به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا،در همین راستا کارزاری برای حمایت از این فعال محیط زیست به راه افتاده؛ تا کنون 6000 امضا برای رفع اتهام از«یوسف فرهادی بابادی» جمع شده است.در سال‌های اخیر، برخوردهای قضایی با فعالان محیط‌زیست در ایران به یکی ازجدی‌ترین چالش‌های پیش روی جنبش حفاظت از طبیعت تبدیل شده است. این محکومیت‌ها، که گاه با اتهاماتی مبهم و غیرمستند همراه بوده‌اند، نه‌تنها سبب نگرانی‌های گسترده در میان نهادهای حقوق بشری و سازمان‌های بین‌المللی شده، بلکه ضربه‌ای سنگین به پیکره جامعه علمی و مدافعان محیط‌زیست کشور وارد کرده است.
فعالان محیط‌زیست معمولاً نقش اساسی در مستندسازی تخریب زیست‌بوم‌ها، هشدار درباره بحران‌های زیست‌محیطی، و ارائه راه‌حل‌های پایدار برای مدیریت منابع طبیعی ایفا می‌کنند. با این حال، برخی از این افراد در ایران به اتهاماتی نظیر "جاسوسی"، "اخلال در امنیت ملی" و یا "همکاری با بیگانگان" بازداشت و محاکمه شده‌اند.
این اتهامات، که عمدتاً بدون ارائه شواهد قاطع مطرح می‌شوند، موجی از نگرانی‌ها را در میان کارشناسان محیط‌زیست ایجاد کرده است. بسیاری از این فعالان صرفاً به‌دلیل اعتراض به پروژه‌های مخرب، نظیر سدسازی‌های غیرضروری، تخریب تالاب‌ها، یا بهره‌برداری بی‌رویه از منابع طبیعی، مورد هدف قرار گرفته‌اند.
این تصویر نمادی از مبارزه فعالان محیط‌زیست در برابر تهدیدات و سرکوب است، و انتقال اهمیت حفاظت از طبیعت را با شکلی گویا به نمایش می‌گذارد.
یکی از برجسته‌ترین پرونده‌ها مربوط به بازداشت گروهی از فعالان زیست‌محیطی در سال ۱۳۹۶ است که به اتهام جاسوسی دستگیر شدند. در این پرونده، افرادی که به حفاظت از یوزپلنگ آسیایی و حیات‌وحش ایران مشغول بودند، بدون محاکمه‌ای شفاف به احکام سنگینی محکوم شدند. این احکام با واکنش‌های گسترده داخلی و بین‌المللی همراه بود و بسیاری از نهادهای حقوق بشری خواستار بررسی عادلانه و مستقل این پرونده شدند.
سازمان‌های مردم‌نهاد، دانشگاهیان و فعالان حقوق بشر بارها از مقامات خواسته‌اند که به‌جای جرم‌انگاری فعالیت‌های زیست‌محیطی، زمینه را برای حمایت از این افراد فراهم کنند. آنها معتقدند که وجود نهادهای مردمی فعال، یکی از مؤثرترین راهکارها برای مقابله با تخریب محیط‌زیست و حفظ منابع طبیعی برای نسل‌های آینده است.
در نهایت، سرکوب فعالان محیط‌زیست نه‌تنها کمکی به امنیت کشور نمی‌کند، بلکه به شکاف میان جامعه و نهادهای تصمیم‌گیر دامن می‌زند. ایران، با بحران‌های زیست‌محیطی متعدد مانند خشک‌شدن تالاب‌ها، بحران آب، و آلودگی هوا، بیش از هر زمان دیگری به حضور فعال و آزاد مدافعان طبیعت نیاز دارد.
