ورزش مدیا: آنچه بر سر دربی تهران می‌آید، شاید عصاره تام و تمام هنر مدیران این کشور باشد؛ مهارت حیرت‌انگیزی که در لوث کردن دلخوشی‌های مردم دارند و عشقی که آن را به برائت یا بیزاری تبدیل می‌کنند.
کلید واژهها، به بهترین شکل ممکن حکایت از تحقیر یک آیین پنجاه ساله دارند؛ دربدری و آوارگی پرسپولیس و استقلال دور از خانه، اسکان عصر حجری هر دو تیم در تنها هتل پنج ستاره اراک، منع ورود زنان به ورزشگاه، فروش فقط هشت هزار بلیت و تبدیل این بازی به کم‌تماشاگرترین دربی تاریخ در شرایط عادی، سر در آوردن بلیت‌ها از بازار سیاه با قیمت‌های نجومی، انتخاب از سر خرافات یک چمن خراب که لابد فردا به زیور تبلیغات زشت و زننده تلویزیون هم آراسته خواهد شد، در نهایت هم راه انداختن غائله عجیب کسر محرومیت یک بازیکن که تنها ثمره‌اش، بر پا کردن بساط نفرت‌پراکنی هواداران علیه هم است. مدام اخبار ضد و نقیض می‌آید؛ ساعتی اینها به آنها فحش می‌دهند و ساعتی آنها به اینها.
همه جای دنیا نفرت را تبدیل به لذت می‌کنند، اینجا اما آقایان خواسته یا ناخواسته به خاموشی معدود چراغ‌های روشن باقی‌مانده برخاسته‌اند. دربی همان سفر شمال است که حالا فقط ترافیک اعصاب خردکن و چادر زدن‌های وسط خیابانش باقی مانده، دربی همان سنت تماشای خانوادگی تلویزیون است که به لطف مزخرفات مازوخیستی روی آنتن، دود شده و به هوا رفته، دربی همان شوق پس‌انداز و رسیدن تدریجی به هدف است که با عفریت تورم چهل درصدی، از بیخ منسوخ شده. ما، دردمندانه بر مزار دلخوشی‌های دیروزمان نشسته‌ایم؛ الفاتحه!
