فرارو- بامداد شنبه، حمله اسرائیل به ایران رخ داد. حمله‌ای که بر اساس اطلاعیه رسمی، آسیب‌هایی جزئی به دنبال داشت و در نهایت خنثی شد. منطقه در شرایطی غیرقابل پیش‌بینی قرار دارد و تحلیلگران معمولاً با احتیاط درباره تحولات جاری صحبت می‌کنند. چرا که متغیر‌های مختلفی در معادلات خاورمیانه وجود دارد و هر روز این امکان را می‌توان در نظر گرفت که تنش به سطح بالاتری ارتقاء پیدا کند.
به گزارش فرارو، ایران بخش مهمی از معادلات و تحولات خاورمیانه است و آنچه بامداد امروز رخ داد، به طور قطعی بر روند وقایع تاثیر خواهد گذاشت. به همین دلیل، حمله اسرائیل به ایران و آنچه پیش رویمان قرار دارد را با فریدون مجلسی دیپلمات پیشین و تحلیلگر مسائل خارجی تحلیل و بررسی کردیم.
مجلسی گفت: «جنگ جدی بین ایران و اسرائیل برای هر دو طرف ویران کننده است. اگر جمهوری اسلامی با پیش‌بینی‌ها و تدارکاتی که دیده با تمام قوای خود به اسرائیل حمله کند، ویران‌کننده خواهد بود. اسرائیل سرزمین کوچکی است و چند شهر بزرگ دارد. ایران به دلایل مذهبی، قطعا بیت‌المقدس را نخواهد زد، اما حملاتش برای دیگر مناطق ویران‌گر خواهد بود.»
وی افزود: «یقیناً در هر دو طرف مسئولان به این موضوع واقف هستند. بعضی شعار‌ها و احساسات وجود دارد که مردم را هیجان‌زده می‌کند. در طرف مقابل هم احساس خودبرتربینی اسرائیل، باعث خشم و درگیری‌های بسیاری می‌شود. این عوامل نیز وجود دارد ولی عقلانیت به جای خود باقی‌ست.»
دیپلمات پیشین ایران در آمریکا، با اشاره به انتظاراتی که در ایران وجود دارد خاطرنشان کرد: «در ایران امروز همه باسواد و تحصیلکرده هستند، اندیشه دارند و در جستجوی خروج از التهاب می‌گردند. میلیون‌ها کارشناس و متخصص در این مملکت هستند که احتیاج به کار، نان و آسایش دارند. مایل هستند ایران هم مثل کشور‌های دیگر منطقه وارد فاز توسعه شود و بتواند قدرت را در سایه توسعه و قدرت اقتصادی بیابد. در سایه قدرت اقتصادی در وهله اول با همسایگان خود آنقدر اشتراکات صنعتی، مالی و ... داشته باشد که منافع مشترک به جای ترس عامل تعادل و صلح باشد.»
مجلسی تاکید کرد: «معتقدم جنس اتفاقی که رخ داد، صرفاً یک نمایش قدرت بود برای نشان دادن توانایی طرف مقابل که دست دشمن تا کجا می‌رسد. این ضربه کفایت می‌کند. ایران و حزب‌الله هم با پهپاد به اتاق خواب نتانیاهو رسیدند و این ضربه هم کافی است. باید به این جنگ خاتمه داده و آتش بس طولانی برقرار شود که در نهایت بتوانند به زندگی عادی برگردند.»
