گجت نیوز: با این که عجیب به‌نظر برسد، اما در طول تاریخ، سلاح‌هایی وجود داشته‌اند که از شهاب‌سنگ‌ها و موادی ساخته شده‌اند که منشا فرازمینی دارند. این ایده بیشتر شبیه به فیلم‌های علمی-تخیلی است، اما ابزارهای بقا و تجهیزات نظامی ساخته شده از شهاب سنگ‌ها، قدمت هزاران ساله دارند و بعد از طلا و مس، اولین اشیای فلزی که توسط انسان‌ها ساخته شد، احتمالا با فلزات فضایی بوده‌اند. به عبارت دیگر می‌توان گفت عصر آهن از ستاره‌ها به زمین آمده است.
البته قطعا از هر شهاب سنگی نمی‌توان برای ساخت سلاح یا سایر اشیای فلزی استفاده کرد. این متریال در واقع یک آهن شهاب سنگی یا آلیاژ آهن نیکل با خواص ماورایی است. چنین فلزی هم ضد زنگ است و هم از آهنی که روی زمین تشکیل شده، خاصیت چکش‌خواری بیشتری دارد و دقیقا به همین دلیل بود که در هزاران سال پیش نیز انسان‌ها به استفاده از آنها روی آورده بودند.
در آن زمان، این نوع فلز در سراسر خاورمیانه با نام آتش یا صاعقه‌ای از بهشت شناخته می‌شد. هیتی‌های ترکیه باستان نیز ضرب‌المثلی داشتند که می‌گفت: «طلا از بیرونوندا (Birununda) می‌آید، مس از تاگاستا (Taggasta) می‌آید، اما آهن از بهشت می‌آید.» تمدن‌های دیگر در سراسر جهان، از آسیا گرفته تا آمریکای جنوبی و قطب شمال نیز اهمیت بسیار زیادی برای این نوع آلیاژ قائل بودند و از آن در موارد مختلف، به‌ویژه در ساخت سلاح، استفاده می‌کردند.
در این مطلب قصد داریم به ۱۰ مورد از ترسناکترین سلاح های جهان از گذشته‌های دور تا به امروز اشاره کنیم که با متریال فضایی ساخته شده‌اند و منشا فرازمینی دارند.
از هزاران سال پیش، اینوئیت‌ها (نامی که اسکیموهای کانادا و گرینلند برای قوم خود گذاشته‌اند)، به‌خصوص اینوئیت‌های گرینلند، از آهن شهاب سنگی برای ساخت ابزارهای بقا استفاده کردند. آنها این فلز را از بزرگترین شهاب سنگ‌های شناخته شده‌ای که تاکنون به زمین برخورد کرده، به‌دست آوردند؛ یعنی شهاب سنگ کیپ یورک که در یک جزیره (که بعدا به جزیره شهاب سنگ معروف شد) برخورد کرد.
آهن شهاب سنگ به‌دلیل چکش‌خواری طبیعی خود، به‌طور ویژه‌ای برای صنعتگران در نقاط دورافتاده قطب شمال، مناسب است. بر خلاف سنگ آهن، این فلز فرازمینی نیازی به حرارت زیاد ندارد. اینوئیت‌ها مقداری از این آهن شهاب سنگ را که نیاز داشتند، بریدند و آن را به شکل چکش درآوردند؛ تکنیک ساده‌ای که با نام آهنگری سرد شناخته می‌شود.
رایج‌ترین ابزاری که اینوئیت‌ها با این آهن شهاب سنگی می‌ساختند، پیکان هارپون (نوعی سلاح) و تیغه‌های چاقو بود که معمولا روی عاج ناروال (شبه نهنگ تک شاخ) نصب می‌شدند. ساخت این نوع سلاح‌ها، پیشرفتی بزرگ برای اینوئیت‌ها به‌حساب می‌آمد که پیش از آن از ابزارهای استخوانی و سنگی استفاده می‌کردند.
آلاکا هیوک (Alaca Höyük) یک محوطه باستانی در ترکیه است که در منطقه آلاجه واقع شده است. باستان‌شناسان موفق شدند یک خنجر منحصربه‌فرد را از این محوطه باستانی کشف کنند که به‌عنوان یکی از قدیمی‌ترین سلاح های شهاب سنگی، شناخته شده و قدمت آن به حدود 2500 سال پیش از میلاد مسیح بازمی‌گردد. کشف خنجر آلاکا هیوک، درک باستان‌شناسان از تاریخچه استفاده انسان از فلزات را متحول کرد.
پیش از آن، باستان‌شناسان معتقد بودند که فناوری ذوب آهن از سنگ‌های معدن زمینی در حدود 1200 سال پیش از میلاد مسیح در خاور شرق، توسعه یافت؛ اما کشف خنجر Alaca Höyük و همچنین یافتن سایر مصنوعات آهنی باستانی مانند مهره‌های گرزه از مصر که قدمت آنها به هزاران سال قبل از آن مربوط می‌شد، یک نظریه جذاب را ثابت کرد:
استفاده از فلزات توسط انسان‌ها، از هزاران سال پیش از زمانی که به عصر آهن معروف شده، آغاز شده بود؛ و در آن زمان، شهاب‌سنگ‌ها منبع اصلی استخراج آهن بودند.
خنجر Alaca Höyük، محصولی از فرهنگ هتی، تمدین اولیه آناتولی در ترکیه امروزی است. قبضه طلایی این خنجر به‌طور استادانه‌ای ساخته شده و ظاهرا از آن برای مراسم‌ها و تشریفات استفاده می‌شد. بررسی‌های انجام شده روی این خنجر با استفاده از فلورسانس اشعه ایکس (که نشانه‌های شیمیایی متمایز نیکل یا کبالت را اسکن می‌کند)، ثابت کرد که در ساخت این خنجر منحصربه‌فرد از آهن شهاب سنگ با منشا فرازمینی استفاده شده است.
این خنجر جذاب و زیبا، امروزه در موزه تمدن‌های آناتولی در آنکارا (ترکیه) به نمایش گذاشته شده است.
کشف مقبره فرعون توت عنخ آمون در سال ۱۹۲۲ میلادی، آثار باستانی بسیار شگفت‌انگیزی را به جهانیان نشان داد؛ اما خنجر آهنی کشف شده، یکی از برجسته‌ترین آنها است. قدمت این خنجر به حدود ۱۳۵۰ سال پیش از میلاد مسیح بازمی‌گردد و نمونه‌ای خیره‌کننده از چگونگی استفاده از آهن شهاب سنگ در دوران مصر باستان است.
تیغه‌ای از جنس فلز فرازمینی، دسته طلایی با تزئیات زیبا، سنگ کریستال و غلاف تزئین شده با طرح‌های شغال و گل نیلوفر، خنجر توت عنخ آمون را به یک اثر باستانی منحصربه‌فرد تبدیل کرده‌اند. طی همان فرایند بررسی و اسکن‌هایی که روی خنجر Alaca Höyük انجام شد، منشا شهاب سنگی و فرازمینی خنجر توت عنخ آمون نیز تایید شد.
در مصر باستان، مانند بسیاری از نقاط جهان، آهن بسیار کمیاب و گران‌بها بود؛ با وجود این، اشیای فلزی متعددی در مقبره توت عنخ آمون، دفن شده است و نکته قابل توجه این است که دفن توت عنخ آمون و ساخت مقبره او به مدت‌ها قبل از شروع عصر آهن مربوط می‌شد. بنابراین کشف خنجر آهنی و اکتشافات دیگری مانند مهره‌های گرزه نشان می‌دهند که تمدن‌های باستانی، مدت‌ها پیش از استخراج سنگ معدن، از شهاب سنگ‌ها برای ساخت وسایل مختلف استفاده می‌کردند.
مفهوم بهشت، همواره جایگاه خاصی در کیهان‌شناسی، فلسفه، دین و حتی سیاست چین داشته است. برای مثال، امپراتورهای چین باستان برای حکومت کردن به مجوز یا تایید بهشت نیاز داشتند. مانند موارد قبلی، فلزات با منشا شهاب سنگ به چین باستان نیز راه پیدا کردند و آنها اعتقاد داشتند که این فلزات از بهشت آمده‌اند. مانند بسیاری دیگر از نقاط جهان، شواهد نشان می‌دهند که اولین ابزار و سلاح آهنی ساخته شده در چین باستان، منشا فرازمینی داشته است. سلاح‌های ساخته شده از آهن شهاب سنگ می‌توانستند جایگزین بسیار بهتری برای متریال برنزی سنتی باشند و همچنین نمادی برای نشان دادن قدرت محسوب می‌شدند.
در بین سلاح های کشف شده، دو تبر مربوط به سلسله ژو وجود دارد که بیشتر از سایرین مورد توجه محققان و باستان‌شناسان قرار گرفتند. یکی از آنها یک سر تبر پهن و دیگری یک نوع خنجر است که هر دو تقریبا ۲۰ سانتی‌متر طول و ۴۰۰ گرم وزن دارند و قدمت آنها به حدود ۱۰۲۷ سال پیش از میلاد مسیح بازمی‌گردد.
سر تبر پهن دارای قسمت‌های برنزی و تیغه‌ای آهنی است که از شهاب سنگ گرفته شده و فرایند فرآوری، استخراج و ساخت پیچیده‌ای را نشان می‌دهد. همچنین تزئیناتی از یک اژدها و ماسک فائو با منبت‌کاری روی این تبر دیده می‌شود. تبر خنجرمانند نیز به‌طور مشابه، دارای قسمتی آهنی است که روی بدنه‌ای برنزی قرار گرفته و با نقوش اژدها، تزئین شده است.
با توجه به ظاهر نفیس و تزئینات درخشانی که روی این سلاح‌ها وجود دارد، احتمالا هر دوی آنها برای کاربردهای تشریفاتی مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
در قرن نوزدهم میلادی، باستان‌شناسان در موریگن سوئیس، یک نوک پیکان مربوط به عصر برنز را با رازی خارق‌العاده، کشف کردند. این پیکان کوچک که احتمالا بین ۸۰۰ تا ۹۰۰ سال پیش از میلاد مسیح ساخته شده، تنها ۳۹ میلی‌متر طول و فقط سه گرم وزن دارد. اما چیزی که آن را متمایز می‌کند این است که از چیزی فضایی و خارج از کره زمین، یعنی از آهن شهاب سنگ ساخته شده است.
این کشف خارق‌العاده نیز توانست اطلاعات بسیار جالبی را در اختیار باستان‌شناسان قرار دهد. در عصر برنز، با توجه به پیچیدگی استخراج سنگ معدن طبیعی، به‌ندرت از آهن استفاده می‌شد؛ اما مردمان آن دوره به‌جای استخراج فلزات زمینی به سراغ آهنی رفتند که از آسمان به زمین افتاده بود و از آن برای تولید انبوه نوک پیکان، استفاده کردند.
تجزیه و تحلیل‌ها نشان داد که ترکیب فلز به‌کار رفته در این نوک پیکان شامل آهن، نیکل و ایزوتوپ رادیواکتیو آلومینیوم-26 است که این ترکیبات، منشا فرازمینی آن را تایید می‌کند. با این حال به‌طور عجیب و غیر منتظره‌ای، ترکیب آن با نمونه‌های کشف شده در محوطه توانبرگ، متفاوت بود. در عوض، نزدیک‌ترین تطابق کشف شده با پیکان موریگن، شهاب سنگ Kaalijarv از استونی بود که تقریبا 1600 کیلومتر دورتر به زمین افتاده بود. این موضوع نشان می‌دهد که احتمالا در آن زمان، شبکه‌های تجاری گسترده در اروپا، آهن استخراج شده از شهاب سنگ را به نقاط مختلف قاره، جابه‌جا می‌کردند.
در اوایل قرن هفدهم، یک شهاب سنگ در جولندار (جالاندار امروزی در هند) سقوط کرد و باعث وقوع انفجاری شد که کل منطقه را تکان داد. محمد سعید، مامور مالیات محلی، اولین کسی بود که در صحنه حاضر شد و یک توده آهنی عظیم و داغ را در بین انبوهی از دود، کشف کرد. او دقیقا نمی‌دانست که با چه چیزی روبه‌رو شده است و بلافاصله آن را برای امپراتور فرستاد.
جهانگیر، امپراتور مغول، مانند بسیاری از فرمانروایان آن زمان اعتقاد داشت که یک نیروی الهی او را به این سمت منصوب کرده است و طبیعتا، این شهاب سنگ را هدیه‌ای از آسمان می‌دانست. وی به محض دریافت این توده آهنی فضایی، بهترین افراد خود را مامور کرد تا سه سلاح مناسب را برای او بسازند؛ دو شمشیر باشکوه و یک خنجر که از نظر زیبایی و تیز بودن، بی‌مانند بود.
شمشیرهایی که شمشیر Qati (برنده) و شمشیر Barq-Sirisht (صاعقه‌دار) نامیده شده بودند، نمادی از قدرت و تایید الهی فرمانروا جهانگیر شدند. این سلاح های فرازمینی و منحصربه‌فرد همچنین علاقه عمیق و شخصی جهانگیر به علم را منعکس می‌کردند. جهانگیر و دربار او در آن زمان به مرکز فعالیت‌های فکری و علمی تبدیل شده بود.
در اوایل قرن نوزدهم میلادی، تزار روسیه با نام الکساندر اول، به پاس نقشی که در شکست ناپلئون داشت، یک هدیه فوق‌العاده دریافت کرد؛ شمشیری که از شهاب سنگ دماغه امید خوب (Cape of Good Hope) ساخته شده بود. این شهاب سنگ فلز و نیکلی در قرن هجدهم توسط اروپایی‌ها کشف شد و حتی شواهدی از استفاده آن به‌عنوان لنگر کشتی، مشاهده شده است.
جیمز سوربی، طبیعت‌شناس و ستاره‌شناس بریتانیایی بر فرایند ساخت این شمشیر ویژه، نظارت داشت. او بدون دانستن چیزهایی که اکنون می‌دانیم، تصور می‌کرد این شمشیر، اولین در نوع خود خواهد بود. تیغه شمشیر بعد از ۱۰ ساعت آهنگری گرم و سرد و استفاده از مواد اولیه ساخته شد، اما هنوز هم همان درخشش اولیه و ظاهر مجلل خود را حفظ کرده است. دسته فولادی، دستگیره پوست ماهی و نوارهای نقره‌ای، ظاهر زیبایی به این شمشیر فرازمینی داده‌اند. همچنین نقوش تاج امپراتوری، عقاب دو سر روسیه و یک تاج گل نخل روی شمشیر دیده می‌شوند. غلاف شمشیر نیز احتمالا از جنس پوست خوک است و اتصالات فولادی روی آن وجود دارد.
تزار الکساندر در ازای دریافت این هدیه منحصربه‌فرد، یک انگشتر با الماس را به سوربی هدیه داد.
سر تری پرچت، نویسنده مجموعه محبوب Discworld در سال 2010 مفتخر به دریافت عنوان شوالیه شد. او پس از دریافت این عنوان افتخاری، یک شمشیر برای خود ساخت؛ اما شمشیری که در خور میراث او باشد، نمی‌توانست یک شمشیر معمولی باشد و به همین دلیل در ساخت آن از مواد فرازمینی استفاده شد.
او پس از یافتن ذخایر سنگ آهن شهاب سنگ در مزرعه‌ای در نزدیکی خانه‌اش در روستای ویلت‌شایر، تصمیم گرفت سلاح جدید خود را با «آهن صاعقه» بسازد. او حتی سنگ معدن را خودش با استفاده از یک کوره موقت ساخته شده از خاک رس و یونجه، ذوب می‌کرد. به‌گفته سر تری پرچت، این رویکرد عملی، واقعیتی ملموس به آثار ادبی او بخشید. با این حال او از یک آهنگر محلی هم کمک گرفت تا به شمشیر مورد نظرش، شکل بدهد و آن را با نقره‌کاری، تزئین کند.
با توجه به قوانین انگلیس، حمل این شمشیر استثنایی، غیر قانونی بود و سر تری پرچت نیز تصمیم گرفت آن را در مکانی مخفی نگه دارد تا به مشکل قانونی برنخورد. وی در سال ۲۰۱۵ میلادی، درگذشت.
شمشیر Kusanagi-no-Tsurugi که قبلا با نام Ame-no-Murakumo-no-Tsurugi شناخته می‌شد، یک شمشیر افسانه‌ای ژاپنی و بخشی از میراث سلطنتی امپراتوری ژاپن است. این سلاح فرازمینی و خاص، به‌اندازه‌ای برای مذهب شینتو مقدس است که هیچکس نمی‌تواند به غیر از زمان تاج‌گذاری‌های خاص، آن را ببیند.
داستان‌ها و افسانه‌های زیادی در خصوص این شمشیر وجود دارد. معروف‌ترین افسانه این است که سوسانو یا سوسانوئو (خدای دریا، بادها و طوفان در اساطیر ژاپن و آیین شینتو و همچنین خدای شر و مارها)، این شمشیر را از دل یک مار بزرگ پیدا کرده و به آماتراسو، الهه خورشید، هدیه داده است. همانطور که گفته شد، کسی نمی‌تواند این شمشیر افسانه‌ای را از نزدیک ببیند و به همین دلیل، اجازه تجزیه و تحلیل فلز به‌کار رفته در آن نیز وجود ندارد؛ اما گفته می‌شود، این شمشیر از جنس آهن شهاب سنگ ساخته شده است.
همچنین یک شمشیر کاتانای قرن بیست و یکمی از آهنگر مدرن، یوشیندو یوشیوارا، وجود دارد که از شهاب سنگ Gibeon ساخته شده است؛ این شهاب سنگ حدود 450 میلیون سال پیش در نامیبیای امروزی به زمین برخورد کرد و می‌تواند اولین اکتشافات آهن توسط انسان‌ها را به ما نشان دهد. بر خلاف شمشیر افسانه‌ای کوساناگی، شمشیر Tentetsutuo یا شمشیر بهشت، اکنون در موسسه فناوری چیبا در معرض دید عموم قرار گرفته است.
بعد از چندین مورد سلاح قدیمی و شمشیرها و چاقو‌ها، حالا به یک سلاح مدرن‌تر می‌رسیم که از فلز فرازمینی ساخته شده است. مجموعه تپانچه Cabot Guns، یک جفت تپانچه نیمه اتوماتیک 1911 است که از شهاب سنگ میلیارد ساله Gibeon ساخته شد. این سلاح را باید اولین وسایل مکانیکی بدانیم که از متریال فضایی ساخته شده است؛ البته اجزای مکانیکی این تپانچه‌ها از جنس مواد معمولی‌تر و رایج‌تری هستند، اما فلز شهاب سنگ Gibeon نیز در داخل آن به کار رفته است.
همانطور که انتظار می‌رود، چالش‌های فنی قابل توجهی برای ساخت این سلاح وجود داشت و با فرایند استفاده از اشعه ایکس، مدل‌سازی سه‌بعدی و جوشکاری با پرتو الکترونی، ساخته شد. یکی دیگر از مشکلات موجود، فرایند حرارتی طبیعی شهاب سنگ در طول سفری که در فضا طی کرد، بود که باعث شد یکپارچگی فلز آن مورد تهدید قرار بگیرد و نسبتا نرم و پر از ترکیباتی مانند اکسید و سولفید شود.
در نهایت، تپانچه‌های ساخته شده، هم از نظر مهندسی و هم از نظر زیبایی‌شناسی، شگفت‌انگیز هستند. قسمت‌هایی از این تپانچه‌ها با حکاکی الگوی کریستالی معروف و بسیار ارزشمند ویدمن اشتاین Gibeon، تزئین شده است. شماره سریال‌های هر یک از این دو اسلحه، حاوی مختصات جغرافیایی است که شهاب سنگ Gibeon در آنجا کشف شد.
این جفت تپانچه خاص و فضایی، قیمت بسیار سرسام‌آوری دارند؛ یعنی ۴.۵ میلیون دلار که از هر اسلحه دیگری که تا به حال فروخته شده، گران‌تر است.
