پژوهشگران دریافته‌اند که صحبت‌ها درباره قتل و کشتار در فیلم‌ها افزایش پیدا کرده است. آن‌ها نگران هستند که این موضوع خطراتی برای سلامت بزرگسالان و کودکان داشته باشد.
طبق یک پژوهش جدید، تعداد دیالوگ‌هایی که در آن‌ها شخصیت‌ها درباره قتل و کشتن حرف می‌زدند به میزانی اندک اما معنادار افزایش پیدا کرده است. نکته غافلگیرکننده این است که این افزایش در ژانرهای غیرجنایی نیز مشاهده می‌شود.
پژوهشگران گمان دارند که این افزایش احتمالاً نشانه‌ای از افزایش رفتار خشونت‌آمیز در فیلم‌ها است. آن‌ها توصیه می‌کنند که «سواد استفاده آگاهانه از رسانه‌ها»، خصوصاً در گروه‌های آسیب‌پذیر مانند کودکان، ترویج شود. البته آن‌ها می‌گویند که بزرگسالان در انتخاب این فیلم‌ها آزاد هستند.
این پرسش که خشونت تصویری روی بینندگان تأثیر دارد یا نه، موضوع بحث‌های فراوانی بوده است. برخی از مطالعات می‌گویند جوانان ممکن است بعد از تماشای محصولات رسانه‌ای خشونت‌آمیز، مانند سریال‌ها و بازی‌های ویدیویی، رفتار پرخاشگرانه‌تری داشته باشند. کودکان نیز ممکن است پس از مواجهه با این رسانه‌ها ضداجتماعی و از لحاظ احساسی آشفته شوند.
هرچند مطالعات جدیدتر نشان داده‌اند که رابطه مثبت میان رفتار خشونت‌آمیز و مصرف محصولات رسانه‌ای خشن (خصوصاً بازی‌های ویدیویی) ناچیز است. دانشمندان همچنین می‌گویند این موضوع که تماشای فیلم‌های خشن به رفتار پرخاشگرانه در زندگی واقعی منجر شود، به این بستگی دارد که بیننده از قبل تمایل به خشونت دارد یا نه.
پژوهشگران برای مطالعه خود به تحلیل دیالوگ‌های ۱۶۶٬۵۳۴ فیلم انگلیسی زبان مربوط به سال‌های ۱۹۷۰ تا ۲۰۲۰ پرداختند. آن‌ها از داده‌های وبسایت OpenSubtitles.org استفاده کردند.
نتایج نشان می‌داد که تقریباً هفت درصد فیلم‌های تحلیل‌شده دیالوگ‌هایی با ریشه فعل‌های «kill» (کشتن) و «murder» (قتل کردن) دارند. پژوهشگران مواردی را که این افعال به‌صورت پرسشی، نفی یا مجهول به‌کار رفته بودند نیز درنظر گرفتند. اما آن‌ها از دیگر افعال مربوط به خشونت، مانند «shoot» (شلیک کردن) و «stab» (چاقو زدن)، صرف‌نظر کردند. در نتیجه تحلیل آن‌ها بسیار محافظه‌کارانه بوده است.
پژوهشگران درصد دیالوگ‌های شامل این افعال را در هر فیلم محاسبه و سپس میانگین آن را برای هر سال پیدا کردند.
گرچه درصد این افعال خشونت‌آمیز در فیلم‌ها در هر سال نوسان داشت، کاربرد آن‌ها در هر دهه (در دیالوگ‌های شخصیت‌های زن و مرد) عموماً افزایش می‌یافت. در حالی که شخصیت‌های تمام ژانرها در اوایل دهه ۱۹۷۰ در ۰.۲۱ درصد دیالوگ‌ها از دو فعل «kill» و «murder» استفاده می‌کردند، این عدد تا سال ۲۰۲۰ به ۰.۳۷ درصد رسیده بود.
پس از بررسی ژانرها، پژوهشگران دریافتند که کاربرد این افعال مربوط به قتل هم در فیلم‌های جنایی و هم در فیلم‌های غیرجنایی افزایش پیدا کرده است. در هردو این دسته‌ها، کاربرد افعال مربوط به قتل توسط شخصیت‌های مرد افزایش یافته، اما کاربرد افعال خشن توسط شخصیت‌های زن فقط در فیلم‌های غیرجنایی افزایش یافته است.
این یافته‌ها با نتایج مطالعات قبلی نیز سازگار است که نشان می‌دادند موارد خشونت‌های مسلحانه در فیلم‌های برتر از سال ۱۹۵۰ بیش از دو برابر شده‌اند.
پژوهشگران می‌گویند این روند مشکل‌ساز است. مواجهه با محصولات رسانه‌ای خشونت‌آمیز اثری جمعی دارد و دیدگاه افراد به دنیا را شکل می‌دهد. از طرفی، این محصولات ممکن است افراد را نسبت به درد و رنج بقیه بی‌حس و بی‌تفاوت کنند.
هرچند این پژوهش محدودیت‌هایی دارد و برخی متخصصان می‌گویند باید در استفاده از نتایج آن محتاط بود. برای مثال، مشخص نیست که افعال خشونت‌آمیز دقیقاً در چه زمینه‌ای استفاده شده‌اند و چرا تعداد آن‌ها افزایش پیدا کرده است. این منتقدان می‌گویند که افزایش افعال مربوط به قتل در فیلم ها نگران‌کننده نیست.
پژوهشگران نتایج مطالعه خود را در ژورنال Jama Pediatrics منتشر کرده‌اند.
