سقط جنین، بهویژه در صورت ناخواسته بودن، میتواند تأثیرات عمیق جسمی و روانی بر روی مادر داشته باشد. این مسئله میتواند در دو بعد جسمی و روانی به صورت پیامدهایی ظاهر شود که گاه نیاز به مراقبت و حمایت بیشتری دارند تا مادر بتواند با این تجربه کنار بیاید و بهبودی لازم را کسب کند.
از نظر جسمی، سقط جنین ممکن است عوارضی نظیر خونریزی شدید، درد در ناحیه شکم و لگن، و احتمال بروز عفونت در دستگاه تناسلی به دنبال داشته باشد.
شدت این علائم به عواملی مانند نوع و زمان سقط، وضعیت جسمی و سلامت کلی مادر بستگی دارد. برخی از زنان ممکن است بعد از سقط نیاز به مراقبتهای پزشکی خاصی داشته باشند و در برخی موارد نیز بستری شدن در بیمارستان ضروری میشود.
همچنین، ممکن است در پی سقط، مادر با مشکلاتی در چرخه قاعدگی و یا عوارض طولانیمدت دیگر مواجه شود که نیازمند پیگیری پزشکی است.
برای بهبود وضعیت جسمی بعد از سقط، رعایت بهداشت و توجه به دستورالعملهای پزشکی ضروری است. همچنین مصرف داروهای تجویز شده توسط پزشک و انجام آزمایشات دورهای برای بررسی عوارض احتمالی کمک میکند تا مادر به شرایط فیزیکی بهتری بازگردد. استفاده از رژیم غذایی مناسب برای تقویت بدن و انجام تمرینات سبک نیز میتواند به بهبود سریعتر جسمی کمک کند.
از نظر روانی، سقط جنین معمولاً با احساسات شدید اندوه، غم و حتی افسردگی همراه است. این تجربه میتواند موجب احساس گناه، خشم، سردرگمی و ترس از بارداری مجدد شود.
برای بسیاری از زنان، این مسئله به عنوان یک فقدان عمیق تجربه میشود و ممکن است روند عزاداری و غمگساری را نیز به دنبال داشته باشد. در برخی موارد، حتی با گذشت زمان نیز ممکن است این احساسات کاهش نیافته و منجر به افسردگی طولانیمدت، اضطراب و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شود. حمایت عاطفی و روانی در این مرحله بسیار مهم است.
وجود یک سیستم حمایتی قوی شامل خانواده، دوستان و حتی گروههای حمایتی و مشاوران میتواند تأثیر بسزایی در کاهش احساس تنهایی و اندوه مادر داشته باشد. همچنین، صحبت کردن با یک رواندرمانگر یا مشاور به مادر کمک میکند تا احساسات و تجربیات خود را بهدرستی پردازش کرده و با آنها کنار بیاید.
دریافت حمایت اجتماعی و روانی: شرکت در جلسات مشاوره فردی یا گروهی به مادر کمک میکند تا با احساسات خود مواجه شود و درک بهتری از آنها پیدا کند. همچنین، حضور در گروههای حمایتی که افراد مشابهی را شامل میشوند، احساس همدلی و تسکین بیشتری ایجاد میکند.
توجه به سلامت جسمی: مادر باید دستورالعملهای پزشکی را دنبال کرده و از بهداشت شخصی خود بهخوبی مراقبت کند تا از عفونت و عوارض احتمالی جلوگیری شود. همچنین، بهتر است از مصرف الکل، مواد مخدر و سیگار که میتواند تأثیرات منفی بر روحیه و جسم داشته باشد، خودداری کند.
پذیرش و پردازش احساسات: مهم است که مادر احساسات خود را سرکوب نکند و آنها را بپذیرد. ابراز احساسات از طریق نوشتن در دفتر خاطرات، هنر یا حتی صحبت با دوستان و نزدیکان میتواند به بهبود روحیه کمک کند.
فعالیتهای آرامشبخش و مراقبت از خود: شرکت در فعالیتهایی مانند مدیتیشن، یوگا، و پیادهرویهای روزانه به مادر کمک میکند تا آرامش بیشتری پیدا کرده و استرس را کاهش دهد.
