به گزارش سرویس سیاسی تابناک، احمدینژاد که زمانی به عنوان یک رئیسجمهور انقلابی و حامی مظلومان ظاهر شده بود، در برابر تحولات خونین منطقهای که شامل جنایات صهیونیستها علیه مردم فلسطین و لبنان است، واکنشی نشان نمیدهد و در برابر تجاوز اسرائیل به ایران و شهادت چند تن از پدافند کشورمان سکوت اختیار کرده است. این عدم واکنش او نهتنها از جانب غالب جامعه، بلکه حتی برای اصولگرایان نیز عجیب و غیرانسانی تلقی میشود.
احمدینژاد؛ بی اعتنا به جنایات غزه و لبنان
در آغاز دوران ریاستجمهوریاش، احمدینژاد با سخنرانی علیه هولوکاست به سرعت به شهرت بینالمللی دست یافت. اظهارات و عملکرد او نقشی کلیدی در ترسیم چهرهای ضداستکباری و ضدصهیونیستی برایش ایفا کرد. از برگزاری همایش بینالمللی بررسی هولوکاست تا استقبال مردم لبنان در دهه ۸۰، همه این اقدامات به تقویت وجهه احمدینژاد بهعنوان نمادی از مقاومت در برابر استکبار و دفاع از حقوق مظلومان، بهویژه مردم فلسطین، انجامید.
اما امروز، با گذشت بیش از یک سال از آغاز عملیات طوفان الاقصی و وقوع جنایات پیدرپی صهیونیستها در غزه، محمود احمدینژاد به طرز عجیبی از واکنش به این تحولات خودداری کرده است. در حالی که مردم عادی و شخصیتهای مختلف سیاسی موضعگیریهای متعددی در محکومیت اقدامات اسرائیل و بمباران زنان و کودکان از سوی صهیونیستها داشتهاند، احمدینژاد در برابر این جنایات خاموش مانده است.
سکوت او، که زمانی بهعنوان مدافع قاطع حقوق فلسطینیها شناخته میشد، باعث تعجب افکار عمومی شده و تبدیل وی از انقلابی به اپوزیسیون را گمانهزنی میکند، بهویژه با توجه به نامهاش به مقام معظم رهبری در خصوص تغییرات ساختاری و اظهارات بحثبرانگیز وی درباره چین و روسیه که در کارنامهاش وجود دارد.
با این حال، از ماجرای خانهنشینی ۱۱ روزه در سالهای پایانی ریاست جمهوری تا حضور و ثبتنام در انتخابات برای پیدا کردن تریبون و صحبت مستقیم با مردم در انتخابات متعدد، با وجود گمانهزنی قطعی رد صلاحیت خود و پیام تسلیت عجیب به مناسبت فوت مایکل جکسون، اخبار مختلف عملهای زیبایی دربین مردم، و سفرهای جنجالی او به کشورهای دیگر از جمله ترکیه و انتشار تصاویر وی با مردان و زنان ترکیه همگی به ایجاد تصوری مبهم و تنیجری از احمدینژاد منجر شدند، که به نظر میرسد که این اقدامات او بیشتر بهمنظور استفاده از فرصتهای رسانهای و نمایش چهرهای متفاوت از خود بوده است.
همچنین، واکنش ابهامبرانگیزی او در پیام تسلیت به مناسبت شهادت سید حسن نصرالله، که در آن حتی اشارهای به جنایات صهیونیستها نشده بود، نیز بسیار محتاطانه و متفاوت با مواضع قاطعانهاش در گذشته است. همچنین، توئیت مبهم وی درباره ترور ترامپ و سکوتش درباره تحولات منطقه قابل تأمل است. از سوی دیگر، در روزهای اخیر و با وجود تجاوز اسرائیل به خاک کشورمان و شهادت چند تن از مدافعان امنیت، در حالی که انتقادات از سکوت او بالا گرفته بود، تصویری از او در دانشگاه در یک جشن تولد منتشر شده است.
درمجموع، احمدینژاد در این سالها تلاش کرده است چهرهای متفاوت از خود ارائه دهد و سعی میکند بهعنوان یک شخصیت سیاسی مستقل و حتی منتقد ساختار حاکمیت، با مصاحبههای مختلف در دفاع از آزادیهای اجتماعی و فقط در هنگامه انتخابات شناخته شود. اما مواضع جدید او بهدلیل عدم همخوانی با سابقهاش، عجیب است. با این حال، جامعهای که خاطراتی از شعارهای ضدصهیونیستی و مردمیگرایانه احمدینژاد در ذهن دارد، این چهره جدید او را بهعنوان یک چهره غیرانسانی و انتخاباتی تلقی میکنند و سکوت او را نوعی اعتراض به ساختار اصلی کشور تحلیل میکنند.
در حالی که انتظار میرفت احمدینژاد بهعنوان کسی که در سالهای ابتدایی ریاستجمهوری خود بهخاطر مواضع ضدصهیونیستی مشهور شده بود، به وقایع غزه، ترور اسماعیل هنیه، و سایر جنایات اخیر اسرائیل واکنشی نشان دهد، سکوت او در برابر این وقایع اخیر و تجاوز اسرائیل به کشورمان نهتنها برای جامعه بلکه برای حامیان اصولگرایش نیز زشت و غیرانسانی بوده است.
پایان اعتبار یک سیاستمدار؟
امروز، محمود احمدینژاد بهجای چهره انقلابی که زمانی محبوبیت زیادی داشت، بهعنوان شخصی خاموش در برابر مسائل منطقه شناخته میشود. اگرچه تلاش کرده است با برخی اقدامات و سفرهای هیجانی خارج از عرف دولتمردان، چهرهای مردمی از خود نشان دهد.
در نهایت، احمدینژاد که روزی بهعنوان یکی از پیشگامان مبارزه با صهیونیسم و حامی مظلومان شناخته میشد، امروز با سکوت خود در برابر جنایات بیپایان رژیم صهیونیستی، از اعتبار خود فاصله گرفته و بهعنوان اعتراض به ساختار کشور و رسیدن به قدرت از این سکوت به کشتار مردم غزه و لبنان بهره میگیرد.
