سایت ایتالیایی «اینساید اور» به امکان رویارویی روسیه و ناتو و اقدام روسیه در روزهای اخیر و انجام پروازهای نظامی در این کشور پرداخت. این سایت معتقد است که کرانه جنوبی دریای مدیترانه پتانسیل آن را دارد که به میدان نبرد جدیدی بین روسیه و بلوک ناتو تبدیل گردد.
در این رابطه «جوزپه گالیانو» نویسنده این گزارش تاکید کرد که اطلاعاتی که سایت «ایتامیل رادار» در مورد ایجاد پل هوایی بین روسیه و لیبی در روزهای اخیر منتشر کرد، نشان دهنده بلند پروازی‌های مسکو در دریای مدیترانه و ایجاد تغییر در سیاستهای ژئواستراتژیک آن است.
بر اساس آنچه این سایت متخصص در سفرهای هوایی منتشر کرد، دو هوپیمای روسی مدل «ایلوشن 76 تی دی» وابسته به وزارت شرایط اضطراری روسیه هستند و به صورت متناوب بین روسیه و پایگاه هوایی «الخادم» در شهر «برقه» در شرق لیبی در پرواز هستند و یک پل هوایی ایجاد کرده اند.
لحظه تغییرات استراتژیک
نویسنده این گزارش تاکید می کند که این پروازها نشان دهنده تغییر استراتژیک در سیاستهای مسکو است و نیروهای خود را از پایگاه «حمیمیم» سوریه منتقل و آنان را در پایگاه‌های خود در لیبی مستقر کرد است.
این نویسنده خاطرنشان کرد که انتخاب پایگاه هوایی «الخادم» در شهر «برقه» انتخابی برنامه ریزی شده است. زیرا شرق لیبی تحت تسلط ژنرال «خلیفه حفتر» است که نشان هنده منطقه نفوذ استراتژیک روسیه در آن است.
این نویسنده در گزارش خود تاکید کرد که مسکو در سالهای اخیر تلاش کرد نفوذ خود در شمال آفریقا را گستر دهد؛ زیرا این منطقه از اهمیت بسزایی برای تسلط بیشتر مسکو به دریای مدیترانه است و دروازه نفوذ موجهای مهاجرت به سوی اروپا نیز به شمار می رود. این نویسنده افزود که کاهش نفوذ روسیه در سوریه به دلیل شرایط کنونی و فرسایش توان نظامی روسیه در جنگ داخلی سوریه در سالهای اخیر، شهر «برقه» لیبی جایگزین مناسبی به شمار می رود.
افزایش نگرانی های ناتو
این نویسنده تاکید کرد که تاسیس پایگاه هوایی و دریایی دائمی در سواحل لیبی نه تنها موجب نگرانی شدید کشورهای اروپایی حوزه دریای مدیترانه می شود، بلکه بلکه ناتو نیز نگرانی‌های خود را از این اقدامات مسکو ابراز کرده است. زیرا حضور هوایی و دریایی روسیه در دریای مدیترانه آن هم به صورت دائم امنیت کشورهای بلوک ناتو را تهدید می کند.
بر اساس گزارش وبگاه «ایتامیل رادار» روسیه افرادی که در گذشته با گروه «واگنر» همکاری می‌کردند را پس از تغییر نام این گروه به «تیپ روسیه در آفریقا»، آنان را به کار می‌گیرد.
ناتو و معضل ترکیه
نویسنده این گزارش خاطرنشان می کند که از عجایب دنیای سیاست این است که ترکیه که عضو ناتو نیز هست، در ایجاد پل هوایی بین روسیه و لیبی به روسیه کمک می کند و بدین وسیله توانست سامانه «اس400» روسیه را خریداری کند. نویسنده گزارش تاکید می کند که ترکیه نقش مبهمی را در لیبی بازی می‌کند، بدین معنی که از یک سو به حکومت طرابلس علیه نیروهای «حفتر» کمک می کند، و از سوی دیگر به روسیه که دشمن این ژنرال است، همکاری دارد. این امر باعث ایجاد سردرگمی در سیاستهای ناتو در قبال سیاستهای روسیه در آفریقا شده است.
نویسنده این گزارش در پایان سوال می کند که اروپا و پیمان تانو تا چه حدی می توانند استراتژی کارآمدی را در قبال توسعه طلبی روسیه در آفریقا اتخاذ کنند. این در حالی است که کشورهای پیمان ناتو توانایی اتخاذ موضع قاطع در برابر مسکو را ندارند و این کشور به راحتی مهره‌های شطرنج خود را در دریای مدینراته می‌چیند و هر آنچه درصدد آن است انجام می‌دهد بدون آنکه با سیاستهای قاطع یپمان ناتو مواجه شود.
