در موزه فیلد شیکاگو، پژوهشگران از دستگاه سیتیاسکن برای مشاهده درون تابوت یک مومیایی مصریه به نام «بانو چنتآ» استفاده کردند؛ زنی ثروتمند که در دوران دودمان بیستودوم مصر زندگی میکرد. تابوت او که فاقد هرگونه درز یا شکاف قابل رؤیت است، برای سالها دانشمندان را کنجکاو کرده بود اما آنها نمیخواستند با روشی تهاجمی تابوت را باز کنند و موجب آسیب به آن شوند. حالا این اسکنها توانستند به معمای درون تابوت پایان دهند.
به گزارش فرادید، براساس گفته «جیپی براون»، سرپرست حفاظت انسانشناسی موزه، آنطور که اسکنها نشان دادهاند، چنتآ در زمان مرگ در سنین ۳۸ تا ۴۲ سالگی بوده و بسیاری از دندانهای خود را از دست داده بود، در حالی که بقیه دندانها نیز نشان از ساییدگی شدید داشتند؛ این موضوع احتمالاً به دلیل وجود ذرات شن در غذاهایی بوده که به مینای دندان او آسیب میزده است.
تصاویر اسکن، دو شیء براق را در حفرههای چشم مومیایی نشان دادند که از مادهای نامعلوم ساخته شدهاند
اما نکتۀ جالبتر اینکه تصاویر جمجمه او همچنین اشیایی براق را در هر دو حفره چشمی نشان دادند؛ او دارای چشمانی مصنوعی بوده که از مادهای نامعلوم ساخته شدهاند؛ این چشم را مومیاییکنندگان با این هدف در سر متوفی قرار داده بودند که او در زندگی پس از مرگ نیز بینایی داشته باشد.
این چشمان مصنوعی برای اطمینان از بینایی چنتآ در زندگی پس از مرگ، در زمان مومیایی کردن به جای چشمان واقعی او قرار داده شده بودند. بررسیهای قبلی نشان داده بودند که مومیاییکنندگان اغلب چشمان طبیعی را برداشته و با پارچه یا حتی پیازهای رنگشده جایگزین میکردند. اما در این مورد از مادهای بادوامتر که هنوز محققان از ماهیت دقیق آن اطلاع ندارند استفاده شده است.
براون میگوید، طبق دیدگاهی که مصریان باستان نسبت به زندگی پس از مرگ داشتند، برای داشتن چشم در آن دنیا، لازم بود چشمانی فیزیکی یا چیزی که شبیه به آن باشد به همراه داشته باشید.
این تابوت، با توجه به قدمت آن، در وضعیت بسیار خوبی قرار دارد. موزه فیلد شیکاگو که محل نگهداری بیش از دهها مومیایی باستانی مصر است، بهتازگی چندین مومیایی را با استفاده از دستگاه سیتیاسکن سیار بررسی کرده است. این شیوهی تحقیقاتی نگاهی نادر به تاریخ از زاویه زندگی واقعی افراد آن زمان را فراهم میآورد.
