به گزارش ایسنا به نقل از اسپیس، مرحله اصلی اولین موشکی که قرار است پس از بیش از ۵۰ سال فضانوردان را به کره ماه ببرد، کارخانه تولید خود را ترک کرد و برای یکپارچهسازی و کارهای قبل از پرتاب در سال آینده راهی فلوریدا شد.
مرحله اصلی یا تقویتکننده موشک سیستم پرتاب فضایی(SLS) که قرار است ماموریت «آرتمیس ۲» را ۵۵ سال پس از پرتاب ماموریت «آپولو ۱۱» به ماه ببرد، روز گذشته (۱۶ ژوئیه) از تأسیسات مونتاژ میچود(Michoud) ناسا در نیواورلئان خارج شد.
این تقویت کننده ۶۵ متری با چهار موتور RS-۲۵ خود یک مایل جابجا شد تا بر روی کشتی پگاسوس ناسا بارگیری شود و به مرکز فضایی کندی(KSC) در فلوریدا ارسال شود.
ماموریت «آرتمیس ۲» در سال ۲۰۲۵ چهار فضانورد را به مدار ماه خواهد فرستاد و تبدیل به اولین ماموریت سرنشیندار خواهد شد که انسان را از دهه ۱۹۷۰ تاکنون به ماه میبرد.
اکنون تقویتکننده موشک SLS این سفر حماسی را با بیرون آمدن از آشیانه مرکز مونتاژ عمودی میچود در روز سهشنبه حدود ساعت ۷:۳۰ صبح به وقت محلی آغاز کرد و چند صد نفر تماشاچی که عمدتاً کارگران مرکز میچود و مهمانان آنها بودند، در نیواورلئان گردهم آمدند تا شاهد انتقال این موشک تاریخی به ایستگاه بعدی در سفر به سمت پرتاب ماموریت ماه باشند.
مراسم تشریفاتی با اجرای موسیقی توسط یک گروه موسیقی دانشآموزی آغاز شد و برخی مسئولان ناسا نیز در حالی که تقویتکننده از دروازه بزرگ منتهی به پارکینگ اصلی عبور میکرد، سخنرانی کردند.
در نهایت نیز این موشک به سمت جاده اصلی پیچید و به سمت کشتی پگاسوس رفت.
جوزف پلفری مدیر مرکز پروازهای فضایی مارشال ناسا هنگام سخنرانی در این مراسم گفت: برای بیش از شش دهه، مارشال و میچود بخشی از رهبری برخی از بزرگترین دستاوردهای این کشور در اکتشافات فضایی بودهاند. از دستاوردهای شگفت انگیز ماموریتهای آپولو و شاتل تا نقطه عطفی که امروز در اینجا هستیم.
وی در صحبت با جمعی از کارمندان و مهندسانی که در چندین سال گذشته روی موشک SLS کار کردهاند، تاکید کرد: ما امروز اینجا هستیم تا این اتفاق را جشن بگیریم. این مردم هستند که ما را تا اینجا برای رسیدن به نقاط عطف و کمک به تحقق اهداف ماموریتمان و موفقیت رساندهاند.
برنامه آرتمیس با رسیدن به نقاط عطف کوچک در آمادهسازی برای هر ماموریت آرتمیس به عنوان یک کل موردتوجه دقیقتری قرار میگیرد. هدف ناسا با آرتمیس، ایجاد حضور دائمی در ماه در نزدیکی قطب جنوبی ماه است که حاوی غلظت بالایی از یخآب است، منبعی فوقالعاده مفید در فضا که میتواند برای ایجاد نیازهای ضروری از آب آشامیدنی تا سوخت موشک مورد استفاده قرار گیرد.
ایده این است که چنین پاسگاهی به عنوان سکوی پرشی برای ارتقای فناوریها و الزامات برای تکرار چیزی مشابه در مریخ در آینده عمل کند، اما هنوز تا رسیدن به آن فاصله زیادی وجود دارد.
اولین ماموریت آرتمیس در تاریخ ۱۶ نوامبر ۲۰۲۲ پرتاب شد و یک فضاپیمای بدون خدمه اوریون(Orion) را به مدار ماه حمل کرد و چند هفته بعد در ۱۱ دسامبر ۲۰۲۲ به زمین بازگشت و در اقیانوس فرود آمد.
گفتنی است که ماموریت «آرتمیس ۲» چندان طول نخواهد کشید و تنها حدود ۱۱ روز به طول میانجامد و از نظر فنی وارد مدار ماه نخواهد شد.
رید وایزمن، ویکتور گلاور و کریستینا کخ فضانوردان ناسا و جرمی هانسن از آژانس فضایی کانادا(CSA) در این ماموریت در یک پرتاب آزاد به مدار ماه پرتاب خواهند شد و یک بار آن را دور میزنند و سپس به سوی زمین بازمیگردند.
ماموریت «آرتمیس ۲» پس از پرتاب، اولین سفری خواهد بود که فضانوردان را در نزدیکی مدار ماه از زمان آخرین ماموریت آپولو در سال ۱۹۷۲ حمل میکند.
سه نفر از چهار خدمه «آرتمیس ۲» نماینده جامعهای هستند که برای اولین بار در تاریخ به ماه پرواز خواهند کرد. ویکتور گلاور که به عنوان خلبان این ماموریت خدمت میکند، اولین فرد رنگین پوستی خواهد بود که به ماه پرواز میکند. همچنین کریستینا کخ اولین زن و جرمی هانسن اولین فرد غیر آمریکایی هستند که به ماه میروند.
رید وایزمن و جرمی هانسن در این مراسم حضور داشتند و از تماشای موشکی که آنها را به فضا خواهد فرستاد، شگفتزده شدند.
وایزمن در خلال این مراسم گفت: این منظره فوقالعاده است. ما در مورد آرتمیس، در مورد پرواز به ماه زیاد صحبت میکنیم و فکر میکنم گاهی اوقات به سخت افزار آن توجه نمیشود.
وی افزود: فضاپیمای اوریون(Orion) در مرکز فضایی کندی است. تقویت کنندههای ما در مرکز فضایی کندی هستند و مرحله اصلی موشک نیز باید به ایستگاه فضایی کندی برود. در سراسر ایالات متحده این چیزها را کنار هم گذاشتهاند، از رویاپردازی تا ساختن آن، این چیزی است که من عاشق آن هستم.
پس از موفقیت ماموریت «آرتمیس ۱» در سال ۲۰۲۲، ماموریت «آرتمیس ۲» برای نوامبر ۲۰۲۴ برنامهریزی شده بود، اما ناسا تصمیم گرفت این ماموریت را به دلیل عملکرد نامناسب چند سیستم در فضاپیمای اوریون، از جمله مشکلات مربوط به سپر حرارتی آن در هنگام ورود مجدد به جو زمین و همچنین مشکلاتی که با برخی از سخت افزارهای پشتیبانی از حیات ساخته شده در اوریون کشف شده است، به تاخیر بیاندازد.
هانسن نیز گفت: اگر میخواهیم کارهای بزرگی انجام دهیم، همه باید همکاری کنیم، همه مشارکتها باید انجام پذیرد و این تقویتکننده تنها یک نمونه کوچک از آن است. این یک مثال بسیار عینی است، همانطور که چهار انسان را به ماه میفرستیم.
با توجه به اینکه ماموریت «آرتمیس ۲» برای پرتاب در حداقل سپتامبر ۲۰۲۵ برنامهریزی شده بود، ناسا ماموریت بعدی را نیز که ماموریت مآرتمیس ۳» است و قرار بود سپتامبر ۲۰۲۶ پرتاب شود، یک سال به تعویق انداخت. اگرچه این ماموریت وابستگیهای سخت افزاری خاص خود را دارد که ممکن است آن را بیشتر به تاخیر بیندازد.
ماموریت «آرتمیس ۳» اولین برنامهای است که برای فرود فضانوردان در سطح ماه طراحی شده است، اما برای انجام این کار، قطعات کلیدی سخت افزاری این ماموریت شامل موشک استارشیپ شرکت اسپیسایکس که ناسا برای استفاده به عنوان فرودگر قمری با آن قرارداد بسته است، باید تکمیل شوند.
پروازهای آزمایشی موشک استارشیپ از قبل آغاز شده است و پنجمین پرواز آن قبل از پایان تابستان پیشبینی میشود، اما برای فضاپیمایی که هنوز حتی به مدار زمین نیز نرفته است، سال ۲۰۲۶ یک جدول زمانی پرفشار و زودهنگام به نظر میرسد.
گفتنی است که لباسهای فضایی جدید طراحی شده برای فضانوردان ماموریت «آرتمیس ۳» که در هنگام قدم زدن بر سطح ماه میپوشند، توسط شرکت اکسیوم اسپیس(Axiom Space) مستقر در هیوستون ساخته میشود و همچنان در انتظار تکمیل است.
اما برگردیم به تقویتکننده ماموریت «آرتمیس ۲». این موشک پس از سفر یک مایلی خود در صبح روز سهشنبه، روی کشتی پگاسوس ناسا قرار گرفت تا برای یک سفر ۹۰۰ مایلی در سراسر خلیج مکزیک به سوی مرکز فضایی کندی در فلوریدا حرکت کند. کشتی پگاسوس قرار است در تاریخ ۲۳ ژوئیه به مقصد برسد، جایی که سپس به ساختمان مونتاژ منتقل میشود.
پس از اینکه این اتفاق رخ دهد، تقویت کننده یک مجموعه از بررسیهای سیستمی و سختافزاری را قبل از تجهیز به اجزا و مراحل باقیمانده موشک، از جمله دو تقویتکننده موشک جامد آن، مرحله پیشرانه برودتی موقتی که برای رساندن اوریون به سرعت مداری، خود فضاپیمای اوریون و ماژول خدمات آن است، پشت سر میگذارد.
