این کارگردان جوان تئاتر در گفتگو با ایسنا از ویژگیهای نمایش خود گفت و وضعیت آموزش تئاتر در دانشگاههای هنری را فاجعهبار خواند.
فراهانی که ۲ سال پیش همین نمایش را در تالار مولوی روی صحنه برده، درباره تفاوتهای این اجرا با اجرای گذشته آن توضیح داد: کلیت کار همان است؛ در شب چلهای که برف زیادی باریده، اتاقک نگهبانی در قبرستانی در حاشیه شهر ، میزبان افرادی است که در راه ماندهاند و به این اتاقک پناه آوردهاند.
او ادامه داد: اجرای تازه ما تقریبا همان اجرای قبلی است و تنها طراحی صحنه تا حدودی تغییر داشته و یکی از بازیگران خانم نیز عوض شده است.
فراهانی با اشاره به شرایط نخستین نوبت اجرای این نمایش یادآوری کرد: ما نمایش را تابستان سال ۱۴۰۱ اجرا کردیم . شهریور ماه اجرای ما در تالار مولوی به پایان رسید و قرار بود چند روز بعد ، در سالن دیگری، اجرایمان را ادامه بدهیم که ناآرامیهای اجتماعی و تعطیلی تئاتر پیش آمد اما کانسپت کار به گونهای است که هنوز این نمایش موضوعیت دارد و میتوان آن را اجرا کرد.
این دانشآموخته تئاتر که پیشتر برای نگارش نمایشنامه «هیوشیما» در جشنواره تئاتر دانشگاهی، برگزیده بخش نمایشنامهنویسی «اکبر رادی» شده ، با ابراز تاسف از تعطیلی این جشنواره ادامه داد: ۲ سال پیش که این نمایش را اجرا کردیم، جشنواره تئاتر دانشگاهی تازه تعطیل شده بود. نبودِ این جشنواره بر جریان تئاتر دانشگاهی و نیز تئاتر حرفهای کشور بسیار اثرگذار است. جای تاسف است که بسیاری از جشنوارههای دانشجویی مانند تجربه، سوره، عروسکی و مهمترین آنها جشنواره تئاتر دانشگاهی تعطیل شدهاند و این در حالی است که اغلب همنسلان ما به واسطه همین جشنوارهها فرصت معرفی خود را پیدا کردند. ما بدون ترس از هر قضاوتی، نمایشهایمان را بیپروا در جشنواره اجرا میکردیم.
او ادامه داد: جشنواره تئاتر دانشگاهی، موتور اصلی تئاتر کشور است و بسیاری از نیروهای خلاق تئاتر از دل این جشنواره به بدنه تئاتر کشور وصل شدهاند. درواقع جشنواره دانشگاهی، پلی است بین تئاتر دانشگاهی و بدنه تئاتر کشور اما با تعطیلی آن، دانشجویان بدون اینکه فرصت آزمون و خطا داشته باشند، به صحنه راه پیدا میکنند و این در صورتی است که سالنی حاضر بشود ریسک کند و به یک دانشجوی ناشناخته، نوبت اجرا بدهد.
فراهانی درباره تاثیر تعطیلی جشنواره تئاتر دانشگاهی بر جریان کلی تئاتر کشور نیز گفت: در نبود جشنواره دانشگاهی، تئاتر ما روحی نخواهد داشت. بیشترِ هنرمندانی که بعد از ۲ سال قهر و دوری از صحنه، دوباره دارند به صحنه بازمیگردند، کسانی هستند که در جشنواره تئاتر دانشگاهی بالیدهاند. متاسفانه بسیاری از نمایشهایی که در این مدت اجرا شدهاند، فارغ از اینکه تماشاگر آنها را دوست داشته یا نه، از نگاه خلاقانه و تجربهگرایانه، دور بودهاند.
او که دانشآموخته کارشناسی تئاتر از دانشکده سینما تئاتر و دانشجوی انصرافی کارشناسی ارشد تئاتر از دانشگاه آزاد است، وضعیت آموزش تئاتر در دانشگاهها را فاجعهبار خواند و افزود: فقط چند جلسه در کلاسهای ارشد حاضر شدم. سیستم آموزشی در دانشگاه به گونهای نیست که به دانشجو چیزی ارایه دهد. دوره کارشناسی را دهه ۹۰ گذراندم. در آن مقطع معدود استادان قابل توجهی در دانشکده سینما تئاتر حضور داشتند ولی امروزه اغلب دانشگاههای ما از حضور استادان خوب تئاتر بیبهرهاند.
فراهانی در پاسخ به اینکه بعد از ۲ سال قهر هنرمندان از صحنه، آیا فضای آشتی برای بازگرداندن تماشاگران فراهم شده، توضیح داد: باید زمان بیشتری بگذرد تا بتوان در این زمینه قضاوت کرد. به هر حال همانطور که هنرمندان تئاتر کمکم در حال آشتی کردن هستند، امید داریم که این آشتی از سوی مخاطبان هم اتفاق بیفتد.
او با قدردانی از سید محمد مساوات (نمایشنامهنویس، کارگردان و مدرس تئاتر) که در این نمایش از او حمایت کرده و طراحی پوستر کارش را انجام داده است، ادامه داد: نگاه حمایتی آقای مساوات نسبت به بچههای جوان تئاتر، دلگرمکننده است. در حال حاضر دورههای آموزشی ایشان با عنوان «کطاب جمئه» به نوعی جای خالی جشنواره تئاتر دانشگاهی را پر میکند بخصوص که دو سه سالی است که جشنوارههای داخلی هم در دل این کارگاهها و با همان نگاه خلاقانه جشنواره تئاتر دانشگاهی برگزار میشود.
گروه اجرایی نمایش «هیوشیما» به شرح زیر هستند:
نویسنده و کارگردان: مصطفا فراهانی، تهیهکننده: نوید محمدزاده، بازیگران: ابراهیم نائیج، محسن قزل سوفلو، مهسا قریشی، رضا محسنی، مجری طرح: داوود ونداده، طراح پوستر و گرافیک: سیدمحمد مساوات، مدیر تولید: حسین اناری، دستیار و برنامه ریز: درسا دفترچی، طراح صحنه: پوریا اخوان، طراح لباس: لیلا طاهری، طراح نور: علیرضا میرانجمی، طراح گریم: تینا بخشی، طراح صدا: شایان صفوی، آهنگساز و موسیقی: آرش ضرابی.
این اثر نمایشی هر شب ساعت ۱۹ و به مدت یک ساعت در سالن شماره سه مجموعه تئاتر «لبخند» روی صحنه میرود.
انتهای پیام