آسمان شب پر از شگفتی‌های آسمانی است، اما هیچ‌کدام به اندازه‌ی ماهواره‌های سیستم خورشیدی ما جذاب نیستند. در حالی که زمین تنها یک ماهواره دارد، دیگر سیارات خانواده‌هایی کامل از ماهواره‌ها دارند که هرکدام از نظر اندازه، ترکیب و تاریخچه منحصر به فرد هستند. این اجرام طبیعی از قطعات سنگی کوچک تا بدنه‌های عظیم و سیاره‌مانند با سطح‌هایی پیچیده و حتی جو‌هایی غنی از مواد شیمیایی متنوع متغیر هستند.
به گزارش انتخاب و به نقل از listverse؛ بزرگ‌ترین ماهواره‌ها در سیستم خورشیدی ما در مدار غول‌های گازی مانند مشتری، زحل، اورانوس و نپتون قرار دارند. این سیارات عظیم که از خورشید دور هستند، میزبان برخی از جذاب‌ترین و اسرارآمیزترین ماهواره‌هایی هستند که تاکنون مشاهده کرده‌ایم. از سطح‌های یخی که توسط نیروهای جزر و مدی شکسته شده‌اند تا آتشفشان‌هایی که گوگرد می‌پاشند، این ماهواره‌ها آزمایشگاه‌هایی برای محیط‌های شدید هستند.
این فهرست به بررسی ۱۰ ماهواره بزرگ‌تر در سیستم خورشیدی می‌پردازد که از کوچک‌ترین به بزرگ‌ترین مرتب شده‌اند، با افشای اسرار آنها و کشفیات صورت‌گرفته توسط ستاره‌شناسان و فضاپیماها در طول سال‌ها. چه انزوای یخی اوبرون باشد یا اقیانوس‌های وسیع گانی‌مید، هر ماهواره داستانی از گذشته سیاره‌اش را روایت می‌کند و به اسرار بزرگ‌تر همسایگی کیهانی ما اشاره می‌کند.
گانی‌مید، بزرگ‌ترین ماهواره سیستم خورشیدی، با قطر ۳۲۷۵ مایل (۵۲۷۰ کیلومتر) بزرگ‌تر از سیاره عطارد است. این ماهواره ویژگی‌هایی منحصر به فرد مانند میدان مغناطیسی خاص خود و جو نازک اکسیژنی دارد و سطح یخی آن حاکی از اقیانوسی گسترده است که ممکن است بیشتر از تمام اقیانوس‌های زمین آب داشته باشد.
تایتان، بزرگ‌ترین ماهواره زحل، قطر ۳۲۰۰ مایل (۵۱۵۰ کیلومتر) دارد و دومین ماهواره بزرگ در سیستم خورشیدی است. این ماهواره تنها ماهواره‌ای است که جو ضخیمی دارد و جو آن از نیتروژن و متان غنی است و چرخه متانی مشابه با چرخه آب زمین دارد.
کالیستو، دومین ماهواره بزرگ مشتری، با قطر ۳۰۰۰ مایل (۴۸۰۰ کیلومتر) دارای سطحی پر از دهانه‌های برخوردی است. این ماهواره دورتر از مشتری قرار دارد و از تابش‌های شدید پرتوهای رادیویی در امان است.
ایو یکی از ماهواره‌های آتشفشانی فعال مشتری است که به دلیل آتشفشان‌های مداوم و سطحی که به طور پیوسته بازسازی می‌شود، جذاب است.
ماه، تنها ماهواره‌ای است که انسان‌ها روی آن قدم گذاشته‌اند، با قطر ۲۱۵۹ مایل (۳۴۷۴ کیلومتر) پنجمین ماهواره بزرگ سیستم خورشیدی است. سطح ماه از دهانه‌ها و فلات‌های خاکی پوشیده شده و مطالعات جدید نشان می‌دهند که ممکن است یخ در برخی از دهانه‌های قطبی آن وجود داشته باشد.
اروپا، یکی از چهار ماهواره بزرگ مشتری، به دلیل سطح یخی خود و اقیانوس زیرینش که به وسیله‌ی نیروهای جزر و مدی از گرمای داخلی خود مایع باقی می‌ماند، برای پیدا کردن علائم حیات بسیار امیدوارکننده است.
تریتون، بزرگ‌ترین ماهواره نپتون، با قطر ۱۶۸۱ مایل (۲۷۰۶ کیلومتر) به دلیل مدار معکوس خود نسبت به چرخش نپتون، به احتمال زیاد به وسیله‌ی جاذبه نپتون به دام افتاده است. سطح تریتون شامل گیزرهایی از نیتروژن و یخ‌هایی به رنگ صورتی و سبز است.
تیتانیا، بزرگ‌ترین ماهواره اورانوس، با قطر ۱۰۰۰ مایل (۱۶۰۹ کیلومتر) است و سطحی یخی و متنوع دارد. تصاویری که از فضاپیمای وویجر ۲ در سال ۱۷۸۷ گرفته شد، شامل یک دهانه مرموز و شبکه‌ای از دره‌ها و گسل‌هاست.
ریا، دومین ماهواره بزرگ زحل، قطر ۴۷۵ مایل (۷۶۴ کیلومتر) دارد. سطح آن با دهانه‌های بزرگ پوشیده شده و سردترین سطح در سیستم خورشیدی را دارد.
اوبرون، دورترین ماهواره بزرگ اورانوس، با قطر ۴۷۳ مایل (۷۶۱ کیلومتر) سطحی یخی و متلاطم دارد و به دلیل ویژگی‌های خاص خود در مدار اورانوس یکی از جذاب‌ترین مقاصد برای بررسی‌های علمی آینده است.
