برترین‌ها: تصاویر دوربین‌های مداربسته زندان صیدنایا در سوریه، پرسش‌های بی‌پاسخ بسیاری را در ذهن‌ها ایجاد کرده است. در حالی که زندانیان طبقات همکف و بالاتر آزاد شده‌اند، دوربین‌ها همچنان حضور زندانیان دیگری را در این زندان مخوف نشان می‌دهند. این زندانیان احتمالا در زندان‌های زیرزمینی مخفی نگه‌داری می‌شوند؛ جایی که درهای پنهان آن هنوز کشف نشده‌اند. با فرار زندان‌بانان از ترس جانشان، مردم اکنون با شکافتن دیوارها و زمین در تلاش برای یافتن راهی به این زندان‌های مخفی هستند.
زندان صیدنایا که گفته می‌شود بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵ ساخته شده، پیش از این نیز با افشاگری‌هایی درباره شکنجه‌های وحشیانه، اعدام‌های دسته‌جمعی و حتی آدمخواری، شهرت هولناکی پیدا کرده بود؛ اتهاماتی که دولت اسد همواره آنها را تکذیب کرده است. گمانه‌زنی‌ها درباره ربوده شدن برخی زندانیان این زندان، با واکنش زنی که برادر گمشده‌اش را در میان تصاویر دوربین‌ها شناسایی کرد، قوت گرفته است. یا مردی که هویتش هنوز مشخص نیست، چنان شکنجه شده که حتی نام خود را به یاد نمی‌آورد. تصاویر زندانی دیگری که حتی توانایی گرفتن تلفن همراه را ندارد، عمق فاجعه انسانی در این زندان را نشان می‌دهد.
در پی حمله تحریر الشام به رهبری جولانی برای سرنگونی اسد، زندانیان بسیاری از زندان‌های شهرهای مختلف سوریه آزاد شده‌اند. اما آنچه در صیدنایا دیده می‌شود، با سایر زندان‌ها متفاوت است. در این زندان، زنان بسیاری نیز با اتهامات نامشخص زندانی بوده‌اند. گفته می‌شود برخی از زندانیان آزاد شده احتمالا عضو داعش بوده‌اند، اما در میان آنها افرادی نیز هستند که بیش از ۳۰ یا ۴۰ سال را در این زندان سپری کرده‌اند؛ مانند سهیل منوی، شهروند لبنانی با ۳۳ سال حبس، و راغید التطری که به دلیل خودداری از بمباران مردم سوریه، از زمان حافظ اسد، بیش از ۴۰ سال را در زندان گذرانده است. تصاویر تکان‌دهنده‌ای از زندانیان شکنجه‌شده و گرسنه که به میله بسته شده‌اند، ابعاد هولناک این زندان را آشکارتر می‌کند.
هنوز مشخص نیست چه تعداد از زندانیان، سیاسی و امنیتی بوده‌اند و چه تعداد از آزادشدگان به داعش تعلق دارند. اما در حال حاضر، مردم و نیروهای تحریر الشام در تلاش برای یافتن زندان‌های مخفی و زیرزمینی صیدنایا و روشن کردن حقیقت پنهان در سایه‌های این زندان مخوف هستند.
کاربری در توئیتر نوشت: بعد از سقوط اسد، سوری‌ها فورا به سمت زندان صیدنایا رفتند تا از عزیزانشون خبر بگیرند. تخمین زده میشه بیش از سی هزار نفر بین ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۸ در اون اعدام شدند یا در اثر شکنجه، نبود دارو و گرسنگی جان دادند. شرح شکنجه‌هایی که می‌نویسم جانکاهه.
صیدنایا در ۳۰ کیلومتری شمال دمشق واقع شده. این زندان زیر نظر وزارت دفاع بود. صیدنایا بعد از شورش زندانیان در سال ۲۰۰۸ به دلیل شکنجه‌های شدید، بسیار بدنام شد. از زمان آغاز بحران سوریه در سال ۲۰۱۱، این زندان به مقصد نهایی مخالفان رژیم و نظامیان مظنون به مخالفت با اسد تبدیل شد.
زندانی اول: هنگامی که زندانیان را به صیدنایا می‌آوردند، با چیزی که نگهبانان آن را «مهمانی خوشامدگویی» می‌خواندند، رو‌به‌رو می‌شدند. شما را روی زمین پرت می‌کردند و از ابزارهای مختلفی برای ضرب و جرح استفاده می‌کردند، مثلا کابل‌های برق که تهش سیم‌های مسی داشت و قلاب‌های کوچکی که به پوست فرو می‌رفت. همچنین برای شکنجه و شلاق زدن کمربندی از جنس لاستیک ساخته و رشته رشته کرده بودند که صدای خیلی خاصی شبیه یک انفجار کوچک تولید می‌کرد. من تمام مدت چشم‌بسته بودم، اما سعی می‌کردم به نحوی ببینم. تنها چیزی که می‌دیدی خون بود: خون خودت، خون دیگران. پس از یک ضربه، حس خود را نسبت به آنچه اتفاق می‌افتاد از دست می‌دادید. در شوک بودید، اما بعد درد شروع می‌شد. برخی از تجاوز به زندانیان در صیدنایا هم گفته‌اند.
زندانی دوم: رایج‌ترین مجازات زندان قطع کردن آب بود. ما پنج روز بدون آب برای نوشیدن و برای شستشو سر کردیم. گاهی اوقات مقدار زیادی غذا می‌دادند، اما آب را قطع می‌کردند، بنابراین نمی‌توانستیم از توالت استفاده کنیم. گاهی اوقات غذا را از دریچه سلول بیرون می‌انداختیم تا دچار مشکل نشویم.
به گزارش عفو بین‌الملل، قبل از اعدام، زندانیان را برای «محاکمه» که بین یک تا سه دقیقه طول می‌کشید به «دادگاه نظامی» می‌بردند و از آنها سؤال می‌شد که آیا مرتکب جرم ادعایی شدند یا خیر. پاسخ هر چه که بود، نهایتا اعدام می‌شدند. در روز اعدام به زندانیان گفته می‌شد که به یک زندان غیرنظامی منتقل می‌شوند، اما بعد به سلول زیرزمینی برده و دو، سه ساعت شکنجه می‌شدند. سپس نیمه‌های شب آنها را با چشم‌بند به قسمت دیگری از زندان منتقل می‌کردند و دقایقی قبل از اعدام به آنها می‌گفتند که به اعدام محکوم شدند.
یک قاضی سابق که اعدام‌های صیدنایا را دیده، روایت کرده اعدامی‌ها را ۱۰ تا ۱۵ دقیقه آویزان نگه می‌داشتند. برخی به دلیل سبک وزن بودن با طناب دار نمی‌مردند. ماموران، زندانیان جوان و سبک را پایین می‌کشیدند و گردنشان را می‌شکستند
یک زندانی سابق دیگر درباره شکنجه‌ها گفته به قدری شدید بودند که انگار می‌خواستی یک میخ را بارها و بارها داخل سنگ فرو کنی. غیرممکن بود، اما آنها به شکنجه ادامه می‌دادند. آرزو می‌کردم به جای کتک زدن، فقط پاهایم را قطع کنند. به زندانی‌ها شوک الکتریکی می‌دادند، از مچ دست آویزانشان می‌کردند، با سیگار و آب جوش بدنشان را می‌سوزاندند، ناخنشان را می‌کشیدند و با پوتین روی سینه و کمرشان می‌پریدند.
سازمان «کلاه سفیدها» پنج تیم متخصص به صیدنایا فرستاده و یک راهنمای آشنا به زندان کمکشون میکنه تا جست‌وجو را انجام بدهند. گزارش شده بیش از ۱۰۰ هزار نفر در سلول‌های زیرزمینی این زندان‌اند و به کمک برای شکستن کدهای درها نیازه. عفو بین‌الملل صیدنایا را «سلاخ‌خانه انسانی» خوانده. شواهد زیادی از صیدنایا و دیگر زندان‌های رژیم سوریه درباره کشتار و شکنجه مخالفان وجود داره که نشان می‌دهد بشار اسد و مقاماتش مرتکب جنایت جنگی شدند و شکنجه و اعدام سازمان‌یافته انجام دادند. سرنوشت بسیاری از مفقودشدگان نامشخص هست.
