سهیل محمودی
سهیل محمودی (با نام کامل سید حسن ثابت محمودی) شاعر، نویسنده و مجری ایرانی است که در ۲۷ دی ۱۳۳۹ در حوالی میدان خراسان در شهر تهران به دنیا آمد. وی با تخلص "سهیل" شناخته می‌شود. سهیل محمودی دوران کودکی خود را در محله‌های قدیمی تهران سپری کرد و از همان زمان با فرهنگ سنتی و چاووشی‌خوانی حاجیانی که از مکه بازمی‌گشتند، آشنا شد.
محمودی پس از پایان تحصیلات خود وارد دنیای مطبوعات شد. او به گفته خودش، در ۱۸ سالگی و پس از انقلاب اسلامی، با حمایت افرادی چون منوچهر آتشی، پرویز خرسند، و محمود گلابدره‌ای وارد عرصه مطبوعاتی شد. سپس به کمک مجید حداد عادل به صدا و سیما راه یافت و با حضور میرحسین موسوی در روزنامه جمهوری اسلامی فعالیتش را ادامه داد.
ورود او به دنیای شعر و آشنایی با رموز آن، با آشنایی با مهرداد اوستا رخ داد. تخلص "سهیل" که برای خود انتخاب کرد، کمتر در شعرهایش مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما او بیشتر با این نام شناخته شده است. بسیاری از ترانه‌های سهیل محمودی توسط خوانندگان برجسته‌ای همچون علیرضا افتخاری، شادمهر عقیلی، محمد اصفهانی، و ناصر عبداللهی اجرا شده‌اند.
شعرهای سهیل محمودی
سهیل محمودی در زمینه فعالیت‌های رادیویی و تلویزیونی نیز سابقه‌ای پربار دارد. او به عنوان نویسنده و گوینده در برنامه‌های ادبی و فرهنگی بسیاری فعالیت کرده است. از جمله برنامه‌های معروفی که او در نویسندگی آنها مشارکت داشته، می‌توان به برنامه "در انتهای شب" اشاره کرد. او در این برنامه با افراد شناخته‌شده‌ای چون علی موسوی گرمارودی، ساعد باقری، محمدنبی خسروی، محمدرضا محمدی نیکو، و کامران کاظم‌زاده همکاری داشته است.
نخستین تجربه رادیویی او به عنوان نویسنده و گوینده، برنامه ویژه "دری به باغ نور" بود که در ماه رمضان پخش می‌شد. او همچنین اجرای برنامه‌های "ضیافت" در ماه رمضان و "کاروان" و "نغمه بهاران" در نوروز را برعهده داشته است.
سهیل محمودی بیشتر به خاطر اجرای برنامه تلویزیونی "با کاروان شعر و موسیقی" در شبکه ۲ سیما شناخته می‌شود. این برنامه که به مرور آثار شاعران و موسیقی‌دانان ایرانی می‌پرداخت، مورد توجه بسیاری از علاقه‌مندان به شعر و موسیقی قرار گرفت. یکی از مهمانان برجسته این برنامه، استاد علیرضا افتخاری بود.
آثار سهیل محمودی
سهیل محمودی، علاوه بر فعالیت‌های فرهنگی و هنری خود، در عرصه اجتماعی و سیاسی نیز دیدگاه‌های خاصی دارد که بر مسیر حرفه‌ای او تأثیرگذار بوده‌اند. او تا مدت‌ها به اجرای برنامه‌های ادبی پرداخته و چندین دوره مجری همایش چهره‌های ماندگار بوده است. اما پس از حوادث انتخابات ۱۳۸۸ و امضای نامه‌ای از سوی جمعی از هنرمندان در حمایت از "موج سبز"، همکاری او با صدا و سیما متوقف شد و وبلاگ او نیز از سوی سرویس بلاگفا مسدود شد.
در حال حاضر، سهیل محمودی به همراه ساعد باقری مشغول گردآوری مجموعه "صدسال شعر فارسی" است که توسط انتشارات امیرکبیر منتشر می‌شود. تاکنون ۱۹ جلد از این مجموعه به چاپ رسیده است.
از دیدگاه‌های سیاسی محمودی، او از جمله ۱۴۰ هنرمند ایرانی بود که در ۲۲ خرداد ۱۳۹۲ با امضای طوماری، ضمن قدردانی از انصراف محمدرضا عارف به نفع حسن روحانی، به طور علنی از نامزدی روحانی در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۲ حمایت کرد.
در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۳ نیز، سهیل محمودی با انتشار ویدیویی از مردم خواست تا از مسعود پزشکیان حمایت کنند. او در این ویدیو بیان کرد که نباید اجازه داد ایران به تاریکی فرو برود و تأکید کرد که انتخاب وزیر فرهنگی مانند مسجدجامعی بسیار مهم است، در مقابل کسانی که به گفته او "دست چپ و راستشان را تشخیص نمی‌دهند".
زندگی‌نامه سهیل محمودی
سهیل محمودی آثار متعددی در حوزه شعر و ادبیات دارد که از او به‌عنوان یکی از چهره‌های برجسته این حوزه یاد می‌شود. فهرست آثار او شامل مجموعه‌های مختلفی از اشعار، غزل‌ها، و ترانه‌هاست. برخی از آثار برجسته او عبارتند از:
دریا در غدیر (حوزه هنری، ۱۳۶۴)
فصلی از عاشقانه‌ها (جمهوری، ۱۳۶۹)
ترانه‌ها (۱۳۷۹)
عشق ناتمام، مجموعه غزل (نقش سیمرغ، ۱۳۸۰؛ برگ زیتون، ۱۳۸۳)
عاشقانه در پاییز، گزیده شعر، دفتر اول (نقش سیمرغ، ۱۳۸۱)
حرف آخر من و تو (نقش سیمرغ، ۱۳۸۲)
با کاروان شعر عاشورا (تاریخ و فرهنگ، ۱۳۸۳)
می‌خواهم عاشقانه‌تر بخوانم (نقش سیمرغ، ۱۳۸۳)
سوگند من به نام شماست (نقش سیمرغ، ۱۳۸۳)
خانه‌ای روی ابرها (فردوس برین، ۱۳۸۴)
پرنده‌ها یک‌دیگر را دوست دارند (فردوس برین، ۱۳۸۴)
شادی ستاره‌ها (ثانی، ۱۳۸۶)
شهر دیریست که رفته‌ست به خواب: مجموعهٔ شعر (نشر ثالث، ۱۳۸۶)
شاعر مردم: گزیده اشعار شهریار به اهتمام سهیل محمودی (همشهری، ۱۳۸۷)
سپید، غزل، ترانه (انجمن شاعران ایران، ۱۳۸۷)
پیش از تو یاس نام گلی بود (منظومه‌ای خطاب به یاس، انجمن شاعران ایران، ۱۳۸۷؛ دفتر شعر جوان، ۱۳۸۸)
رؤیای درخت ریشه‌دار است (نشر ثالث، ۱۳۸۸)
خانه هنوز سیاه است (نگاه، ۱۳۸۸)
بهار ادامهٔ پیراهن توست (نشر ثالث، ۱۳۸۸)
دختری که می‌خواست پرنده باشد (کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، ۱۳۸۸)
حالا هر دو تنهاییم (نشر ثالث، ۱۳۸۹)
از شلوغی پیاده‌روها؛ شعرهای سال ۱۳۸۶ (نشر نگاه، ۱۳۸۹)
یکی از معروف‌ترین ترانه‌های او، "حسرت" نام دارد که با آهنگسازی شادمهر عقیلی و صدای محمد اصفهانی اجرا شده است.
این ترانه پس از طلاق او از همسرش و برای دلجویی از دخترش "نازنین" سروده شده است:
نمی‌خواستم خورشید و ازت بگیرم / نمی‌خواستم آسمونت ابری باشه
نمی‌خواستم که چشات بارونی و سرد / سهم تو گریه باشه بی‌صبری باشه
آرزوم بوده که آسمون تو شبهات / برا تو یه سقف پر ستاره باشه
روی تاقچه ماه برات مثل یه آیینه / کهکشونا هم برات گهواره باشه
نازنین من اگه تاریکم غمی نیست / تو به فرداها به روشنی بیندیش
این اشعار و آثار نشان از تأثیر عمیق محمودی در ادبیات معاصر ایران دارند و او همچنان به عنوان یکی از شاعران و نویسندگان برجسته شناخته می‌شود.
سهیل محمودی و فعالیت‌های اجتماعی
سهیل محمودی در کنار فعالیت‌های ادبی و فرهنگی خود، در زمینه مدرسه‌سازی نیز اقدامات قابل توجهی انجام داده است. او با همکاری مؤسسه خیریه مهرگیتی به برپایی نمایشگاه و فروشگاه خوشنویسی بر اساس اشعار خود اقدام کرد و عواید فروش این نمایشگاه را به امر مدرسه‌سازی اختصاص داد. این اقدام نیکوکارانه مورد استقبال قرار گرفت و در ادامه این فعالیت‌ها، برخی از شاعران برجسته مانند مصطفی رحماندوست، ساعد باقری، و بیوک ملکی نیز به این مؤسسه پیوستند و به گسترش این فعالیت‌های خیرخواهانه کمک کردند.
این تلاش‌ها نشان‌دهنده تعهد محمودی و همراهانش به بهبود وضعیت آموزشی در مناطق کمتر برخوردار و ارتقاء سطح سواد در کشور است.
کتاب‌های سهیل محمودی
ویژگی‌های آثار سهیل محمودی او را از دیگر شاعران هم‌عصر خود متمایز می‌سازد. او با گرایش به زبانی که مروج مهربانی و محبت است، توانسته جایگاه ویژه‌ای در شعر معاصر ایران به دست آورد. در نخستین مجموعه شعر خود، «دریا در غدیر»، او به سرودن دوبیتی‌ها و رباعی‌هایی پرداخت که موضوعات عمده آنها شهید و شهادت است. در این آثار، شعرهایی که رنگ حماسه به خود گرفته‌اند، عمدتاً در قالب رباعی سروده شده‌اند.
سهیل محمودی یکی از شاعرانی است که در شکل‌گیری زبان شعر انقلاب نقش برجسته‌ای داشته است. زبان او خالی از کلمات کلیشه‌ای مرسوم در غزل فارسی است و تلاش او بر این بوده که کلمات روزمره را به شیوه‌ای شاعرانه به کار ببرد. این تلاش، غزل‌های او را به یکی از راهگشایان شعر دههٔ هفتاد تبدیل کرده است.
با این حال، برخی منتقدان معتقدند که در شعرهای محمودی سایه‌ای از یأس و حرمان مستتر است که بازتابی از دشواری‌های زندگی اوست. این ویژگی به شعرهای او عمق بیشتری بخشیده و احساسات مخاطبان را به شیوه‌ای خاص تحت تأثیر قرار می‌دهد.
گردآوری: بخش فرهنگ و هنر بیتوته
