دمیتری سدوف (Dmitry SEDOV)، کارشناس سیاسی، روزنامه‌نگار
ابراهیم شیری؛ بهار عربی یا به تعبیر مقامات جمهوری اسلامی، بیداری اسلامی، طوفان الاقصی، سقوط سوریه، از هم‌پاشی دومینویی محور «مقاومت»، «خاورمیانۀ بزرگ»، انتخاب ترامپ و تحلیل‌های آبکی «کارشناسان». «هر که سخن ناصحان نشنود، بدو آن رسد که به باخه رسید»!
دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب آمریکا در شبکه اجتماعی خود «Truth Social» نوشت: «همه دربارۀ گروگان‌هایی که به طرز ظالمانه، غیرانسانی و در مقابل چشم همۀ جهان در بازداشت به سر می‌برند، صحبت می‌کنند».
او در ادامه نوشت: «بگذار این پیام شاهد آن باشد که اگر گروگان‌ها تا ٢٠ ژانویۀ ٢٠٢۵، زمانی که من با افتخار پست ریاست آمریکا را بر عهده می‌گیرم، آزاد نشوند، تمامی کسانی که مرتکب این جنایات علیه بشریت در خاورمیانه شده‌اند، با تسویه حساب بی‌رحمانه مواجه خواهند شد».
رئیس جمهور منتخب آمریکا وعده کرد: «کسانی که مسئول گروگان‌گیری هستند، بیش از هر کس دیگری در تاریخ آمریکا مجازات خواهند شد». او همچنین ابراز تأسف کرد که گفت‌و‌گو‌ها دربارۀ گروگان‌ها در نوار غزه به هیچ پیامد مثبت منجر نمی‌شود.
می‌توان فرض کرد که این اظهارات دندان قروچه نمایشی کسی است که هنوز رئیس جمهور آمریکا نیست. از این گذشته، او تاکنون هیچ مسئولیتی در قبال گفته‌های خود ندارد. با این حال، نگرش او توجهات را جلب می‌کند.
به نظر می‌رسد او با بستن چشم‌بند موشه دایان بر روی یک چشم خود، واقعاً قصد دارد «از طریق زور» برای بشریت «صلح» به ارمغان آورد. آیا او با این چشم‌بند جهان را فقط با یک چشم خواهد دید؟ او مشکل حماس و گروگان‌های اسرائیلی را چگونه می‌بیند؟ برای این کار، او به یک مجموعۀ مرکب از مشاوران امنیت ملی و کارمندان سابق ارتش آمریکا که بینایی تک‌چشمی نیز دارند، نیاز دارد. این ویژگی، طنز خاصی از طبیعت را در خود پنهان می‌کند. زیرا، فقط به لطف این کنایه، اعقاب سیکلوپ‌های اساطیری که در یک گروه جمع شده‌اند، می‌توانند چنین مسیر ساده را طی کنند [سیکلوپ‌ها- در اساطیر یونان باستان، گروهی‌از شخصیت‌های مختلف، موجودات الهی (فرزندان گایا و اورانوس) یا یک قوم جداگانه. مترجم].
سرنوشت گروگان‌ها البته وحشتناک است، به ویژه از زبان رسانه‌های جهانی که توسط گروه‌های مالی حامی اسرائیل کنترل می‌شوند. بلی، بیش از ٢٠٠ نفر از آنها اسیر شدند و امروز حدود ٩٠ نفر در اسارت به سر می‌برد. نگاه تک‌چشمی این رسانه‌ها متوجه فاجعۀ عظیم مردم فلسطین، مردمی که به هیچ وجه مسئول سیاست‌های حماس نیستند، بلکه تاوان آن را با قربانیان بی‌شمار پرداخته‌اند، نمی‌شود. اگر این رسانه‌ها ادعا کنند که همۀ ۴۵ هزار نفر فلسطینی کشته‌شده در زیر بمباران‌های اسرائیل، «همدست» حماس بوده‌اند، در این صورت، آنها فقط تشخیص ثابت‌شدۀ روانپزشکی در مورد تغییر شعور به دلیل نفرت بیمارگونه را تأیید می‌کنند.
نمونۀ نسل‌کشی در غزه ممکن است فتیلۀ احتراق فیلمنامه‌نویسان پروژۀ «صلح از راه زور» باشد. جهان از نگاه نظریه‌پردازان «احیای نظم» چنان ناآرام شده، که استفاده از زور در هر چهارراه کرۀ زمین لازم است. وعدۀ ترامپ، ظاهراً حاکی از آن است که او چندان قصد ندارد خط دولت دموکرات را که به یکسری شکست‌های بین‌المللی درخشان انجامید، لغو کند، بلکه قصد دارد ظاهری دقیق و شکست‌ناپذیر به این خط بدهد.
این بدان معناست که پس از جاری کردن سیل خون در غزه، انتقام‌جویی علیه سوریه مستقل و هرج‌ومرج بعدی در منطقه صورت خواهد گرفت.
ترامپ مایل است با بازگشت زلنسکی به نقش قصاب ملت، یک وضعیت اضطراری در اوکراین ترتیب دهد. اما در اینجا عزم او با موضع روسیه رو‌به‌رو خواهد شد. در این صورت، برای قصاب حتی یک تکه چوب هم باقی نخواهد ماند.
بنابراین، در مناطق توسعه‌نیافتۀ جهان شاهد یک مفهوم جدید لگام‌گیسختگی خواهیم بود. به احتمال زیاد، تمام شکست‌های سلف خود- «جهانی‌سازی» کشور‌های توسعه‌نیافته را در قالب تجاوز جنسی تکرار خواهد کرد.
نقل از: تکنولوژی جنگ
