سرمایه‌گذاری در شرکت‌ها و صنایع داخلی که وابستگی کمتری به واردات دارند، به‌ویژه در شرایط تحریم‌های بین‌المللی، یکی از مهم‌ترین استراتژیهای اقتصادی و سرمایه‌گذاری محسوب می‌شود. تولیدات داخلی به‌دلیل اتکا به منابع و توانمندی‌های بومی، در‌برابر نوسانات خارجی و تحریم‌ها مقاوم‌‌‌‌تر هستند، از این‌رو حمایت و سرمایه‌گذاری در این بخش‌ها می‌تواند فرصت‌های خوبی برای سرمایه‌گذاران فراهم کند.
در شرایطی که تحریم‌های بین‌المللی و محدودیت‌های تجاری باعث کاهش دسترسی به کالاهای وارداتی و افزایش هزینه‌های واردات می‌شوند، شرکت‌هایی که بر تولیدات داخلی تمرکز دارند، نسبت به سایر صنایع برتری پیدا می‌کنند. این شرکت‌ها کمتر به مواد اولیه و قطعات وارداتی وابسته هستند و می‌توانند از منابع داخلی به‌صورت موثرتری استفاده کنند. از سوی دیگر، تولیدات داخلی به‌عنوان نیروی‌محرکه اقتصاد کشور عمل می‌کنند و با حمایت از آنها می‌توان به رشد اقتصادی پایدار دست‌یافت.
سرمایه‌گذاری در شرکت‌های داخلی همچنین می‌تواند به ایجاد اشتغال، کاهش وابستگی به واردات و بهبود شرایط اقتصادی کشور کمک کند. این نوع سرمایه‌گذاری علاوه‌بر تاثیرات مثبت اقتصادی، به سرمایه‌گذارانی که به‌دنبال بازدهی پایدار هستند نیز فرصت‌های خوبی ارائه می‌دهد.
یکی از نظریههای مهم اقتصادی مرتبط با این موضوع، نظریه اقتصاد مقاومتی است که بر تقویت تولیدات داخلی و کاهش وابستگی به منابع خارجی تاکید دارد. این نظریه می‌گوید؛ کشورها باید برای مقابله با بحران‌های اقتصادی و سیاسی جهانی، به تولیدات داخلی و استفاده از منابع بومی توجه بیشتری داشته باشند. این رویکرد به کشورها امکان می‌دهد تا در‌برابر فشارهای بین‌المللی و تحریم‌ها مقاوم‌‌‌‌تر باشند. نظریه توسعه پایدار نیز بیان می‌کند که برای دستیابی به رشد اقتصادی درازمدت، باید بر توسعه صنایع بومی و استفاده بهینه از منابع داخلی تمرکز کرد. این نظریه تاکید می‌کند؛ اتکا به تولیدات داخلی نه‌‌‌‌تنها از لحاظ اقتصادی به نفع کشور است، بلکه در بلندمدت به حفظ محیط‌زیست و بهره‌‌‌‌وری منابع کمک می‌کند.
۱. کاهش وابستگی به واردات: یکی از اصلی‌ترین مزایای سرمایه‌گذاری در تولیدات داخلی، کاهش وابستگی به واردات است. در شرایط تحریم‌های شدید یا نوسانات بازارهای جهانی، شرکت‌هایی که به مواد اولیه داخلی دسترسی دارند، می‌توانند از این مزیت استفاده کنند و هزینه‌های خود را کاهش دهند.
۲. ایجاد اشتغال و توسعه اقتصادی: سرمایه‌گذاری در تولیدات داخلی به افزایش تولید و ایجاد اشتغال کمک می‌کند. این سرمایه‌گذاری‌ها باعث تقویت صنایع بومی و بهبود وضعیت اقتصادی کشور می‌شود، به‌ویژه در ایران که نرخ بیکاری از جمله چالش‌های بزرگ اقتصادی است، حمایت از تولیدات داخلی می‌تواند نقش مهمی در کاهش این مشکل داشته‌باشد.
۳. مزایای رقابتی: شرکت‌هایی که تولیدات خود را بر پایه منابع داخلی بنا کرده‌اند، در‌برابر نوسانات بازارهای بین‌المللی و افزایش هزینه‌های واردات مقاوم‌‌‌‌تر هستند. این مزیت به آنها کمک می‌کند تا در بازار داخلی و حتی بازارهای صادراتی رقابت‌پذیرتر باشند.
صنایع غذایی ایران یکی از بخش‌هایی است که به دلیل تمرکز بر تولیدات داخلی، توانسته است در مقابل تحریم‌ها و نوسانات بازارهای جهانی مقاومت کند. بسیاری از شرکت‌های بزرگ تولیدکننده مواد غذایی در ایران، با استفاده از مواد اولیه داخلی و بومی‌‌‌‌سازی فرآیندهای تولید، نه‌‌‌‌تنها توانسته‌‌‌‌اند از فشار تحریم‌ها عبور کنند، بلکه در بازار داخلی نیز رشد قابل‌توجهی داشته‌‌‌‌اند.
به‌عنوان مثال، شرکت‌هایی که در تولید محصولات لبنی و صنایع غذایی فعالیت می‌کنند، به دلیل استفاده از محصولات کشاورزی داخلی و مدیریت موثر منابع، به موفقیت‌های چشمگیری دست‌یافته‌اند. این شرکت‌ها نشان‌داده‌اند که چگونه تمرکز بر تولید داخلی می‌تواند به حفظ ثبات اقتصادی و رشد پایدار کمک کند.
۱. تنوع‌‌‌‌بخشی به سبد سرمایه‌گذاری: سرمایه‌گذاری در تولیدات داخلی می‌تواند ریسک‌های کمتری نسبت به صنایع وابسته به واردات داشته‌باشد، اما تنوع‌‌‌‌بخشی به سبد سرمایه‌گذاری همچنان ضروری است. سرمایه‌گذاران می‌توانند با توزیع سرمایه‌های خود در بخش‌های مختلفی از صنایع داخلی مانند کشاورزی، صنایع غذایی و تولیدات صنعتی، ریسک‌های خود را کاهش دهند.
۲. توجه به زنجیره تامین: شرکت‌هایی که به تولیدات داخلی وابسته هستند، باید زنجیره تامین قوی و پایدار داشته باشند. سرمایه‌گذاران باید دقت کنند که شرکت‌های موردنظر از تامین‌‌‌‌کنندگان داخلی معتبری استفاده کنند که بتوانند نیازهای آنها را به‌‌‌‌موقع تامین کنند.
۳. تحلیل بازار داخلی و فرصت‌های رشد: سرمایه‌گذاری در تولیدات داخلی به تحلیل دقیق بازار داخلی و بررسی تقاضای مصرف‌کنندگان نیاز دارد. سرمایه‌گذاران باید به روندهای بازار داخلی توجه‌کرده و شرکت‌هایی را انتخاب کنند که قابلیت پاسخگویی به نیازهای محلی و بازارهای صادراتی را داشته باشند.
در دوران شاه‌عباس صفوی، یکی از نوآورترین شاهان ایران، حمایت از تولیدات داخلی و تلاش برای کاهش وابستگی به واردات خارجی به‌‌‌‌طور جدی دنبال شد. شاه‌عباس با ایجاد زیرساخت‌های جدید و تشویق به تولید داخلی، ایران را به یکی از قدرت‌های تجاری منطقه تبدیل کرد. او با تمرکز بر توسعه صنایع داخلی مانند نساجی و صنایع‌دستی، توانست اقتصاد کشور را از وابستگی به واردات نجات دهد و بازارهای داخلی را تقویت کند. این حکایت تاریخی نشان می‌دهد؛ حمایت از تولیدات داخلی همواره یکی از عوامل کلیدی در رشد اقتصادی پایدار بوده‌است و همچنان می‌تواند برای ایران نیز موفقیت‌‌‌‌آمیز باشد.
سرمایه‌گذاری در تولیدات داخلی به‌ویژه در شرایطی که تحریم‌ها و محدودیت‌های بین‌المللی وجود دارد، یکی از بهترین استراتژیهای اقتصادی محسوب می‌شود. شرکت‌هایی که کمتر به واردات وابسته‌‌‌‌اند و می‌توانند از منابع داخلی استفاده کنند، به‌‌‌‌طور معمول در‌برابر نوسانات خارجی مقاوم‌‌‌‌تر هستند و برای سرمایه‌گذاران بازدهی بیشتری دارند. با تنوع‌‌‌‌بخشی به سبد سرمایه‌گذاری، توجه به زنجیره تامین و تحلیل بازار داخلی، سرمایه‌گذاران می‌توانند از فرصت‌های موجود در بازار ایران استفاده‌کرده و در مسیر رشد و توسعه پایدار کشور نقش موثری ایفا کنند.
