ناتو اعلام کرده که به‌دنبال ساخت سیستم‌های ماهواره‌ای خاصی است که بتوانند آسیب کابل‌های ارتباطی زیردریایی را با دقت یک متر مشخص کرده و مسیرهای جایگزینی را پیدا کنند که در صورت بروز اختلال، داده‌ها در آنها به جریان بیفتند. ناتو همچنین به ایجاد سیستمی برای ارتباط ماهواره‌ای فکر می‌کند که بتواند جایگزین کابل‌های زیردریایی شود.
در طی سالیان گذشته آسیب به کابل‌های اینترنتی زیر دریا باعث اختلال‌های گسترده‌ای در دسترسی به اینترنت در اروپا شده است. اخیراً نیز اروپایی‌ها یک کشتی روسی را به قطع عمدی این کابل‌ها متهم کرده بودند. برای مقابله با این مشکل، ناتو قصد دارد دست به توسعه ماهواره‌هایی برای شناسایی نواحی آسیب‌دیده و لینک‌های جایگزین برای ایجاد ارتباطات بزند.
استفاده از ماهواره‌های به‌عنوان لینک‌های اینترنت جهانی دشوار است، چون پهنای باند بسیار کمتری نسبت به کابل‌ها ارائه می‌کنند. بنابراین محققان در تلاشند تا با ارتقای فناوری ماهواره‌ها از ارتباطات رادیویی به لیزری، سرعت انتقال داده‌ها را حدود 40 برابر افزایش دهند. استارلینک و پروژه کوئیپر آمازون نیز در این زمینه فعالیت‌هایی داشته‌اند، اما هنوز کارهای بیشتری برای رفع مشکلات باید انجام بگیرد.
بر اساس گزارش IEEE، پروژه مدنظر ناتو HEIST نامیده خواهد شد که مخفف «Hybrid Space-Submarine Architecture Ensuring Infosec of Telecommunications» است.
کابل‌های زیردریایی سالانه بیش از ۱۰ تریلیون دلار تراکنش را ممکن می‌کنند و تأثیر بسیار عمیقی روی اقتصاد جهانی دارند. هرگونه اختلال در این مسیر می‌تواند آسیب‌های جبران‌ناپذیری بر اقتصاد کشورهای تحت‌تأثیر بگذارد.
«هنریک جانسون»، معاون مؤسسه فناوری بلکینگ (BTH) و هماهنگ‌کننده بستر آزمایش HEIST، دراین‌باره می‌گوید: «آنچه که ما امروز در مورد آن صحبت می‌کنیم زیرساخت‌های حیاتی جامعه است. ما حوادثی را داشته‌ایم که طی آنها کابل‌های بین سوئد، استونی و فنلاند هدف قرار گرفته‌اند. این حوادث برای ما واقعی هستند.»
BTH که نزدیکی سواحل جنوبی سوئد واقع شده، یکی از شرکای اصلی پروژه HEIST است. مهندسان این مرکز روی توسعه سیستم‌هایی کار می‌کنند که می‌توانند قطعی‌های صورت‌گرفته در کابل‌های زیر دریا را شناسایی کنند و پروتکل‌هایی را برای تغییر مسیر سریع و خودکار داده‌های آسیب‌دیده به ماهواره‌ها ارائه دهند.
اگرچه به نظر می‌رسد که کابل‌های زیردریایی به‌دلیل محیطی که در آن قرار گرفته‌اند زیرساخت‌های سختی هستند، اما در واقع بسیار شکننده‌اند. این کابل‌ها در کف اقیانوس‌ها قرار گرفته‌اند و هر چیزی که بر بستر اقیانوس کشیده شود، مانند لنگر کشتی‌ها، می‌تواند به‌راحتی به این کابل‌های ارتباطی آسیب برساند یا حتی آنها را قطع کند.
