همه چیز درباره آبله موش؛ بیماری نادر در موش ها

علایم آبله موش

ویروس اکتروملیا، عامل بیماری آبله موش، یک ویروس آبله DNA پوشش دار از زیر گروه واکسینیا است. بروز این بیماری نادر است، با اپیزووتیک های پراکنده که معمولاً از عبور سلول های آلوده یا سایر مواد بیولوژیکی به موش های ساده ایجاد می شود.

اکتروملیا برای اولین بار در سال 1930 کشف شد، زمانی که دانشمندان شروع به استفاده از موش به عنوان مدلی برای آزمایشات و آزمایش کردند، و برای اولین بار در یک کلونی از موش های آزمایشگاهی در انگلستان مشاهده شد.  

سویه اصلی Hampstead ECTV در سال 1930 در یک کلونی آزمایشگاهی موش کشف شد. از آن زمان، سایر سویه ها و شیوع ECTV در اروپا و ایالات متحده با تفاوت در شدت بیماری مشاهده شده است.

انتقال آبله موش

راههای انتقال آبله موش

عفونت های طبیعی از طریق مدفوع-دهانی، آلودگی ادرار یا تماس مستقیم رخ می دهد. تصور می شود که ساییدگی های پوستی مسیر اصلی ورود را فراهم می کند. تلقیح موش ها با سلول های توموری آلوده به ویروس آبله یا محصولات سرمی نیز باعث شیوع بیماری شده است.

علائم بالینی آبله موش

شدت بیماری و نتیجه آن توسط عواملی مانند سویه ویروس، ژنوتیپ و همچنین دوز و مسیر عفونت ویروس تعیین می شود. حیوانات در تمام سنین به این بیماری حساس هستند، با این حال، تمام حساسیت های خطوط مختلف موش متفاوت است. 

علائم بالینی به سویه موش بستگی دارد. سویه های A، C3H و موش BALB/c سویه های حساس و C57BL/6 یک سویه مقاوم در نظر گرفته می شوند. این بیماری می تواند نهفته، حاد و مزمن رخ دهد. 

حیواناتی که دارای شکل نهفته ویروس هستند هیچ نشانه ای از بیماری را نشان نمی دهند. 

در بیماران حاد، عوارض و مرگ و میر بالا با حیوانات مبتلا که حالت قوز کرده، ملتحمه و تورم صورت را نشان می دهند، وجود دارد.

حیوانات با بیماری حاد تا مزمن دچار بثورات پوستی بدن تاولی می شوند که اغلب به تورم، نکروز و پوسته شدن اندام ها منجر می شود. مرگ و میر پراکنده است.

تشخیص آبله موش

تشخیص آبله موش

آزمایش سرولوژیک با استفاده از MFI و IFA به بررسی کلنی‌های موش برای وجود عفونت کمک می‌کند. PCR را می توان روی ضایعات پوستی و طحال انجام داد.

پیشگیری و درمان آبله موش

برای جلوگیری از عفونت کلنی با ویروس اکتروملیا، لازم است به طور منظم کلنی آزمایش شود و بر سلامت موش ها نظارت شود. برای از بین بردن ویروس در کلنی، باید قرنطینه ایجاد شود و تولید مثل متوقف شود. واکسیناسیون همچنین به رفع مشکل عفونت ویروسی کمک می کند.

خانه حیوانات باید به طور کامل تمیز و ضدعفونی شود، ترجیحاً با فرمالین گازی یا پراکسید هیدروژن بخار شده. ویروس اکتوملیا می تواند به مدت 11 روز در دمای اتاق در خون زنده بماند. سایر مواد خانه حیوانات باید به عنوان زباله های خطرناک (سوخته شده) یا اتوکلاو دور ریخته شوند. اتوکلاو، درمان با فرمالین و ضدعفونی‌کننده‌های رایج، ویروس اکتروملیا را غیرفعال می‌کنند.

گردآوری:بخش علمی بیتوته