به گزارش ایسنا، مسیرهای مستقیم به ده‌ها شهر بزرگ جهان از جمله واشنگتن دی سی، سانفرانسیسکو، تورنتو، هنگ‌کنگ و دهلی، متوقف شده و دیدارهای تجاری حضوری کاهش یافته و حمل بار به پروازهای مسافری اتکای بیشتری پیدا کرده است.
از ۲۰ ایرلاینی که قبل از جنگ غزه، بازار را در اختیار داشتند، شرکت‌های صهیونیستی تنها شرکت‌هایی هستند که باقی مانده اند. طبق اعلام سازمان فرودگاه، شمار هواپیما و مسافرها در فرودگاه بن گوریون به میزان ۴۰ درصد در ۹ ماهه سال ۲۰۲۴ کاهش یافت.
بزرگترین ضربه، از دست دادن خطوط هوایی آمریکای شمالی شامل دلتا ایر لاینز، یونایتد ایرلاینز هولدینگ، شرکت آمریکن ایرلاینز گروپ و ایر کانادا است. اگرچه بن گوریون هدف اصابت موشکی قرار نگرفته است، اما این شرکت‌ها می‌گویند نگران امنیت مسافران خود هستند زیرا موشک‌ها از جهات مختلف شلیک می‌شوند و خدمه حاضر نیستند شب را در تل آویو بگذرانند.
با گذشت ۱۴ ماه از جنگی که هیچ پایانی برای آن دیده نمی‌شود، مدیران بخش فناوری رژیم صهیونیستی که با کاهش سرمایه‌گذاران و فعالیت‌های تجاری روبرو هستند، به دنبال راه کارهایی هستند. یکی از آنها که قرار است در ژانویه آغاز شود، «ایرتِک» نام دارد و قصد دارد سه بار در هفته پروازهای چارتر به مبدا و مقصد آمریکا انجام دهد.
مشکلات پرواز درست پس از عملیات طوفان الاقصی در اکتبر سال ۲۰۲۳ آغاز شد. ایرلاین‌های خارجی ابتدا پروازشان را متوقف کردند، سپس دوباره پروازهایشان را ازسرگرفتند و پس از گسترش عملیات نظامی رژیم صهیونیستی، دوباره متوقف شدند. ایرلاین‌ها بازگشت خود را هفته‌ها یا ماه‌ها و در بعضی موارد، به مدت نامعلوم، به تعویق انداختند.
این اتفاق، هواپیمایی رژیم صهیونیستی را بیش از یک دهه عقب برگرداند و به قبل از اصلاحات آسمان‌های باز سال ۲۰۱۳ برگشت که تحت آن، ده‌ها ایرلاین در سرزمین‌های اشغالی فلسطین، فعالیت کردند. این اصلاحات با بهبود روابط منطقه‌ای رژیم صهیونیستی مصادف شد که اکثر آنها اکنون معکوس شده است. ترکیه که زمانی، قطب پروازها به تل آویو بود، این رژیم را بایکوت کرده است. دیگر پرواز مستقیمی به اردن، مصرف، مراکش یا بحرین یا ده‌ها شهر در یونان، ایتالیا و شرق اروپا وجود ندارد.
بزرگترین برنده این وضعیت، شرکت هواپیمایی El Al رژیم صهیونیستی است که از لغو پروازها اجتناب کرده و به شمار آنها افزوده است. اما توانایی این شرکت برای حفظ پروازها، هزینه گزافی برای مصرف کنندگان داشته است. هانی سوبول، مدیرعامل آژانس پرواز گروه دیزن هاوس می‌گوید: قیمت پروازها ۵۰ تا ۲۰۰ درصد و در بعضی موارد، ۳۰۰ تا ۴۰۰ درصد افزایش یافته است.
هزینه ارسال بار هم افزایش یافته است. امیر شانی، مالک شرکت آمیت می‌گوید: زیرا اتکا به هواپیماهای مسافری برای حمل بار افزایش یافته است. قبل از جنگ، نیمی از محموله‌ها در رژیم صهیونیستی با هواپیماهای مسافربری حمل می‌شد. هزینه ارسال هوایی، حدود ۲۵۰ درصد افزایش یافته و این امر، مهار تورم را بسیار دشوارتر ساخته است.
مدیر عامل یک کارخانه ایمپلنت دندان در شمال سرزمین‌های اشغالی که مایل نبود نامش فاش شود، اظهار کرد: محدودیت‌های عرضه، زمان تحویل را سه برابر کرده است. این وضعیت باعث کاهش فروش و آسیب دیدن جریان نقدی شرکت شده است.
شرکت‌های هواپیمایی بین‌المللی می گویند یکی از مسائلی که آنها را از سرزمین‌های اشغالی، به خصوص در شرایط جنگ، دور نگه می‌دارد، قانونی است که آنها را ملزم می‌کند به مسافران غرامت پرداخت کنند و برای پروازهای لغو شده یا تاخیری جایگزینی فراهم کنند.
بسیاری از شرکت‌های هواپیمایی اعلام کرده اند وقتی پروازهای جایگزین بسیار محدود هستند، قیمت‌های آنها افزایش می‌یابد.
بر اساس گزارش بلومبرگ، حتی این نگرانی وجود دارد که بعضی از شرکت‌های هواپیمایی دیگر به سرزمین‌های اشغالی بازنگردند.
انتهای پیام
