جوئل کوجو نام بازیکنی غنایی الاصل است که برای تیم ملی قرقیزستان بازی می‌کند. در تابستان امسال بود که او به جواد نکونام پیشنهاد شد و سرمربی استقلال نیز برای جذب او چراغ سبز داد. همه چیز برای حضور او در ایران مهیا بود که باشگاه ازبکستانی او یعنی دینامو سمرقند در آخرین لحظات با این انتقال مخالفت کرد.
کوجو سپس مصاحبه‌ای علیه مدیران باشگاه انجام داد و به شدت از دست آنها عصبانی بود. هر چند او پس از غیبتی کوتاه در دیدار‌های تیمش مجدداً برای دینامو سمرقند به میدان رفت، اما اکنون یک بار دیگر و برای نقل و انتقالات زمستانی نام او به صورت جدی پیرامون باشگاه استقلال مطرح شده است.
اما چیزی که باعث شد این بازیکن در روز‌های اخیر بیش از هر زمان دیگری مورد توجه علاقه‌مندان به فوتبال در ایران قرار بگیرد، دو گلی بود که در جریان پیروزی سه بر دو ایران برابر قرقیزستان وارد دروازه علیرضا بیرانوند کرد. پس از پایان بازی نیز کوجو که از شکست تیمش ناراحت بود، درون زمین مسابقه اشک می‌ریخت. حتی سردار آزمون و مهدی طارمی نیز برای دلداری دادن به این مهاجم به سراغش رفتند.
حالا نیز کوجو مصاحبه‌ای مفصل با رسانه قرقیزستانی انجام داده و درباره مسائل مختلف به صحبت پرداخته است که در زیر می‌خوانیم:
او درباره واکنشش در پایان دیدار با ایران گفت: من گریه نکردم، فقط به این دلیل که چنین احساسی داشتم. من از نتیجه ۱۰۰ درصد راضی نبودم. همان‌طور که دیدید، ما هر کاری که می‌توانستیم انجام دادیم، همه چیز، اما نتوانستیم به نتیجه مورد نظر برسیم. دوست داشتم بازی دیروز برای ما به شکل دیگری پیش می‌رفت. به همین دلیل، در پایان بازی بسیار احساسی شدم. بازی کردن برای تیم ملی کشور کار آسانی نیست.
کوجو گفت: شما در بازی خودتان نماینده یک ملت هستید و همه وجودتان را برای آن می‌گذارید، و این بی‌قیمت است. به همین دلیل من اینجا هستم، تا همه وجودم، تمام نیروهایم را به کشورم بدهم.
وی درباره گره خوردن زندگی اش با فوتبال گفت: از زمانی که کودک بودم، بازی کردن را شروع کردم. همه چیز زندگی‌ام با ورزش گره خورده بود. من فقط مشغول انجام کاری بودم که دوست داشتم و پدربزرگم همیشه از من حمایت می‌کرد و همه چیز را برایم انجام می‌داد. او همیشه به من انگیزه می‌داد و می‌گفت که من به جایگاه‌های بالایی خواهم رسید و فوتبال بازی خواهم کرد.
او ادامه داد: به همین دلیل، من هم همیشه به خودم می‌گفتم که همه تلاشم را خواهم کرد تا بهترین باشم. پدربزرگم همیشه کنار من بود، اما متأسفانه اکنون دیگر او در میان ما نیست. او نمی‌تواند ببیند که من به چه جایگاهی رسیده‌ام. من واقعاً از حمایت او سپاسگزارم و مطمئنم که او به من افتخار می‌کند، همان‌طور که من به او افتخار می‌کنم.
کوجو اضافه کرد: دوست داشتم که او اکنون اینجا باشد، اما دیگر خیلی دیر شده است. ورزش تنها در آفریقا محبوب نیست، بلکه در سراسر جهان، ورزش محبوب است. هر جایی که در آفریقا باشید، مردم ورزش را دوست دارند. تمام خانواده من عاشق فوتبال بودند و خانواده ما به طور کلی بسیار ورزشی است. ما در رشته‌های مختلفی مثل دویدن، پرش طول، بسکتبال و فوتبال فعال هستیم. اینها برای ما و برای آفریقایی‌ها یک اشتیاق بزرگ است.
او درباره حضورش در فوتبال آسیا نیز توضیح داد: زمانی که شروع به بازی کردم، هدفم این بود که در خارج از کشور بازی کنم. به خودم گفتم که در غنا بازی نخواهم کرد. می‌خواستم روزی در اروپا بازی کنم. یک روز، یک ایجنت به سراغ من آمد و گفت که من بازی خوبی دارم و از من پرسید آیا نمی‌خواهم در آسیا بازی کنم؟ فکر کردم چرا که نه؟ با پدرم صحبت کردم و او با تصمیم من موافقت کرد.
کوجو درخصوص تجربیاتش از حضور در قرقیزستان نیز گفت: من در زمستان سال ۲۰۰۸ به قرقیزستان آمدم و این اولین تجربه من بود. وقتی فهمیدم هوا می‌تواند این‌قدر سرد باشد، کمی شگفت‌زده شدم، اما تلاش کردم با آن کنار بیایم و به آن عادت کنم. در واقع، این اولین باری بود که در زندگی‌ام برف می‌دیدم. انتظار چنین هوایی را در اروپا داشتم، اما تعجب کردم که اینجا هم هوا این‌قدر سرد است. با این حال، برای فوتبال بازی کردن آمده بودم، بنابراین همه تلاشم را کردم تا نشان دهم چرا اینجا هستم.
