به گزارش اقتصادنیوز، روزنامه خراسان نوشت: به نظر می‌رسد ایشان و تیم‌شان هنوز از اهمیت و عمق مسئله کریدور، آگاه نیستند.
مکران یک منطقه حائل بسیار مهم با ظرفیت‌های بسیار اساسی است. از این جهت حائل که می‌تواند در متن یک کریدور قرار گیرد. می‌دانیم که کریدور، راه نیست بلکه یک زنجیره ارزش‌افزوده اقتصادی و تجاری است که در طول یک مسیر کشیده می‌شود.
لذا اگر قرار است از مکران استفاده حداکثری کنیم، باید آن را در یک مسیر ببینیم. این مسیر حتما باید شامل چابهار هم بشود چراکه تنها نقطه‌ای در جنوب که از لحاظ عمق آب و جغرافیا می‌تواند تبدیل به بندر اقیانوسی شود، چابهار است.
پس مکران بدون چابهار بی‌معنا خواهد بود. این مسیر که از چابهار شروع می‌شود و در راستای مکران ادامه می‌یابد و انواع مظاهر توسعه از کارخانه صنایع مادر تا تولیدات پایین‌دست را دارد، باید انتهایی خارج از ایران داشته باشد.
قرار بود پایان آن، بنادر سوریه در مدیترانه باشد که فعلا معلق شده. اما مهم است که فهم کنیم کریدور در دنیای امروز، مفهومی متشکل از اقتصاد، تجارت، سیاست، امنیت، نظامی‌گری، صنعت و فناوری و... است. برای مثال به کریدور آیمک در آنطرف خلیجفارس نگاه کنید؛ امنیت آن توسط آمریکا و رژیم تامین می‌شود.
تجارت را هند-امارات-رژیم شکل می‌دهند. چرخش پول در دبی پیش می‌رود. فناوری را آمریکا تسهیل می‌کند و رژیم در اختیار می‌گذارد. صنعت در بخش هندی، اماراتی و رژیم پیشرفت می‌کند. انرژی آن در بخش‌های مختلف تامین می‌شود.
خلاصه طرحی کلی و تصویری کلان است که هر کشور بخشی از آن را تامین می‌کند و دیگران با آن بخش همکاری نزدیک می‌کنند. در بخش امنیتی و نظامی نیز یک مجمع همکاری چندجانبه وجود دارد تا هیچ کدام از این کشورها با مشکل امنیت مواجه نشوند چراکه ناامنی در هر بخشی از مسیر به معنای نابودی کریدور خواهد بود.
از طرف دیگر، کریدور یک معنای بزرگ بین‌المللی هم دارد. یعنی برای نظمی جدید یا تقویت نظم قدیم ایجاد می‌شود. حالا با این توضیحات، استفاده از طراح خارجی برای موضوع توسعه مکران و کریدور، اساسا منطقی نخواهد بود مگر اینکه ما بخواهیم مانند امارات در یک طرح خارجی بازیگر باشیم و هر آنچه آنطرف خارجی گفت را با برخی اصلاحات جزئی، اجرا کنیم.
طراح خارجی نمی‌تواند در موضوعی که ماهیت امنیتی دارد، نقش اصلی را ایفا کند. موضوعی که نقش ایران در اقتصاد جهانی در آینده و نظم جهانی را مشخص می‌کند. البته منظور ما از عدم دخالت طراح خارجی در بخش تصویر کلی از کریدور و تصمیمات اساسی و بنیادین آن است و نه جزئیات بعدی آن. به این معنا که اول باید در سطح کلان نسبت به کلیات آنچه قرار است چابهار و مکران و کریدور ایرانی باشد، تصمیم گرفته شود. بعد از آن می‌توان برای برخی جزئیات از کمک خارجی هم استفاده کرد.
حالا با چه منطقی آقای رئیس‌جمهور تمام طرح‌های داخلی را کنار گذاشته و می‌خواهند موضوع را به انحصار طراحان خارجی قرار دهند؟
از طرف دیگر، موضوع در سطح کلان آنقدر مهم و اساسی است که نمی‌توان گفت، طرح خارجی بیاید، بررسی کنیم و بعد اگر نخواستیم، کنار بگذاریم؛ چراکه موضوع شبیه انتخاب سیاسی کلان و طرح توسعه کشور در سی سال آینده است. لذا در سطح همان تصویر کلی، اساسا امکان گرفتن طرح از یک طرف خارجی نیست. اما بعد از آن تصمیم سیاسی و تصویرسازی کلی، می‌توان از تجربیات و نظرات خارجی، آنهم ذیل طرح کلان ایرانی استفاده کرد.
