به گزارش اقتصادنیوز، نشنال اینترست با انتشار یادداشتی به نقل از سه مقام سابق و فعلی اسرائیل مدعی شد، یکی از دستیاران نزدیک بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، اوایل ماه جاری به دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب گفت که اسرائیل برای تکمیل توافق آتش بس در لبنان به عنوان "هدیه" عجله دارد. این خبر ادعایی در حالی رسانه ای شد که ترامپ برای بازگشت به کاخ سفید آماده می شود. منبع این خبر ادعایی می تواند ران درمر، وزیر امور استراتژیک اسرائیل باشد که در سفر اخیر به ایالات متحده، قبل از دیدار با مقامات دولت بایدن در واشنگتن، ابتدا به مارآلاگو سفر داشت. خود نتانیاهو نیز دو هفته پیش اعلام کرد که در چند روز گذشته سه بار با ترامپ رایزنی داشته است.همزمان اسرائیل زیو، مقام ارشد سابق دفاعی اسرائیل با تماس‌های مستمر در نهادهای امنیتی، درباره توافق قریب‌الوقوع گفت: «این توافقی بود که نتانیاهو منتظر بود تا به ترامپ هیه بدهد».
نشنال اینترست در ادامه یادداشت ادعایی اش آورد، توافق بر سر زمان آتش‌بس لبنان آخرین معامله برای اتحادی است که به اتحادی عمیقاً ریشه‌دار بین حزب جمهوری‌خواه به رهبری ترامپ و راست افراطی اسرائیل تبدیل شده است – جبهه ای که این روزها تمام قدرت سیاسی مهم در اسرائیل را در اختیار دارد.این معامله پس از انتخابات ایالات متحده انجام شده و نشان داد که نتانیاهو در طول یکسال جنگ چگونه با پیروی از سیاست عدم تمکین تلاش داشت تا بایدن را تحقیر کند؛ گزاره ای که به طور قطع به کمپین ریاست جمهوری کامالا هریس، معاون رئیس جمهور و نامزد خزب دموکرات آسیبی جدی وارد کرد.به ادعای نشنال اینترست، پویایی این نوع اتحاد سیاسی فراملی روشن است. رئیس جمهور ایالات متحده که آشکارا طرفدار یک بازیگر خارجی است، به آن رژیم انگیزه می دهد تا از تلاش های همان رئیس جمهور برای انتخاب مجدد حمایت کند. این حمایت، به نوبه خود، به رئیس جمهور انگیزه بیشتری می دهد تا لطف بیشتری به رژیم داشته باشد.
ترامپ در اولین دوره ریاست جمهوری اش، در ازای حمایت سیاسی « بی بی»، لطف های متعددی به کابینه نتانیاهو کرد. از نظر ترامپ، این امتیازها ها در درجه اول راهی برای به دست آوردن آرای مسیحیان انجیلی است که به بخش عمده ای از پایگاه سیاسی او تبدیل شده و به دلایل ادعایی که امید به بازگشت مسیح در آن تعریف شده، از توسعه طلبی اسرائیل حمایت می کنند. وقتی ترامپ اجماع بین المللی را زیر پا گذاشت و سفارت آمریکا را به بیت المقدس منتقل کرد، مدعی شد که این کار را «برای انجیلی ها» انجام داده است.انتصاب های زودهنگام ترامپ برای دور دوم ریاست جمهوری اش نشان می دهد که او قصد دارد همین مسیر را ادامه دهد. او یکی از انجیلی ها را به عنوان سفیر آمریکا در اسرائیل انتخاب کرد؛ فرماندار سابق آرکانزاس، مایک هاکبی، یک کشیش باپتیست منصوب شده که مدعی است «در واقع چیزی به نام فلسطینی وجود ندارد» او حامی الحاق کرانه باختری به اسرائیل است. انتخاب پیت هگزث، انجیلی دیگری برای تصدی وزارت دفاع؛ نشانی گویا از رویکرد ترامپ است.
توافق ترامپ و نتانیاهو برای به تعویق انداختن آتش‌بس در لبنان تا زمانی که ترامپ دوباره وارد قدرت شود، خاطرات چنین تقلب هایی توسط نامزدهای ریاست‌جمهوری آمریکا یا کمپین‌های انتخاباتی شان را در ذهن تداعی می‌کند. یکی از این نمونه ها نفوذ ریچارد نیکسون بر نگوین ون تیو، رئیس جمهور ویتنام جنوبی بود تا از توافق صلح احتمالی که ممکن بود قبل از انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده در سال 1968 به جنگ ویتنام پایان دهد، مخالفت کند، در این دور از رقابت های ریاست جمهوری نیکسون رویاروی هیوبرت هامفری قرار داشت. از جمله هزینه‌های احترام ترامپ به اسرائیل کشتار فلسطینیان در نوار غزه است. هزینه بیشتر رویکرد او نسبت به فلسطین است که با انتصاب هایی چهره هایی مانند هاکبی و هگزث ترسیم شده و به واسطه اش منافع ملی منافع ملی ایالات متحده بخشی از سیاست خارجی ایالات متحده را هدایت خواهد کرد.
بررسی احتمالی چنین معاملاتی بین یک نامزد یا حزب سیاسی ایالات متحده و یک رژیم خارجی، احتمال شکست حزب مقابل در انتخابات بعدی است. در عمل، این ابتکار عمل پرهزینه چک سفیدی ارائه نکرده است. در ارتباط با پرونده اسرائیل، بایدن می‌توانست با محدود کردن صادرات تسلیحات ایالات متحده به اسرائیل این الگو را بشکند، اما این کار را انجام نداد، حتی پس از اینکه اسرائیل نتوانست خواسته‌های خود دولت بایدن در مورد کمک‌های بشردوستانه به غزه را برآورده کند. بی میلی نسبت به استفاده از اهرم ایالات متحده و در عوض به کارگیری استراتژی در آغوش گرفتن خرس در قبال نتانیاهو هم یک شکست سیاسی برای بایدن و برای هریس و فراتر از آن حزب دموکرات رقم زد.روکرد بایدن موجب شد تا، نتانیاهو به این باور برسد که ایالات متحده برای هر کاری که او در غزه، لبنان یا جاهای دیگر انجام دهد، صرف نظر از اینکه چقدر خون ریخته شود، محدودیتی تعریف نخواهد کرد. یکی از احزاب بزرگ آمریکایی هرچه می‌خواهد به او داده و طرف دیگر در هر موضوعی که اسرائیل را درگیر می‌کند، مخالفتی نکرده است.
یک کابینه اسرائیلی که چنین شرطی شده ممکن است به گونه‌ای رفتار کند که حتی برای دور دوم ریاست ترامپ نیز مشکل ساز شود. در این زمینه، ترامپ باید تجربه نیکسون با تیو در طول جنگ ویتنام را بررسی کند. نیکسون به دلیل ممانعت از توافق صلح در زمانی که یک دولت دموکرات بر سر کار بود، مدیون تیو بود. تیو که احساس قدرت می کرد، سیاست های سال 1968 خود را در اواخر سال 1972 تکرار کرد، زمانی که در مسیر مذاکرات صلح کارشکنی کرد، مذاکراتی که دولت نیکسون روی آن شرط بسته بود.در آن بازه زمانی تیو خواسته های جدیدی را مطرح کرد که باعث شد ویتنام شمالی امتیازات قبلی را پس گرفته و زمینه را برای شکست رایزنی ها هموار کند. این جنگ تا اواخر ژانویه سال بعد ادامه یافت و پس از آن حمله B-52 معروف به بمباران کریسمس بود برای تحت فشار قرار دادن تیو و ویتنام شمالی مورد استفاده قرار گرفت.
