یکی از شناخته‌شده‌ترین و دیدنی‌ترین سحابی‌های آسمان شب سحابی «سر اسب» است که فاصله هزار و 500 سال نوری از ما، در صورت فلکی شکارچی (جبار) قرار دارد. این سحابی که با نام «بارنارد 33» (Barnard 33) نیز شناخته می‌شود، بخشی از ابر مولکولی بزرگ و تاریک است. شکل غیرمعمول و منحصربه‌فرد این سحابی برای نخستین بار اواخر دهه 1800 روی صفحه عکاسی کشف شد و از آن زمان تاکنون به یکی از پرطرفدارترین سوژه‌های عکاسی نجومی تبدیل شده است.
درخشش قرمز رنگی که این سحابی را احاطه کرده، حاصل گاز هیدروژنی است که عمدتاً پشت آن قرار دارد. این گاز را ستاره درخشان سیگما شکارچی (Sigma Orionis) یونیزه کرده و به این رنگ زیبا می‌درخشد.
تیرگی قابل‌توجه سحابی سر اسب به‌دلیل غبار غلیظی است که نور را جذب و پراکنده می‌کند. علاوه‌براین، بخش پایینی گردن این سحابی سایه‌ای چشمگیر به‌سمت چپ می‌اندازد که به زیبایی و رمزآلودی آن می‌افزاید.
جریان‌های گازی را که از این سحابی خارج می‌شوند، میدان مغناطیسی قوی (که درنتیجه تعاملات پیچیده ابر مولکولی و گازهای یونیزه‌شده ایجاد شده است) هدایت می‌کنند. این جریان‌های گازی به‌صورت رگه‌هایی در پیش‌زمینه دیده می‌شوند.
در پایه سحابی سر اسب، نقاط درخشانی دیده می‌شوند که در واقع ستارگان جوانی هستند که در مراحل اولیه شکل‌گیری قرار دارند. این سحابی حدود 3.5 سال نوری وسعت دارد.
نوری که از سحابی سر اسب به چشمان ما می‌رسد، مسافتی حدود هزار و 500 سال نوری را طی کرده است؛ یعنی ما در واقع به گذشته دور این ناحیه کیهانی نگاه می‌کنیم؛ زمانی که نور این سحابی سفر خود را به‌سوی ما آغاز کرده بود.
این تصویر ناسا را رصدخانه چایلسکوپ (Chilescope Observatory) در کوه‌های شیلی ثبت کرده است.
