عصر ایران - آمریکا ، اعدام جمشید شارمهد در ایران را محکوم کرده و آلمان در اعتراض به این اعدام، سفیرش را از تهران فراخوانده است.
شارمهد، نه به ادعای جمهوری اسلامی بلکه به تصریح خودش، عامل بمبگذاری در حسینیه شیراز در فروردین ۱۳۸۷ بود که طی آن ۱۴ نفر از جمله ۵ کودک شهید شدند و قریب به ۲۰۰ نفر دیگر مجروح.
این اقدام، با هر استاندارد و خوانشی از تروریسم، عملی آشکار تروریستی و جنایتکارانه بود.
از عجایب روزگار است که حکومت آمریکا و آلمان در حالی اعدام یک آدمکش در ایران را محکوم کرده و ناقض حقوق بشر دانسته اند که در همین یک سال اخیر، حکومت تحت الحمایه آنها ، یعنی اسراییل ۴۳ هزار انسان بی گناه از جمله ۱۷ هزار کودک را تنها در باریکه غزه کشته است. وقتی می گوییم کودک، به یاد بیاورید کودکان خانواده یا اطرافیان خود را تا به طور واقعی درک کنید که درباره چه جنایت هولناکی صحبت می کنیم.
حدود ۲۰ هزار کودک نیز در این یک سال گم شده اند و کسی از سرنوشت شان خبری ندارد و این گمان می رود که برخی از آنها که زیر یک سال بوده اند، جهت یهودی سازی در خانواده های فاقد فرزند ، به داخل اسراییل منتقل شده باشند.
شمار کسانی هم که بر اثر گرسنگی، فقدان دارو و فروپاشی سیستم درمانی جان خود را از دست داده اند (مانند بیماران قلبی و دیالیزی و...) هم نامعلوم است.
همچنین آمار بیش از ۱۰۰ هزار مجروح غیر نظامی نیز ثبت شده است که البته تعداد واقعی، بسیار بیش از این هاست.
به علاوه با تخریب گسترده خانه ها و مزارع و کوچاندن اجباری اهالی غزه، بیش از ۲ میلیون انسان، بدون آب و غذا و دارو و سرپناه و در حالی که مدام بمباران و گلوله باران می شوند، آواره و بی خانمان شده اند.
دولتین آمریکا و آلمان، نه تنها این حجم گسترده و خارج از تصور توحش را محکوم نمی کنند و اشاره ای هم به حقوق بشر ندارند، بلکه ارتش جنایتکار اسرائیل را برای تداوم قتل ها و تخریب ها، به طور مستمر، شارژ تسلیحاتی می کنند.
حکومتی که جنایتی به وسعت و آشکارگی آنچه در غزه رخ می دهد را مورد حمایت قرار می دهد و درست در همان حال، مجازات یک تروریست را محکوم می کند، قطعا ریاکار است و بدتر آن که ابایی هم از نمایش این دو رویی شرم آور در منظر و مرئای انسان معاصر ندارد.
چنین است که باید گفت دیگر تمام شد دوران خوش باوری مردمان ساده دل دنیای امروز به نمایش های حقوق بشری آمریکا و اروپا و تنها کسانی که عقل شان پاره سنگ برمی دارد، می توانند باور کنند که حکومتگران غرب، دغدغه حقوق بشر دارند.
