به گزارش همشهری آنلاین، اخلاق و شخصیت افراد با بالا رفتن سن شکل می‌گیرد و برخی در این زمان تصمیم می‌گیرند رابطه خود با والدینشان را قطع کنند. اگرچه دلیل این تصمیم همیشه مشخص نیست، اما در اکثر اوقات مربوط به رفتارهای ناپسند والدین است. گاهی اوقات این رفتارها واضح هستند و گاهی اوقات تشخیص رفتارهای سمی والدین برای فرزندان سخت و حتی غیرممکن است. تنها راه برای جلوگیری از این اتفاق غم انگیز و آشتی با فرزندان، تعهد والدین به تغییر رفتارهای ناپسندشان است. والدینی که فرزندان بزرگسالشان از آنها دوری می‌کنند معمولاً بدون آن که متوجه شوند این ۱۰ رفتار را از خود نشان می‌دهند.
۱. سوءاستفاده روانی
وقتی فرزندان در بزرگسالی از والدین خود دوری می‌کنند، معمولاً به دلیل یک الگوی رفتاری قدیمی است که باعث آسیب احساسی و روانی آنها می‌شود. والدینی که از فرزندان خود سوءاستفاده احساسی و روانی می‌کنند ممکن است متوجه رفتار سمی خود نشوند. این والدین برای رسیدن به آنچه می‌خواهند از احساسات فرزندان خود سوءاستفاده می‌کنند.
والدینی که برای جلب توجه فرزندانشان به احساس گناه متکی هستند، ممکن است فکر نکنند که کار اشتباهی انجام می‌دهند. با این حال رفتار آنها باعث می‌شود فرزندانشان احساس بدی داشته باشند. این حس منفی از داشتن یک رابطه سالم در محیط خانواده جلوگیری می‌کند.
۲. نادیده گرفتن تصمیمات فرزندان
والدین معمولاً امیدها و رویاهای خود را به فرزندانشان تلقین می‌کنند، اما این رفتار در بزرگسالی باعث قطع رابطه فرزندان با والدینشان می‌شود. فرزندان بزرگسال زمانی که احساس کنند والدینشان دائماً با تصمیم‌های آنها مخالفت می‌کنند، اغلب از والدین خود دوری می‌کنند. عدم حمایت والدین باعث می‌شود فرزندان احساس بی‌ارزشی کنند یا هرگز نتوانند به تنهایی کاری را به درستی انجام دهند.
در حالی که ممکن است والدین گاهی اوقات از انتخاب‌های فرزندان خود خوششان نیاید، اما بیان دائمی نارضایتی‌ها باعث ایجاد احساس نارضایتی و ناامیدی در فرزندان و دور شدن آنها از والدینشان می‌شود.
۳. بی‌احترامی به عروس و داماد
والدینی که به عروس و داماد خود بی‌احترامی می‌کنند باعث ایجاد شکاف در خانواده خود می‌شوند. چنین والدینی با انتقاد از انتخاب فرزندان خود باعث فاصله گرفتن و قطع ارتباط آنها می‌شوند. شاید برای برخی والدین سخت باشد که بپذیرند فرزندانشان دیگر بزرگ شده و خانواده خود را تشکیل داده‌اند، اما مهربانی و احترام گذاشتن با عروس و دامادها یکی از اصلی‌ترین بخش‌های داشتن یک خانواده صمیمی و سالم است. حتی اگر والدین از انتخاب فرزندان خود نیز راضی نیستند نشان دادن ناراضیتیشان حتی به روش‌های نامحسوس نیز درست نیست.
۴. امتناع از عذرخواهی
عذرخواهی واقعی به معنای پذیرش رفتارهای نادرست گذشته و متعهد شدن به تغییر در آینده است. با این حال، اگر والدینی از پذیرفتن رفتار خود امتناع کنند، به احتمال زیاد فرزندانشان تصمیم به قطع رابطه با آنها خواهند گرفت. دلیل فرزندان برای قطع رابطه با والدین و دیگر اعضای خانواده خود معمولا! ناشی از ناتوانی یا عدم تمایل اعضای خانواده برای اصلاح رفتارشان است.
در این شرایط فرزندان از تغییر اعضای خانواده خود به کلی ناامید می‌شوند. والدینی که متوجه آسیب‌های فرزندانشان نیستند، ممکن است از عذرخواهی امتناع کنند، زیرا فکر نمی‌کنند کار اشتباهی انجام داده‌اند. ذهنیت غیرقابل تغییر والدین ترمیم زخم‌های دوران کودکی را برای فرزندان دشوار خواهد کرد.
۵. نصیحت‌های ناخواسته
یکی دیگر از رفتارهای اشتباه والدین با فرزندان بزرگسال خود ارائه نصیحت‌های ناخواسته است. برای والدین دشوار است که از موضع خود عقب نشینی کنند و متوجه شوند که در بزرگسالی، فرزندانشان دیگر مسئول زندگی خود هستند. نصیحت‌های ناخواسته می‌تواند به عنوان انتقاد به نظر برسند.
۶. دخالت در زندگی فرزندان
وقتی والدین از مرزهای خود فراتر می‌روند و در زندگی شخصی فرزندان خود دخالت می‌کند باعث بروز تنش و دلخوری فرزندانشان می‌شوند. در صورت دخالت دائمی والدین، فرزندان احتمالاً رابطه و رفت و آمد خود با خانواده را کمرنگ و محدود خواهند کرد.
۷. به رسمیت نشناختن هویت فرزندان
یکی دیگر از رفتارهای اشتباه والدین به رسمیت نشناختن هویت فرزندانشان است. والدین گاهی این واقعیت که فرزندانشان در بزرگسالی هویتی با علایق منحصر به فرد خود دارند را نمی‌پذیرند. فرزندان با بالا رفتن سنشان تصمیمات و نتیجه‌گیری‌هایی درباره زندگی خود می‌گیرند و این کار را بر اساس مجموعه‌ای از ارزش‌های شخصی انجام می‌دهند. والدین ممکن است با فرزندان خود موافق نباشند، اما لازم است به آنها اجازه دهند تا خودشان باشند.
۸. انتظارات بیش از حد
انتظارات پیش از حد والدین نیز می‌تواند باعث خراب شدن روابط خانوادگی شوند. داشتن انتظاراتی غیر واقع‌بینانه و تلاش بیش از حد فرزندان برای رسیدن به این انتظارات باعث می‌شود فرزندان در نهایت تصمیم بگیرند از والدین خود دوری کنند.
۹. نگرش منفی و قضاوت
مورد انتقاد و قضاوت قرار گرفتن می‌تواند باعث شود افراد نسبت به والدین خود احساس بیگانگی کنند و از آنها دور شوند. والدینی که فرزندان خود را بیش از حد مورد قضاوت قرار می‌دهند فرزندانشان را از خود دور می‌کنند. این نگرش‌های منفی باعث می‌شود فرزندان احساس اضطراب کنند و در نهایت تصمیم بگیرند از این محیط سمی خارج شوند.
۱۰. صحبت درباره مشکلات و دعواهای گذشته
والدین کینه توزی که حاضر به رها کردن مشکلات گذشته نیستند، محیط پرتنشی ایجاد می‌کنند که باعث دوری فرزندانشان می‌شوند. مطرح کردن بحث‌هایی که سال‌ها قبل اتفاق افتاده است می‌تواند باعث شود فرزندان احساس کنند هرگز به خاطر اشتباهاتی که در جوانی مرتکب شده‌اند بخشیده نمی‌شوند.
والدینی که فکر می‌کنند فرزندانشان قادر به تغییر نیستند، یک حلقه بازخورد منفی ایجاد می‌کنند. فرزندان در این شرایط احساس می‌کنند نمی‌توانند کاری برای جلب رضایت والدین خود انجام دهند. در نتیجه، فرزندان ممکن است ترجیح دهند از خانواده خود دوری کنند.
