به گزارش ورزش سه، دیوید تیلور و کامران قاسمپور شب گذشته در دیدار رده‌بندی وزن ۹۲ کیلوگرم مسابقات کشتی آزاد اوزان غیرالمپیکی به مصاف یکدیگر رفتند که در نهایت تیلور موفق به پیروزی شد و مدال برنز این رقابت‌ها را به دست آورد. تیلور که یک مدال طلای المپیک، سه طلای جهانی، سه نقره و یک برنز جهانی را در کارنامه خود دارد، پس از کسب مدال برنز جهانی، با چشمانی اشک‌بار از دنیای کشتی خداحافظی کرد.
خبرنگاران در شرایطی تیلور را دنبال می‌کردند که او بعد از پیروزی مقابل قاسم پور به سالن گرم آمده و در حال خوش و بش با هم تیمی‌هایش بود و البته همچنان متاثر از خداحافظی، غمگین به نظر می‌رسید. او پس از مالیدن چشم‌ها و چند بار صاف کردن، صحبت‌های خود را اینطور آغاز کرد: وقتی برای مدت طولانی خیلی خوب هستید هرگز متوجه نمی‌شوید که زمان خداحافظی فرا رسیده است اما به هر حال من فرصت خوبی پیدا کردم برای اینکه آنطور که می‌خواهم از کشتی بیرون بروم. این تصمیم سختی بود، همانطوری که از کشتی کنار کشیده بودم و همانطوری که به کشتی برگشتم. در واقع آن زمان که من پس از شکست رفتم و مربی شدم، پایان موردانتظار من نبود و من پایان موردانتظارم را می‌خواستم.
تیلور سپس درباره هوادارانی که در سراسر دنیا دارد، صحبت کرد و گفت: من فکر می‌کنم آنها به تلاشی که من کردم و مسیری که طی کردم، احترام می‌گذارند. من فقط برای خوشگذرانی کشتی نمی‌گرفتم و برای مدت طولانی سعی کردم بهترین باشم. فکر می‌کنم این چیزی است که باعث احترام می‌شود. من سبک‌های مختلف کشتی را با هم ترکیب کردم و امیدوارم کشتی‌گیران آمریکا همچنان این روش را ادامه دهند، چون فکر می‌کنم ما آمریکایی‌ها، تبجر زیادی در آن داریم.
او در مورد علاقه هواداران ایرانی به خود گفت: من هواداران زیادی به کشتی آوردم. به مردم ایران احترام می‌گذارند. تنها چیزی که بین من و آنها بوده، احترام است. من هم به آنها احترام می‌گذارم. خیلی از تمرین‌های من حول محور کشتی حسن یزدانی بود. مثل این بود که من را زیر فشار می‌گذاشت. ما بدون این رقابت و بدون همدیگر نمی‌توانستیم برای سال‌ها کاری که داشتیم انجام می‌دادیم، انجام بدهیم.
تیلور که تقابل‌هایش با حسن یزدانی از مهیج‌ترین مسابقات کشتی سال‌های اخیر به شمار می‌رود، ادامه داد: این رقابت بود که باعث می‌شد ما پیشرفت کنیم تا همدیگر را تحلیل کنیم و بهتر شویم. او سعی می‌کرد بهتر شود و من هم سعی می‌کردم بهتر شوم. تقابل ما مسابقه‌ای بود که دنیا متوقف می‌شد تا آن را ببیند و من جزوی از آن نبرد بودم. یک جاهایی در سمت برنده این تقابل بودم یکجاهایی در سمت بازنده اما همین است که کشتی را کشتی می‌کند و من این ورزش را تحسین می‌کنم.
او سپس به تمجید از مربی خود پرداخت و گفت: من یادم می‌آید در سال ۲۰۱۷ که یزدانی را شکست دادم، مربی‌ام، زک، گوشه زمین ایستاده بود و باعث شد که این اتفاق‌ها و حتی بزرگی دیوید تیلور و موففیتش شکل بگیرد. من راه درازی را با او رفتم و خیلی حمایتم کرده است. او به من انعطاف‌پذیری داده و شخصی بسیار عالی است.
در پایان این گفتگو یکی از خبرنگاران از دیوید تیلور درباره این سوال کرد که چرا برخلاف سنت کشتی‌گیران در هنگام خداحافظی کفش‌های خود را از پا در نیاورده روی تشک نگذاشته است که تیلور به این سوال پاسخ مفصلی داد. او گفت: من از مبارزه کردن با سایر کشتی‌گیران روی تشک خداحافظی کردم اما کار من در کشتی تمام نشده است. کفش‌ها را درون ساک ورزشی‌ام قرار دادم تا دوباره آنها را دوشنبه در اکلاهما به پا کنم. هنوز کارهای زیادی هست که بخواهم در کشتی انجام بدهم و قرار نیست که کفش‌های کشتی را از پایان در بیاورم.
او که دوران مربیگری خود را کمی پیش‌تر از همین تورنمنت آغاز کرده بود، با کسب مدال برنز در یک وزن بالاتر و یک پیروزی بزرگ مقابل حریف قدرتمند ایرانی، پایان خوشی در کشتی داشت، اگرچه او با کمی آمادگی بیشتر شاید می‌توانست مقابل رشید سعدالله‌اف هم برنده باشد.
