به گزارش فولادنیوز، در ابتدا، لازم است نگاهی اجمالی به وضعیت تولید فولاد در جهان انداخته شود. چین همچنان بزرگترین تولیدکننده فولاد در جهان است و در سال ۲۰۲۳ حدود یک میلیارد تن فولاد خام تولید کرده است که نزدیک به ۵۰ درصد از تولید جهانی را به خود اختصاص می‌دهد. هند در رتبه دوم قرار دارد و با رشد چشمگیر تولید خود، به ۱۴۰ میلیون تن فولاد رسید. این کشور در حال توسعه ظرفیت‌های تولید فولاد خود است تا بتواند پاسخگوی تقاضای داخلی و صادراتی رو به افزایش باشد.
یکی از نکات قابل توجه در تولید فولاد جهانی، تمرکز بر کاهش هزینه‌ها و افزایش بهره‌وری است. به‌ویژه در کشورهای صنعتی مانند ایالات متحده، ژاپن و اتحادیه اروپا، تولیدکنندگان فولاد به دنبال بهبود فرآیندهای تولید با استفاده از فناوری‌های نوین هستند. این پیشرفت‌ها می‌توانند به کاهش هزینه‌های تولید و در نهایت به بهبود رقابت‌پذیری در بازار جهانی کمک کنند.
افزایش تقاضا در بازارهای مختلف جهان، به‌ویژه در مناطق آسیایی و کشورهای در حال توسعه، یکی از عوامل مهم در رشد صنعت فولاد به شمار می‌رود. در سال ۲۰۲۴، پیش‌بینی می‌شود که مصرف فولاد در برخی از مناطق جهان افزایش یابد. به‌طور خاص، کشورهای آسیای جنوبی مانند هند و برخی از کشورهای آسه‌آن، پیش‌بینی شده است که مصرف فولاد بیشتری را نسبت به سال‌های گذشته تجربه کنند. هند به‌عنوان یکی از بزرگترین مصرف‌کنندگان فولاد در حال افزایش ظرفیت تولید خود است و به‌طور عمده بر زیرساخت‌ها، پروژه‌های ساختمانی و صنعتی تمرکز کرده است.
در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا (MENA)، مصرف فولاد نیز به‌طور متوسط ۳.۵ درصد افزایش خواهد داشت. در این منطقه، کشورهایی مانند عربستان سعودی، امارات و ترکیه، به‌ویژه در بخش‌های ساخت‌وساز و انرژی، تقاضای بالایی برای فولاد دارند. همین‌طور، در اروپا، به‌خصوص در آلمان و ایتالیا، پیش‌بینی می‌شود که با کاهش تورم و هزینه‌های انرژی، تقاضا برای فولاد در بخش‌های خودروسازی، تولید صنعتی و ساخت‌وساز بهبود یابد.
در کنار این رشد تقاضا، صنعت فولاد با چالش‌های زیادی نیز روبه‌رو است. یکی از مهم‌ترین چالش‌ها، هزینه‌های بالای انرژی و تاثیر آن بر تولید فولاد است. به‌ویژه در کشورهایی که به انرژی‌های فسیلی وابسته هستند، افزایش هزینه انرژی می‌تواند منجر به افزایش هزینه‌های تولید و در نتیجه کاهش رقابت‌پذیری تولیدکنندگان فولاد شود.
همچنین، بحران‌های اقتصادی جهانی و تورم بالا در کشورهای پیشرفته، ممکن است تاثیرات منفی بر تقاضا و تولید فولاد در این کشورها داشته باشد. کاهش قدرت خرید و هزینه‌های بالای تولید می‌تواند موجب کاهش مصرف فولاد شود و در نتیجه تولیدکنندگان در این کشورها مجبور به کاهش ظرفیت‌های تولید خود شوند.
یکی از دیگر روندهای مهم در صنعت فولاد، تمرکز بر تولید پایدار و کاهش اثرات زیست‌محیطی است. با افزایش نگرانی‌ها در مورد تغییرات اقلیمی و فشارهای دولتی برای کاهش گازهای گلخانه‌ای، بسیاری از تولیدکنندگان فولاد به سمت استفاده از فناوری‌های کم‌کربن و فرآیندهای بازیافت مواد فولادی حرکت کرده‌اند. این امر نه تنها به کاهش آلاینده‌ها کمک می‌کند، بلکه به‌دنبال ایجاد محصولاتی با کیفیت بالاتر و هزینه‌های تولید کمتر است.
تولید فولاد سبز و استفاده از هیدروژن به‌عنوان یک جایگزین برای کوره‌های بلند و فرایندهای تولید سنتی، یکی از پیشرفت‌های مهم این صنعت به شمار می‌رود. تولید فولاد با کمترین آلودگی و مصرف انرژی یکی از اهداف بلندمدت صنعت فولاد در قرن ۲۱ است که می‌تواند تاثیری مثبت بر محیط‌زیست داشته باشد.
با توجه به روندهای موجود، پیش‌بینی می‌شود که صنعت فولاد در سال ۲۰۲۴ با رشد پایدار در برخی مناطق روبه‌رو باشد. چین و هند به‌عنوان تولیدکنندگان اصلی فولاد در جهان همچنان نقشی حیاتی در تعیین روند بازار خواهند داشت. در حالی که بازارهای پیشرفته نظیر اروپا و آمریکای شمالی به‌واسطه کاهش هزینه‌های انرژی و بهبود شرایط اقتصادی، رشد مثبتی را تجربه خواهند کرد، بازارهای در حال توسعه مانند آفریقا و برخی از کشورهای آسیایی نیز به تقاضای بیشتری برای فولاد نیاز خواهند داشت.
