«تابناک با تو» - انسان‌ها برای شکار کردن و همچنین شکار شدن تکامل یافته‌اند؛ در حالی که «هومو ساپینس» می‌تواند شکار‌های بزرگ را به زمین بیاندازد، این گونه همچنین در برابر شکارچیان بزرگ آسیب‌پذیر است. اکنون، پژوهش جدیدی نشان می‌دهد که چگونه مغز انسان بین این دو حالت، تغییر وضعیت می‌دهد.
نقش هیپوتالاموس در بقای انسان
پاسخ در هیپوتالاموس نهفته است، ساختاری کوچک که در عمق مغز قرار دارد. این بخش به اصلاح باستانی از مغز قبل از تکامل مهره‌داران وجود داشته و در همه حیوانات مهره‌دار ظاهر می‌شود؛ نواحی مشابهی نیز در بی‌مهرگان وجود دارد. هیپوتالاموس برای انجام وظایف اساسی بقا نقشی اساسی بازی می‌کند، مانند تنظیم دمای بدن، تحریک ترشح هورمون‌ها، تنظیم ریتم‌های شبانه‌روزی و ارسال سیگنال‌های گرسنگی.
یافته‌های جدید: تغییر وضعیت بین شکار و شکار شدن
مطالعه جدیدی که در مجله PLOS Biology منتشر شده، نشان می‌دهد که هیپوتالاموس همچنین رفتار بقا را در تغییر وضعیت بین شکار و شکار شدن مدیریت می‌کند. قبلا مشخص شده بود که هیپوتالاموس این وظیفه را در سایر پستانداران مانند موش‌ها انجام می‌دهد. اما این پژوهش برای اولین بار این نقش را در انسان نیز تأیید کرده است.
چالش‌های پژوهش و روش‌های نوین
هیپوتالاموس کوچک است – تقریباً به اندازه یک نخود – و از هسته‌های کوچکتری تشکیل شده که حتی در تکنیک‌های تصویربرداری مغز مانند «اف‌ام‌آر‌آی» هم کوچک دیده می‌شود. پژوهشگران از چند روش برای غلبه بر این مشکل استفاده کردند. یکی از این روش‌ها شامل تعیین ضربان مایع مغزی نخاعی و سپس تصحیح این حرکت در داده‌های اف‌ام‌آر‌آی بود. آنها همچنین از نوعی هوش مصنوعی به نام «یادگیری عمیق» برای تشخیص و طبقه‌بندی الگو‌های فعالیت استفاده کردند.
آزمایش بازی و تغییر وضعیت مغزی
در این پژوهش، ابتدا ۲۷۷ داوطلب یک بازی ویدئویی انجام دادند که در آن باید بین رفتار شکار و فرار، تغییر وضعیت می‌دادند. مغز این شرکت‌کنندگان اسکن نشد، اما پژوهشگران اقدامات داوطلبان را مطالعه کردند تا مدل کامپیوتری بسازند که بتواند تشخیص دهد آیا کسی در حالت شکار یا فرار است.
سپس، ۲۲ شرکت‌کننده دیگر همان بازی را داخل دستگاه اف‌ام‌آر‌آی عملکردی انجام دادند. این نوع تصویربرداری مغزی یک اندازه‌گیری غیرمستقیم از فعالیت مغز است که بر اساس حرکت خون و اکسیژن از طریق نواحی مختلف مغز انجام می‌شود. سپس همین ۲۲ شرکت‌کننده یک وظیفه دیگر نیز انجام دادند که فقط شامل حرکت دادن آواتار خود در صفحه بود و شمال تلاش برای بقا نبود. این کار برای این انجام شد که نتیجه‌گیری اشتباهی صورت نگیرد.
نقش هیپوتالاموس در تغییر وضعیت و هماهنگی رفتار‌های بقایی
نتایج نشان داد که هیپوتالاموس به عنوان یک مرکز کنترل عمل می‌کند و تغییر وضعیت بین رفتار‌های شکارچی و شکار را تسهیل می‌کند. این کار را با ارتباط با سایر نواحی مغز، از جمله آمیگدال، که پردازش ترس را انجام می‌دهد و کورتکس پیش‌پیشانی داخلی، که در وظایف تصمیم‌گیری و ارزیابی خطر نقش دارد، انجام می‌دهد. این تغییر وضعیت شامل سرکوب رفتار از وظیفه قبلی بود. هیپوتالاموس پس از این تغییر وضعیت، به هماهنگی رفتار جدید ادامه می‌دهد و در طول این فرآیند فعال می‌ماند.
نتیجه‌گیری
این یافته‌ها درک ما از هیپوتالاموس انسانی را از یک ناحیه که حالات داخلی بدن ما را تنظیم می‌کند به یک ناحیه که رفتار‌های بقایی را تغییر می‌دهد و رفتار‌های راهبردی بقایی را هماهنگ می‌کند، توسعه می‌دهد.
منبع: یک پزشک
