اقیانوس پر از ناشناخته‌های بسیار است، از جمله صداهای مرموزی که اغلب از اعماق شنیده می‌شود، مثلاً صدایی مکانیکی‌طور نزدیک سنگر ماریانا و یک نهنگ تنها که با فرکانس منحصر به فرد ۵۲ هرتز صدا تولید می‌کرد و کارشناسان را متحیر کرده بود. حالا، برای صدای ناشناسی در اقیانوس جنوبی که نخستین بار در دهه ۱۹۶۰ ضبط شد، ممکن است بالاخره توضیحی پیدا شده باشد!
به گزارش فرادید، این صدای مکانیکی عجیب که نخستین بار حدود شش دهه پیش شنیده شد، به دلیل ماهیت کوتاه و کوآک مانندی که داشت «اردک زیستی» نامیده شد و همچنین یکی از بزرگترین اسرار حل‌نشده‌ی اقیانوس جنوبی است. این صدا باز هم در دهه‌های بعد شنیده شد. سال ۱۹۸۲، این صدا یک بار دیگر طی تجزیه و تحلیل منظره صوتی حوضه جنوبی فیجی ضبط شد.
سال ۱۹۸۶، راس چَپمَن، محقق دانشگاه ویکتوریا در کانادا، درگیر بررسی داده‌های آن آزمایش شد. او در بیانیه‌ای گفته: «ما کشف کردیم آن داده‌ها حاوی معدن طلائی از اطلاعات جدید درباره بسیاری از انواع صدا در اقیانوس، از جمله صداهای پستانداران دریایی هستند.»
نهنگ مینک یا نهنگ بزرگ‌باله کوچک
سال ۲۰۱۴، دانشمندان صدای اردک-زیستی را به نهنگ‌های مینک قطب جنوب نسبت دادند. این موجودات به تولید عجیب‌ترین صداها معروف هستند. یک سال قبل، محققان برچسب‌های ضبط صوت را روی دو نهنگ مینک قرار داده بودند تا صداهای آن‌ها را ثبت کنند. آن‌ها دریافتند صداهای ضبط‌شده یا از حیوانی‌ست که برچسب دارد یا نهنگ مینک دیگری که آن نزدیکی‌ست.
اگرچه نهنگ‌ها با صدا ارتباط داشتند، اما این راز همچنان ادامه داشت. دانشمندان به تأیید بصری پستانداران تولیدکننده‌ی این صداهای اردک-زیستی نیاز داشتند تا منبع تولید صدا را تأیید کنند. این صداها هرگز به طور قطعی شناسایی نشده‌اند.
تحلیل چَپمَن نشان داد این صداها ممکن است در واقع یک مکالمه باشند، نه صداهای مجزا: «ما در مکان‌های مختلف اقیانوس چندین تولیدکننده صدا پیدا کردیم که همگی همین صداها را تولید می‌کردند.»
چپمن به تجزیه و تحلیل داده‌های ضبط‌شده‌ی سال ۱۹۸۲ کمک کرد و دریافت این صدا قابل‌تکرار است. ابتدا، چپمن و همکارانش نمی‌توانستند باور کنند این امر بیولوژیکی است. آن زمان، مطالعه‌ی صداهای اقیانوس در مرحله‌ی «ابتدایی» خود بود و آن‌ها هر روز با بررسی بیشتر داده‌ها چیز جدیدی درباره صدا در اقیانوس یاد می‌گرفتند.
در طول آزمایش سال ۱۹۸۲، محققان این صدا را با استفاده از آرایه‌ای خطی از هیدروفن‌هایی که پشت یک کشتی به مدت سه هفته یدک کشیده می‌شدند، ضبط کردند: آن‌ها بی‌وقفه داده‌ها را جمع‌آوری می‌کردند، به تمام صداهای اقیانوس گوش می‌دادند. چیزی که این تلاش را خاص کرد این بود که از چندین هیدروفون استفاده شد که با هم به عنوان یک آنتن صوتی کار می‌کردند و به محققان اجازه می‌دادند تعیین کنند صدا از کجا می‌آید.
محققان حداقل چهار منبع صدای مجزا را شناسایی کردند که صدای اردک‌زیستی را در مکان‌های مختلف در سراسر اقیانوس تولید می‌کردند. اما چیزی که چَپمَن را شوکه کرد این بود که این صداها چقدر شبیه یک مکالمه به نظر می‌رسند.
او درباره این شباهت گفته: «شگفت‌انگیزترین چیز این بود که وقتی یکی از آن‌ها شروع به صحبت می‌کرد، دیگران ساکت بودند، انگار دارند به حرفاهای او گوش می‌دهند. سپس اولین سخنران حرف زدن را تمام می‌کرد و به پاسخ‌های دیگران گوش میداد.»
اگرچه این نتیجه جدید، همراه با مطالعه سال ۲۰۱۴، به مجموعه تحقیقات پیرامون سر و صدای اردک‌زیستی اضافه شد، چاپمن معتقد است راز بزرگ‌تری باقی مانده است.
«پرسش اینست: آن‌ها چه زمانی صدای اردک-زیستی را تولید می‌کنند و چرا این کار را می‌کنند؟ پاسخ به راستی هنوز معلوم نیست، حتی امروز.»
