رفته است. در سال ۲۰۱۸ برای اولین بار، مسابقات زنان راگبی سِونز در “بازی‌های مشترک المنافع” برگزار می‌شود.
راگبی سِونز زیر نظر نهاد “ورلد راگبی” مدیریت می با قوانین مشابه قوانین راگبی ۱۵ نفر (با استثنا ) و در همان زمین برگزار می‌شود. در حالی که یک مسابقه راگبی یونیون معمولی حداقل 8 دقیقه به طول می‌انجامد، یک مسابقه‌ی سِونز استاندارد شامل دو نیمه‌ی هفت دقیقه‌ای با دو دقیقه استراحت در دو نیمه است. پیش از این، مسابقات فینال می‌توان در دو نیمه ده دقیقه برگزار شد ، اما از سال 2017 به بعد، مسابقات دور نهایی (به جز بازی‌های نتیجه‌ی مساوی) برای کاهش آسیب‌دیدگی‌ها تا نیمه‌های هفت دقیقه‌ای محدود شدند . امتیازات در راگبی سِونز عموما با راگبی ۱۵ نفر قابل مقایسه است، اما به دلیل فاصله‌های بیشتر مدافعان، گلزنی در سِونز بسیار بیشتر رخ می‌دهد. سیستم امتیازدهی نیز راگبی یونیون است، یعنی پنج امتیاز برای یک «تری» (امتحان کنید)، سه امتیاز برای یک «پنالتی» (پنالتی) یا «دراپ گل» (قصد رها کردن) و دو امتیاز برای یک «کونورژن» (تبدیل) پس از “تری”.
مدت زمان کوتاه‌تر مسابقات به این معناست که تورنمنت‌های راگبی سِونز می‌توانند در یک روز یا آخر هفته به پایان برسند. بسیاری از تورنمنت‌های سِونز دارای مسابقاتی برای کسب «جام»، «پلیت»، «بول»، و «شیلد» (سپر) هستند تا به تیم‌های مختلف با سطوح متفاوت، فرصت کسب عنوان داده شود.
تورنمنت‌های راگبی سِونز به طور سنتی به داشتن فضای آرام‌تر نسبت به بازی‌های ۱۵ نفره مشهور هستند و جزء با عنوان «جشنواره» شناخته می‌شوند. تورنمنت‌های سِونز «محبوبیت خود را به عنوان یک سرگرمی پایان فصل و دور شدن از فضای جدی‌تر و خشن‌تر می‌کند که بخش عمده‌ای از یک فصل عادی را می‌دهد، به دست آورده است. ” هواداران مجموعه با لباس‌های عجیب و غریب در این مسابقات شرکت می‌کنند و سرگرمی‌هایی برای آن‌ها در نظر گرفته می‌شوند.
تورنمنت “هنگ کنگ سِونز” نقش ویژه‌ای در محبوبیت این ورزش در آسیا دارد و راگبی سِونز به شکلی از “تبلیغ بین‌المللی” راگبی مهم است. بنابراین، شاید به همین دلیل است که این شکل از راگبی، به‌عنوان مهم‌ترین نوع این ورزش به شمار می‌رود و تورنمنت‌هایی در مکان‌های دوری مانند بوگوتا و بانکوک، کوالالامپور و کنیا، سنگاپور و اسکاندیناوی، و همچنین راگبی یونیون در آن‌ها شناخته شده است. برگزار می شود.
قوانین بازی راگبی هفت نفره
قوانین راگبی سِونز ۷ نفره با هدف سرعت بخشیدن به بازی و در نظر گرفتن تعداد کمتر بازیکنان، در برخی موارد با راگبی ۱۵ نفره تفاوت دارد. تغییرات اصلی به شرح زیر است:
۷ بازیکن از هر تیم در زمین بازی می‌کنند (به جای ۱۵ بازیکن)
۵ بازیکن ذخیره شده با امکان ۵ تعویض (به جای ۸ بازیکن)
دو نیمه‌ی هفت دقیقه‌ای (به جای دو نیمه‌ی ۴۰ دقیقه‌ای در بازی‌های ۱۵ نفره)
حداکثر دو دقیقه استراحت بین دو نیمه (به جای 10 دقیقه)
در صورت تساوی بعد از هر وقت قانونی، بازی با وقت‌های اضافه ۵ دقیقه‌ای «گُلدِن پوینت» (نقطه طلایی) ادامه می‌یابد.
همه ضربات تبدیل امتیاز به ضربه‌ای رها (drop-kick) زده می‌شوند (به جای اینکه ممکن است ضربه‌ای ایستگاهی (place-kick) وجود داشته باشد).
ضربات تبدیل امتیاز باید ۳۰ ثانیه بعد از کسب امتیاز “تری” (try) زده شوند (به جای ۹۰ ثانیه). در سال ۲۰۱۶، این محدوده ۴۰ ثانیه بود.
تشکیل “اسکرام” (scrum) با سه بازیکن (به جای هشت بازیکن)
شروع مجدد بازی (ضربه‌ی آغازین): در سِونز ۷ نفره ، تیمی که به تازگی امتیاز کسب کرده است، بازی را با شروع بازی شروع می‌کند، بازی‌های ۱۵ نفره که تیمی که امتیاز گرفته است، شروع می‌شود.
کارت زرد برای بازیکن خاطی به معنای ۲ دقیقه محرومیت است (به جای ۱۰ دقیقه).
داوران به سرعت در مورد “ادواتج” (مزیت) تصمیم می‌گیرند (برخلاف بازی‌های ۱۵ نفر که معمولا با یک خطا “ادواتج” تمام می‌شود).
در مسابقات مهم، داوران بیشتر حضور دارند («داوران پشت خط) تا درستی ضربات به دروازه را تشخیص دهند. این امر باعث می‌شود بازی به دلیل انتظار برای جایگیری داوران برای قضاوت ضربات تبدیل امتیاز، معطل شود.
گیمپلی راگبی سِونز ۷ نفره
پست‌ها و گیمپلی
هر تیم از هفت نفر بازیکن تشکیل شده است: سه در خط حمله (فوروارد) و چهار نفر در خط عقب (بک). “اسکرام” (Scrum) نیز با حضور سه بازیکن از هر تیم تشکیل می‌شود. جدول زیر چیدمان معمولی یک تیم در زمان اسکرام را نشان می دهد. سه بازیکن خط حمله در اسکرام شرکت می‌کنند، یک «اسکرام‌هالف» (Scrum-half) منتظر دریافت توپ از اسکرام است و سه بازیکن خط عقب برای دریافت پاس در موقعیت مناسب قرار گرفته‌اند.
شماره‌هایی که در اینجا نمایش داده می‌شود، صرفاً برای توضیح است. بر خلاف راگبی 15 نفر که بازیکن با پست او مطابقت دارد، شماره بازیکنان در راگبی سِونز ۷ نفر رتبه‌پذیرتر است. در یک تیم ۱۲ نفره، بازیکنان از شماره ۱ تا ۱۲ شماره می‌شوند. بازیکنان اصلی می‌توانند هر کدام از این شماره را داشته باشند، نه لزوماً از ۱ تا ۷. شماره هیچ ثابتی برای تمایز پست‌ها وجود ندارد؛ برای مثال، شماره های ۱ تا ۳ مختصری از بازیکنان خط حمله و هر بازیکن در تیم می تواند آن ها را بپوشد.
پست های راگبی سِونز ۷ نفره
فوروارد (خط حمله) (آبی)
۱ - پراپ (برپایه)
۲ - هوکر (هوکر)
۳ - پراپ
بک (خط عقب) (قرمز)
۴ - اسکرام‌هالف (Scrum-half)
۵ - فلای‌هالف (نیم پرواز)
۶ - سنتر (مرکز)
۷ - وینگ (بال)
در بازی آزاد، یک آرایش دفاعی معمولی شامل خطی از شش مدافع، با یک نفر به عنوان یار کمکی (سویپر) پشت خط است. با توجه به اینکه تیم از هر هفت بازیکن خود در مقابل شش مدافع خط دفاعی حریف استفاده می‌کند، تیم حملات سعی می‌کند توپ را جابه‌جا کند تا حریف را در موقعیت ضعیف قرار دهد (اُورلود). خط دفاعی می‌تواند تحت فشار قرار بگیرد، اگر تیم مدافع تکل بزند و بازیکنانش را درگیر «راگ» کند. با تعداد بازیکنان کمتر در خط دفاعی، فضای بیشتری برای حمله به تیم به منظور نفوذ و امتیازگیری ایجاد می‌شود.
راگبی سِونز ۷ نفر نسبت به راگبی ۱۵ نفر با سرعت بالاتری انجام می شود. به گزارش ماهانه سریعتر این بازی، بازیکنان راگبی سِونز در راگبی ۱۵ نفر از بازیکنان خط عقب یا بَک (بازیکن پشت خط) را انتخاب می‌کنند. تفاوت‌ها در شروع مجدد بازی‌ها قابل مشاهده است. از آنجایی که اسکرام در راگبی سِونز با حضور سه بازیکن در یک ردیف به جای هشت بازیکن در سه ردیف تشکیل می‌شود، اسکرام‌ها به سرعت شکل می‌گیرند، نیاز به راه‌اندازی‌های کمتری دارند و سریعتر از اسکرام خارج می‌شوند. ضربات آزاد (پنالتی) در راگبی سِونز به جای ضربه برای اوت (ضربه به بیرون زمین) و تشکیل لاین اوت (خروج مجدد توپ با پرتاب بازیکن) معمولاً با یک ضربه سریع (تَشود) انجام می‌شود که به آن می‌شود. بازگشت سریعتر توپ به بازی می‌شود. هر زمانی که بازیکنی تکل می‌شود و راگ (توقف و درگیری بازیکنان) تشکیل می‌شود، توپ به دلیل معمولاً تنها سه بازیکن از تیم حمله در راگ – بازیکن تکل خورده، یک بازیکن پشتیبان و یک اسکرام‌هالف – سریعتر از راگ خارج می‌شود.
تاریخچه راگبی هفت نفره
در مدرسه لورِتو (Loretto School) در ماسلبرگ (Musselburgh) اسکاتلند، مدیر وقت مدرسه، آقای “هِلی هاچیسون الموند” (Hely Hutchinson Almond) در دهه‌های ۱۸۶۰ و ۱۸۷۰ دانش‌آموزان را به انجام مسابقات با تعداد بازیکنان بیشتر می‌کرد. هدف او از این کار، بهبود مهارت پاسکاری بازیکنان بود. در آن زمان، یک مسابقه‌ی کامل راگبی یونیون با ۲۰ بازیکن در هر تیم برگزار می‌شود و فرد برتری حرف اول را می‌زد. الموند در این باره چنین گفته است:
در دهه شصت، دانش‌آموزان را می‌سازند که به طور مداوم و منظم به پاس بدهند تا هر تیمی را که به چنین تاکتیک‌هایی عادت ندارند، گیج کنند.
الموند، پیشگام مکتب «جمع‌گرایی» (Collectivism) در راگبی یونیون، برای عادت دادن دانش‌آموزانش به این سیستم با مشکلاتی روبرو بود. دانش‌آموزان این شیوه را «ترسویی» (funking) می‌دانستند. اما تا سال ۱۸۷۲، موفق شد مسابقات یازده نفره را با تیم “ادینبورگ آکادمیکالز” (Edinburgh Academicals) سازماندهی کند. در سال ۲۰۰۷، الموند برای تالار مشاهیر “ورلد راگبی” (IRB) نامزد شد، اما به عضویت آن درنیامد.
سرانجام، مکتب «جمع‌گرایی» در باشگاه‌های جدید جا افتاد و اسکاتلند این مکتب را از طریق راگبی سِونز به سراسر جهان صادر کرد. تیم‌هایی مانند نیوزیلند و آفریقای جنوبی به سرعت از مزایای این مکتب بهره بردند. باشگاه‌های بزرگ‌تر اسکاتلند به تغییر روش خود دست نیافتند. آن‌ها در حال حاضر بودند و می‌توانستند بهترین بازیکنان انفرادی را از سایر باشگاه‌ها برای حفظ جایگاه خود جذب کنند. در سال ۱۸۹۵، روزنامه‌ی «اسکاتیش رِفری» (Scottish Referee) همچنان از تیم «وست آو اسکاتلند» (West of Scotland) به دلیل استفاده از روش جمع‌گرایی انتقاد می‌کرد.
در انگلستان، فشار برای تشکیل تیم‌های کوچک‌تر در نهایت به شکل‌گیری راگبی لیگ شد. همچنین، پیش از جدایی، در شمال انگلستان در مورد تعداد بازیکنان در زمین آزمایش‌هایی صورت گرفت. در سپتامبر ۱۸۷۹ یک تورنمنت شش نفره در هادرسفیلد (هادرسفیلد) برگزار شد که با قوانین معمول راگبی اما با دو نیمه ۱۰ دقیقه انجام شد. طی چند سال بعد، تورنمنت‌های دیگری نیز در سراسر شمال کشور برگزار شد تا اینکه با بازی نه نفره جایگزین شدند. این مسابقات با استقبال تماشاگران روبرو شدند و قابل توجهی برای حمایت از باشگاه‌ها یا خیریه‌های بیمارستان‌های محلی به دست آوردند. در آگوست یورکشایر (Yorkshire) ۸ تیم را به حالت تعلیق درآورد و در سپتامبر لنکاویشر (Lancashire) بازی‌های با کمتر از ۱۵ بازیکن را به دلیل دلایل “حرفه‌ای بودن” (professionalism) ممنوع کرد. به این ترتیب، بازی‌های با تعداد بازیکن کمتر عملاً در انگلستان پایان یافت.
راگبی هفت نفره چیست؟
راگبی هفت نفره یک نسخه سریعتر و کوتاه‌تر از راگبی معمولی است که هر تیم فقط هفت بازیکن دارد و بازی‌ها به جای ۸۰ دقیقه، ۱۴ دقیقه طول می‌کشند.
تفاوت اصلی بین راگبی هفت نفره و راگبی پانزده نفره چیست؟
تفاوت اصلی در تعداد بازیکنان و مدت زمان بازی است. در راگبی هفت نفره، هر تیم هفت بازیکن دارد و بازی‌ها کوتاه‌تر هستند، در حالی که در راگبی پانزده نفره هر تیم پانزده بازیکن دارد و بازی‌ها طولانی‌تر هستند.
قوانین اساسی راگبی هفت نفره چیست؟
قوانین اساسی راگبی هفت نفره شامل تعداد بازیکنان کمتر، زمان بازی کوتاه‌تر (۲ نیمه ۷ دقیقه‌ای)، و سرعت بالای بازی است. همچنین، برخی تفاوت‌های جزئی در نحوه انجام ضربات و خطاها وجود دارد.
مسابقات مهم راگبی هفت نفره کدامند؟
از مهم‌ترین مسابقات راگبی هفت نفره می‌توان به سری جهانی راگبی هفت نفره و رقابت‌های المپیک اشاره کرد که این رشته ورزشی در آن‌ها جایگاه ویژه‌ای دارد.
چگونه می‌توان به بازی راگبی هفت نفره پرداخت؟
برای شروع بازی راگبی هفت نفره، باید به یک باشگاه یا تیم محلی ملحق شوید، تمرینات منظم را دنبال کنید و با قوانین و تکنیک‌های بازی آشنا شوید.
راگبی هفت نفره یک ورزش هیجان‌انگیز و پرانرژی است که طرفداران زیادی در سراسر جهان دارد. این بازی با سرعت بالا و نیاز به مهارت‌های تکنیکی و تاکتیکی، تجربه‌ای متفاوت و لذت‌بخش برای بازیکنان و تماشاگران به ارمغان می‌آورد. اگر به دنبال یک ورزش تیمی با چالش‌های فراوان و فرصت‌های بین‌المللی هستید، راگبی هفت نفره می‌تواند گزینه‌ای عالی برای شما باشد. امیدواریم این مقاله از بیتوته توانسته باشد شما را با این ورزش مهیج بیشتر آشنا کند.
گرد آوری:بخش ورزشی بیتوته
