در مورد عملکرد صندوق تثبیت نکات بسیاری وجود دارد. متاسفانه این صندوق مانند بسیاری از بازارگردان‌ها با محدودیت منابع مواجه است. در حقیقت صندوق تثبیت را می‌توان به‌عنوان یک صندوق بازارگردانی در مقیاس بزرگ درنظر گرفت که نقش آن حمایت از بازار در شرایط بحرانی است، اما مساله حائزاهمیت این است که این صندوق هم مانند سایر صندوق‌ها باید سودده باشد تا بتواند به فعالیت خود ادامه دهد. مدیریت صندوق توسعه و تثبیت بر اساس سوددهی یا افزایش خالص ارزش دارایی بنا نشده و این مساله در مدیریت صندوق نادیده گرفته‌شده و بنا به دلایلی دچار سیاسی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بازی هم شده‌است.
به‌عنوان مثال، صندوق باید در روزهای مثبت، فروشنده و در روزهای منفی خریدار باشد، اما در برخی روزهای مثبت، شاهد فروشنده‌نبودن صندوق هستیم، به این نیت که روند مثبت را ادامه‌دار کنند. این مساله اشتباه نیست، اما در صورتی‌که صندوق تثبیت در روزهای مثبت فروشنده نباشد، چگونه در روزهای منفی منابع خود را تجهیز کند؟ پاسخ این مساله مهم است، در صورتی‌که این صندوق از فشارهای سیاسی خارج شود، می‌تواند نقش بهتری در بحران‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها ایفا کند. در بازار سرمایه از طرفی شاهد تضعیف رکن بازارگردان هستیم و بازارگردانی اختیاری شده و بسیاری از ناشران از بازارگردانی منصرف شده‌اند. نتیجه آن‌هم چیزی جز باقی‌ماندن صفوف فروش در بازار و کاهش نقدشوندگی نبوده‌است. جدا از خوب یا بد‌بودن بازارگردانی، باید ایرادات آن برطرف شود، نه اینکه آن را اختیاری کنیم و به‌نوعی حذف شود.
انتشار اوراق‌تبعی از گزینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایی است که بازارگردانان، صندوق توسعه و تثبیت و ناشران می‌توانند جهت حمایت از بازار استفاده کنند که به بهبود روند بازار سرمایه کمک می‌کند. اکنون تعداد ناشران بازار سرمایه به ۷۰۰ ناشر رسیده و بهتر است که اوراق‌تبعی در تمام نمادهای بازار یا حداقل در نمادهای اثرگذار منتشر شود تا اثرگذاری بهتری داشته باشند. اگر این تصمیم اجرایی شود، اوراق‌تبعی با حداقل نقدینگی بیشترین تاثیر را در بازار خواهدداشت، اما همان‌طور که عنوان شد، با توجه به سیاست‌های کلی صندوق‌های بازارگردانی و صندوق‌ها و صندوق توسعه و تثبیت که دیده می‌شود، محدودیت منابع اجازه چنین فعالیتی که باعث نجات بازار سرمایه از بحران می‌شود، نداده‌است.
