در مناطق ساوانا، جنگل‌های خشک یا زیستگاه‌هایی که آتش‌سوزی‌های طبیعی یا مدیریت‌شده رایج است، رفتار جالبی از برخی از گونه‌های حیات وحش دیده می‌شود؛ آنها به آتش نزدیک می‌شوند تا غذای در حال فرار بخورند.
به گزارش همشهری آنلاین؛ آتش‌سوزی‌ها اغلب باعث آشکار شدن طعمه‌هایی می‌شوند که در حالت عادی پنهان یا غیرقابل‌دسترس هستند، مانند حشرات، جوندگان یا خزندگان. در واقع حیوانات شکارچی به‌سرعت یاد می‌گیرند که آتش می‌تواند فرصت‌های غذایی آسانی ایجاد کند. این رفتار نمونه‌ای از سازگاری زیستی است.
دسته‌ای از پرندگان شکاری مانند عقاب‌ها و شاهین‌ها هستند که یاد گرفته‌آند با آتش زدن مراتع و جنگل‌ها می‌توانند غذای در حال فرار پیدا کنند. مثلا شاهین قهوه‌ای (Falco berigora) عمداً چوب‌های نیم‌سوز را جابه‌جا می‌کنند تا مناطق بیشتری را به آتش بکشند و شکار را آسان کند. استرالیایی‌ها اخیرا متوجه شده‌اند که بخشی از آتش‌سوزی‌ها در جنگل‌هایشان به دلیل این پرندگان است. آنها با چنگال‌های خود چوب نیمه‌سوز را برداشته و آتش را گسترش می‌دهند.
برخی از روباه‌ها و شغال‌ها هم به مناطق آتش‌سوزی نزدیک می‌شوند تا طعمه‌های فراری مانند جوندگان یا خزندگان را شکار کنند. خزندگان حشره‌خوار مثل مارمولک‌ها و اسکینک‌ها، مورچه‌ها و سوسک‌های شکارگر نیز ممکن است به بقایای آتش نزدیک شوند تا حشراتی که به خاکستر جذب شده‌اند را شکار کنند. زیرا بقایای سوخته یا حیوانات مرده منبع غذایی خوبی برای آن‌هاست.
امسال برنده جایزه اول در بخش «زمین» مسابقه حفاظت از طبیعت اقیانوسیه، کسی است که از پرنده کورکور در آتش عکاسی کرده است. مایکل اس‌مارتین در آتش‌سوزی کاکادو در شمال استرالیا از این پرندگان عکاسی کرده است.
کاکادو یکی از معروف‌ترین پارک‌های ملی در استرالیا است و زیستگاهی غنی برای انواع پرندگان، به‌ویژه پرندگان شکاری، خزندگان و دیگر گونه‌های خاص است. البته این آتش سوزی مدیریت شده بود. این روش در استرالیا برای کاهش گیاهان خشک و جلوگیری از آتش‌سوزی‌های ناگهانی و شدید طبیعی استفاده می‌شود. همزمان، این فرایند زیستگاهی غنی برای حیوانات فراهم می‌کند.
