به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، این برنامه درباره اهمیت روانشناسی، بازنگری و کشف راههای جدید برای بهبود وضعیت افراد مبتلا به اعتیاد است.
خانم غزاله یراقی تهیه کننده این برنامه رادیویی با حضور در استودیو شبکه خبر در خصوص این که شرط ورود به این برنامه ناامیدی است، گفت: آدمهای زیادی دچار یاس میشوند و یاس مقولهای است که تقریبا همه انسانها در هر طبقه و پایگاه اجتماعی و هر جایگاه و شغلی به آن دچار میشوند و من فکر میکنم همان طور که میگویند «شکست مقدمه پیروزی است» یک وقتهایی هم ما باید ناامید شویم که بتوانیم زندگیمان را بسازیم ویک راه دیگری برای ادامه دادنش پیدا کنیم، چون خیلی وقتها ما اسیر تکرار و روزمرگی میشویم که خود این روزمرگی میتواند ما را با نا امیدی و بحران مواجه کند و این بحران در نهایت یاسی را رقم میزند که میتواند یک وقتهایی حوادث ناگواری را برای شخص و هویت اجتماعیش رقم بزند از جمله مقوله اعتیاد، به همین دلیل وقتی نا امید میشویم یک وقتهایی خوب است و همیشه هم نکات و اتفاقات منفی هم بد نیستند، چون باعث میشوند که ما خودمان را پیدا کنیم و از آن لحظه به بعد زندگیمان را بهتر بسازیم و به پیش ببریم.
یراقی درباره نام برنامه هم گفت: «پشت آینه مات است» آینه چیزی است که ما خودمان را در آن میبینیم و تماشا میکنیم و اگر زشتی و یا زیبایی داریم قبل از این که آینه، آینه باشد یک شیشهای است که پشت آنجیوه اندود شده، خود آن شیشه وقتی که از آن شفافی در میآید الزاما به معنی بدی نیست یعنی میتواند آینهای باشد که من و امثال من و همه انسانها بتوانند خود را ببینند و آن نگریستن به خود مقولهای است که دلیل نامگذاری اسم برنامه شد.
وی ادامه داد: ما نیت و هدفی که داریم این است که گوش شنوای همه طبقات جامعهبه خصوص جوانان باشیم و این برنامه سعی دارد که مشکلات و مسائل انها را بازتاب دهد و ما در این برنامه سعی کردیم که اینها را روبروی خودشان و مشکلاتشان قرار دهیم تا بتوانند خودشان را پیدا کنند و این پیدا کردن خود نه فقط به شخص بلکه میتواند به جامعهای کمک کند به خصوص مقوله اعتیاد، چون ما فکر میکنیم که وقتی اسم اعتیاد پیش میآید فرد باید طرد شود یا این که نه من اسیر نمیشوم یا من استاد دانشگاه یا من دانشجو یا من معلم یا من پزشک هرگز به سمت اعتیاد نمیروم جالب است که بدانید که در خیلی از این آسمان خوابها ما لابلای اینها آدمهایی دیدیم که شغل خوبی داشته ولی با یک اتفاق خود را گم کرده و ندیده و موجب این شده که به اعتیاد روی آورد و آسمان خواب شود، من این را هم باید اضافه کنم که کسانی که اعتیاد دارند نباید از خانواده طرد شوند و الزاما کسانی که اسیر اعتیاد میشوند دزد نیستند و متاسفانه اسیر یک اتفاقی شدند و دنبال راه حلی بودند که به یک آرامشی برسندولی مسیر را اشتباه رفتند، ما در این برنامه میگوییم که حتی اگر به ته رسیدی روزنه امید هنوز هم هست و چه بسا ما کسانی را به برنامه میآوریم که به ته رسیده بودند، خیلی از مهمانهای برنامه ما کارتن خوابهای (آسمان خواب) بهبود یافته هستند و الان افرادی هستند که خودشان دست آدمهای دیگر را میگیرند، موسسههایی دارند که حالا کارکنان زیادی زیر دست آن آدمی است که روزی گوشه خیابان بوده و ما وقتی سوال میکنیم که چه شد که برگشتی به زندگی میگویند یک شب یک شخصی هویت خود من را به من برگرداند.
تهیه کننده برنامه پشت آینه مات است افزود: مادر برنامه هم روانشناس داریم و هم آدمهای عادیرا در برنامه داریم یا یک مستند ساز در مقوله اعتیاد اینها را در برنامه میآوریم و به همین مستند ساز میگوییم شمایی که سالها در این زمینه کار کردی و هیچ ربطی هم به مقوله اعتیاد نداری بیا و خودت را محک بزن تو اگر شرایطی پیش بیاید اگر روزیمشکلی برایت پیش آمد و به تنگنا گرفتارشدی چه کار میکنی؟ و مهمانهای برنامه ما فکر میکنند که شاید منی هم که سالها درخصوص آسیبهای اجتماعی کارکردم و دیدم ممکن است که در این دام بیفتم پس چکار کنم که به این راه کشیده نشوم، ما همه تاکیدمان در این برنامه این است که همهانسانها همدیگر را ببینند و ساده از کنار هم رد نشوند و به همدیگر کمک کنیم ما یکی از کارهایی که در برنامه میکنیم این است که اگر هر کسی در هر نقطهای از ایران اگر واقعا از اعتیاد رنج میبرد ما این بستر را فراهم کردیم که اینها را به طور رایگان کاملا تحت درمان قرار بگیرند و هزینه هایشان پرداخت میشود و ما میگوییم که ما هستیم اگر فکر میکنی که تنهایی ما خانواده تو هستیم و پشت تو هستیم تا موقعی که به زندگیت برگردی چرا که حق تو زندگی طبیعی است.
یراقی درباره موضوع برنامه یکشنبه آینده گفت: موضوع برنامه یکشنبه آینده یکی از صاحبان کمپی است که خودشان پزشک متخصص بودند و تصمیم گرفتند که به آسیب دیدگان اجتماعی کمک کنند و کمپی را راه اندازی کردند و خودشان صاحب کمپ هستند و به افراد زیادی کمک کردند که در این کمپ ترک کنند.
وی در پایان درباره تغییرات برنامه هم گفت: تغییراتی که خواهیم داشت احتمالا روی ساختارمان است، یعنی نوع روایتمان، چون ما در این برنامه یک ساختمانی را رقم زدیم که از هر طبقه اش عبور میکنیم و آدمهای مختلفی را میبینیم تا طبقه آخرش که پشت بامی است که از آنجا به پایین مینگریم و حالا اتفاقی که دوست داریم رقم بزنیم این است که شاید این ساختمان را بسازیم تا داخلش اتاقهای زیادتری را اضافه کنیم و آدمهای بیشتری بیایند تا بتوانیم حرفهای بیشتری را منتقل کنیم.
