سحابی بزرگ و خیره‌کننده‌ای که در بالا سمت چپ تصویر روز ناسا دیده می‌شود، «سحابی قلب» نام دارد. این سحابی که با نام رسمی IC 1805 فهرست‌بندی شده، شباهت زیادی به قلب انسان دارد. IC 1805 سحابی نشری است که به‌دلیل تابش عنصر هیدروژن، درخشش قرمزرنگ خیره‌کننده‌ای دارد. در این تصویر، نور ساطع‌شده از عناصر گوگرد (رنگ زرد) و اکسیژن (رنگ آبی) نیز با تابش هیدروژن ترکیب شده‌اند تا نمای رنگارنگ و دقیق‌تری ایجاد شود.
در مرکز این سحابی، خوشه ستاره‌ای باز «ملوت 15» (Melotte 15) قرار دارد که متشکل از ستارگان بسیار جوان، عظیم و داغ است. این ستارگان با تابش پرانرژی و بادهای ستاره‌ای قدرتمند خود، گاز و غبار اطراف را یونیزه کرده و ستون‌های غبار موجود در سحابی را فرسایش می‌دهند.
سحابی قلب در فاصله‌ای حدود ۷ هزار ۵۰۰ سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی ذات‌الکرسی قرار دارد. این سحابی بخشی از منطقه‌ای گسترده‌تر به نام منطقه ستاره‌زای ذات‌الکرسی است که شامل ابرهای گازی عظیم و مناطق فعال تشکیل ستارگان می‌شود.
این تصویر که طی ۵۷ شب و با استفاده از نوردهی طولانی ثبت شده، جزئیات بسیار بیشتری از این ناحیه کیهانی را آشکار می‌کند؛ برای مثال، درست زیر سحابی قلب، «سحابی سرماهی» (Fishhead Nebula) به چشم می‌خورد که بخش دیگری از این منطقه ستاره‌زایی است.
همچنین، در سمت چپ پایین تصویر، بقایای یک ابرنواختر دیده می‌شود که نشانه‌ای از انفجار ستاره‌ای عظیم در گذشته است. در سمت راست تصویر نیز 3 سحابی سیاره‌ای قرار دارند که نشان‌دهنده مراحل پایانی زندگی ستارگانی مشابه خورشید هستند.
تصویر امروز ناسا به‌قدری عمیق گرفته شده که رشته‌های پیچیده و کم‌نور گاز و غبار اطراف سحابی نیز به‌وضوح دیده می‌شوند. این رشته‌ها ممکن است بقایای فعل‌وانفعالات گرانشی، بادهای ستاره‌ای یا موج‌های شوکی باشند که طی میلیون‌ها سال شکل گرفته‌اند.
