به گزارش "ورزش سه"، در مدت کوتاهی که سهراب بختیاری زاده هدایت تیم فوتبال شهرخودرو مشهد را برعهده داشت، آرامش، دیسیپلین، تلاش و تمرکز فراتر از معمول در تمرین تیمش دیده می‌شد.
او با شباهت ظاهری به گواردیولا در آن روزها و برخلاف خیلی از هم صنف‌های داخلی‌اش سعی و اصرار عجیبی داشت که شاگردانش نمایشی با بهترین کیفیت ارائه کنند. خواسته‌ای که به مذاق شاگرد تنبل‌ها و راحت‌طلب‌ها خوش نمی‌آید، اما جوان‌ترها و با انگیزه‌ها این شیوه را بسیار می‌پسندیدند و معتقد بودند سختگیری‌های سهراب در تمرین باعث پیشرفت و بهبود کیفیتشان خواهد شد.
جالب آنکه در بحرانی‌ترین و بهم‌ریختگی‌ترین شرایط فوتبال مشهد، او هیچ علاقه‌ای به بیان کمبودها و گلایه‌ها نداشت. درواقع اصلا تمایلی به مصاحبه و انداختن توپ به زمین دیگران نداشت و همین مسئله هم در نهایت به گذار آرام تیم به مهدی رحمتی (عامل جدایی بختیاری زاده از شهرخودرو) ختم شد.
هرچند هنوز برای گفتن از تاثیرات سرمربی موقت آبی‌ها زود باشد، اما سهراب گویا همچنان با همان شیوه پای به استقلال بحران زده گذاشته است. در حالی که بلبشو در تمام ارکان باشگاه مشهود است، تمرکز سرمربی موقت در همین چند روز فقط روی تمرین بوده است. غیبت او در نشست خبری پیش از مسابقه را نیز می‌توان حاصل همین تفکر و منش دانست.
رفتارهایی که خیلی زود تاثیرش را در تیم گذاشت و تمام این خصوصیات رفتاری در تقابل استقلال با شاگردان رحمتی نمایان بود. فقط کافیست نمایش از هم گسیخته و پراشتباه استقلالی‌ها در دو سه مسابقه اخیر این تیم را با هوادار مقایسه کرد. یک نمایش متفاوت با ۱۸۰ درجه تغییر نسبت به همین چند روز گذشته! (به استثنا دقایق پایانی دو نیمه)
بازیکنان استقلال تحت هدایت سهراب بختیاری زاده کمترین میزان اشتباه در یک بازی از فصل جاری را داشتند. پاشنه آشیل تیم نکونام در هفته‌های گذشته. پاس‌ها در دیدار مقابل هوادار با وسواس و دقت بیشتری ارسال می‌شدند تا رقیب به سادگی موقعیت گلزنی بدست نیاورد. (مثل سُر خوردن و تصمیم اشتباه مرادمند در آفسایدگیری ثانیه‌های آخر نیمه نخست که تک موقعیت حریف را ساخت و یا پنالتی اهدایی حسینی و تک گل رقیب).
همچنین این افزایش دقت و تمرکز و آرامش، موقعیت‌های گلزنی به مراتب بیشتری نصیب آبی‌های پایتخت کرده بود. تعداد فرصت‌های گلزنی بلانکو، مهرداد محمدی و رامین رضائیان حاصل همین مالکیت توپ رو به جلو و موثر بود. تاکتیکی که دست ماشاریپوف را برای تنوع بخشی به حملات باز می‌گذاشت. همان اتفاقی که می‌توانست استقلال را در اولین تجربه مربیگری سهراب تا پایان نیمه اول با برتری پرگل به رختکن بفرستد، اما خب شانس هم عامل مهم و تاثیرگذاریست که با استقلال برابر هوادار، چندان یار نبود.
البته برتری در اولین گام آن هم با یک نمایش نسبتا هجومی و کم‌نقص، نمی‌تواند طرفداران استقلال را درین روزها راضی کند، اما شاید بتواند آنها را اندکی دلخوش کند. نه صرفا به این دلیل که تیمشان به روند پیروزی بازگشته بلکه پیدا کردن مهره‌ای که می‌تواند حاشیه را از این تیم دور کند و چهره واقعی پیشکسوت متشخص و امن را به ایشان معرفی کند.
درواقع سهراب بختیاری زاده نه مغرور است، نه بددهن، نه اهل شلوغکاری، نه فیس و افاده‌ای و نه حتی عشق دوربین و میکروفون. دم دست‌ترین امتیازی که حضور روی نیمکت دو تیم پرطرفدار پایتخت می‌تواند به هر فردی می‌بخشد. این ویژگی‌ها شما را یاد کسی نمی‌اندازد؟
