در این بخش رضا جباری هافبک سابق پرسپولیس از جو رختکن پرسپولیس و روز‌های سخت برای خودش می‌گوید:
اول و دوم گل زدم، بازی سوم در اهواز بود و من را بیرون نشاندند. تیم ملی هم دعوت شدم. جزو چهار بازیکنی از پرسپولیس بودم که دعوت شدم، من، علی کریمی و داوود فنایی و حامد کاویانپور. بعد که بیرون نشستم، از تیم ملی هم خط خوردم. ۱۰ دقیقه مرا به زمین فرستادند، به قدری ناراحت بودم، خوب بازی نکردم، خوب هم تلاش نکردم.
احمدرضا عابدزاده به رختکن آمد و با داد و بیداد گفت آقای پروین چرا ایشان را به زمین می‌آوری؟ جوانی که در زمین نمی‌دود به چه درد می‌خورد؟ آن حواشی وجود داشت.
بعد احمدرضا عابدزاده شد بهترین رفیق و بزرگترین پشتیبان من. وقتی آمدیم جلو و شناخت پیدا کرد شد رفیق من. این جو و حواشی در پرسپولیس بود و در تیمی مثل پرسپولیس غیرطبیعی هم نیست. اما در رابطه با من یکی مبلغ رضایتنامه و تصوری بود که در ذهن بازیکنان شکل گرفت و دیگری چالشی بود که با آقای پروین داشتم به خاطر ماجرای قرارداد. آقای پروین هم بعد دو بازی من را بیرون گذاشت.
رضا شاهرودی در آن مقطع خیلی هوای من را داشت. بی انصافی است این را نگویم. یک بار من را کنار کشید، گفت همه چیز را کنار بگذار، من را دوست داری؟ گفتم معلوم است آقا رضا، از اسطوره‌های من هستی. گفت به خاطر رضا شاهرودی تمرین کن. هیچوقت این جمله اش را یادم نمی‌رود.
چیزی که من شنیدم، رضا شاهرودی خیلی هوای جوان‌ها را داشت.
بله، همین را به شما می‌گویم. مثلا یکسری اخلاق‌های خاص داشت، مثلا فلانی بیرون، فلانی، از زیر دوش بیرون. ولی خیلی هوای جوان‌ها را داشت.
شما را که از زیر دوش بیرون نکرد؟
نه اصلا!
