هینتس در جنگ جهانی دوم وارد ورماخت شد و از سال۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ در ترکیه به‌سر برد و با استفاده از این فرصت مجموعه خطی کتابخانه استانبول را کاوید.
در سال ۱۹۵۷ استاد و رئیس بخش ایران‌شناسی دانشگاه گوتینگن شد و تا هنگام بازنشستگی این مقام را حفظ کرد. او همچنین از دانشگاه تهران دکترای افتخاری دریافت کرد.
هینتس در مقدمه کتاب «داریوش و ایرانیان» آورده است: «من در تلاش برای توصیف تاریخ و فرهنگ ایران باستان در چارچوبی روشن و شفاف، خود را شاگرد سپاس‌گزار یاکوب بورکهارت می‌دانم.» وی شاگردان زیادی را در زمینه ایران‌شناسی تربیت کرد.
یکی از برجسته‌ترین شاگردان هینتس دکتر پرویز رجبی است که علاوه بر تالیف چندین کتاب ارزشمند، سفرنامه هینتس به ایران را ترجمه کرده است.
او نویسنده آثاری چون«دنیای گمشده ایلام» (ترجمه فیروز فیروزنیا)، «یافته‌های تازه از ایران باستان»، «داریوش و ایرانیان»، «سفرنامه ایران» و «فرمانروایی ایلام» است. هینتس در پیش‌گفتار سفرنامه خود درباره سفرش به ایران می‌نویسد: «مقدمات سفر به ایران داستانی طولانی دارد.
یک دهه پیش، ضمن تحقیقی درباره تاریخ روسیه، تقریبا به تصادف با همسایه جنوبی این کشور، ایران تماس پیدا کردم و مجذوب فرهنگ منحصر به فرد ایران شدم. هرچه می‌گذشت بیشتر جذب قلمرو این جادو می‌شدم تا سرانجام پرداختن به ایران، کاوش در تاریخش، مردمش، اقتصادش و زندگی فرهنگی مدنی‌اش تبدیل به کار موظف و شغل اصلی‌ام شد.»
در بخشی دیگر از سفرنامه هینتس آمده است: «جشن مشروطیت در این هنگام سی‌ویکمین سال‌اش برگزار می‌شد؛ البته با در نظر گرفتن چرخش سال با ماه‌های قمری. مغازه‌ها در روز پنجم اوت بسته بودند. حدود ساعت ۷بعدازظهر همراه سفیر در ساختمان مجلس حاضر شدیم.
اسفندیاری، رئیس مجلس جلوی در باغ بهارستان منتظر میهمانان بود. باغ بهارستان با چمن‌های آراسته، باغچه‌های گل و حوض و همچنین با لامپ‌های آویزانش چهره‌ای باشکوه به خود گرفته بود و این شکوه با نوری که بر ساختمان مجلس افکنده شده بود و لباس‌های رنگارنگ بیش از هزار میهمان دوچندان شده بود.»
