به گزارش رکنا، احمد شیعه، رئیس اتحادیه کفاشان دست دوز تهران در ابتدا گفت: معمولا خرید چکی عمده فروشی ها از 15 دی ماه و خرید نقدی عمده فروشی ها از 15 بهمن ماه آغاز می شود و خرید تک فروشی ها نیز از اسفند ماه، ابتدا با کفش بچه گانه و بعد کفش زنانه و در آخر با کفش مردانه آغاز می شود. به این ترتیب که مردم 10 روز اول اسفند ماه کفش بچه گانه می خرند و بعد کفش زنانه و بعد چند روز آخر اسفند ماه هم کفش مردانه می خرند.
رئیس اتحادیه کفاشان دست دوز تهران ادامه داد: معمولا تولیدکنندگان طبق معمول هر سال کار خود را انجام می دهند اما باوجود بازار فعلی امسال و رکودی که وجود دارد، تولیدکنندگان فقط با 20 درصد توان تولید کارخانه کار می کنند و در نهایت 80 درصد توان تولید تعطیل است. تولیدکننده مقداری از کالای تولیدی را در انبار نگهداری می کند و مقداری را هم بنکدار در انبار نگهداری می کند تا از نیمه دی ماه تا آخر سال کار آغاز شود.
وی درباره مشکلاتی که باعث شده است توان تولید به 20 درصد برسد، افزود: دلار قیمت ثابتی ندارد ونوسان دارد. مواد خام اولیه براساس قیمت دلار قیمت گذاری می شود. این درحالی است که توان خرید تولیدکننده تا یک حد به خصوصی است و مواد اولیه جنس خام است اما کالای تولیدکننده جنس آماده است و فروش سخت است. رکود بازار یکی دیگر از مشکلات است.
وی با بیان اینکه مسئله دیگر بحث فاکتور است، گفت: فروشنده های مواد اولیه فاکتور را باز نگه می دارند و تولیدکننده نمی داند چه قیمتی را برای جنس تولیدی خود بگذارد و فروشنده مواد اولیه هم می گوید باید قیمت دلار مشخص شود. قیمت دلار هم بالا و پایین می شود. البته اگر قیمت دلار پایین بیاید، از مبلغ فاکتور کم نمی شود اما اگر بالا برود، به قیمت فاکتور اضافه می شود. این مشکلاتی است که در صنف ما ایجاد شده و ما را دچار مشکل کرده است.
شیعه درخصوص نیروی کار گفت: کار نیست و بازار در رکود است، تولیدکننده اگر بخواهد نیروی کارگر خود را نگه دارد، باید حقوقش را بپردازد اما توان پرداخت حقوق ندارد. بنابراین نیروی کارگر معترض است. همه این مسائل دست به دست هم داده است و اول به تولیدکنندگان، دوم به بنکدار و سوم به تک فروشی ها خیلی سخت می گذرد.
وی درباره تاثیر افزایش نرخ مواد پتروشیمی بر بازار امسال گفت: بعضی از مسائل دولتی است و برخی مسائل شخصی است. در رابطه با مسائل دولتی، طبیعی است وقتی برای مثال قیمت مواد اولیه یا مواد پتروشیمی ها 30 درصد افزایش پیدا می کند تا به دست ما برسد چون 30 درصد گران تر خریده است و با مزد کارگر و سود به 50 درصد می رسد. این مسئله برای تولیدکننده سخت است و برای مصرف کننده هم سخت می شود. برای مثال اگر پارسال قیمت یک جفت کفش یک میلیون تومان بوده، امسال همان کفش یک میلیون و 700 هزار تومان است و قیمت کفش نسبت به پارسال 70 تا 80 درصد گران تر شده است. این قیمت ها در توان مردم نیست و نمی توانند خرید کنند. چون اجناس گران شدند. حقوق کارمند حداکثر 25 درصد افزایش پیدا کرده است اما بر روی مواد اولیه، کالاهای اساسی و مصرفی و گوشت و مرغ و مواد غذایی و پوشاک حداقل به طور متوسط 60 درصد اضافه شده است.
احمد شیعه در پاسخ به این سوال که چند درصد بازار کفش تولید داخل و چند درصد واردات از چین است، گفت: مدتی مانع واردات کالای چینی شدند و از نظر قانونی هم ورود کفش چینی جزو جنس های ممنوعه است اما به مرور زمان از طریقی واردات کالای چینی آزاد شد و اینکه به چه صورت انجام می شود، از آن بی اطلاع هستم. اما از هر 100 مغازه، 5 مغازه کفش چینی می فروشند و 95 مغازه دیگر کالای ایرانی می فروشند.
وی ادامه داد: کالای چینی به صورت عمده از جنوب و مناطق آزاد وارد بازار می شود و هر کسی می تواند 80 دلار کالای مسافری از مناطق آزاد خارج کند اما دیده می شود که یک نفر با خود 20 جفت کفش خارج می کند. یک نفر هم نیستند و آدم های خود را دارند. برای مثال از انزلی می آورند در رشت انبار می کنند و بعد با وانت به تهران ارسال می کنند. یا از قشم به تهران و شیراز ارسال می کنند اما در نهایت از هر 100 مغازه 5 مغازه خارجی فروش هستند. ضمن اینکه تولیدات ایرانی در حال حاضر در حد کالای خارجی است و کیفیت و کمیت خوبی دارد و به نسبت کالای چینی بسیار با دوام تر است. جالب این است که جنس خارجی تضمینی ندارد اما کفش ایرانی ضمانت دارد.
احمد شیعه درخصوص تاثیر تولیدکنندگان و کارگران افغان در بازار کفش ایران گفت: در گذشته کارگر افغان که برای استخدام مراجعه می کرد با مزد کمتر از کارگر ایرانی مشغول به کار می شد و هم کارگر ارزان تری بود و هم نسبت به کارگر ایرانی خوب کار می کرد اما با گذشت زمان کارگر افغان خود را به کارگر ایرانی رساند. چون کارگر ایرانی درست کار نمی کرد و به اصطلاح از زیر کار در می رفت و سر وقت سر کار حاضر نمی شد و کارگر افغان حرف گوش کن تر، منظم و دقیق تر بود و در کار ما نحوه محاسبه حقوق به اصطلاح جفت مزدی است. یعنی هرچقدر کار کنند، مزد می گیرند. این باعث شد که حقوق پرداختی به کارگر افغان در حد حقوق پرداختی به کارگر ایرانی رسید و این از دلایلی است که به بازار نفوذ کردند.
وی ادامه داد: البته در حال حاضر از همه خواستیم که کارگران افغانی که پاسپورت و مجوز ندارند و شناسایی نشده اند را استخدام نکنند و آنها را رد کنند و خیلی از مغازه داران و تولیدکنندگان ما کارگران افغانی خود را رد کردند. همین امر زمینه کار کارگر ایرانی را فراهم می کند اما از طرفی هم نیروی کار کم شده است و کارگر ایرانی می تواند کار کند اما ناز می کند و می گوید این کار سخت است و آن کار آسان است. از طرفی رکود بازار باعث شده که این مسئله به چشم نیاید. اگر بازار رونق اقتصادی داشت، همه وجود کمبود کارگر را احساس می‌کردند اما چون بازار راکد است، تولیدکننده در حد توان خود تولید نمی کند و در حال حاضر کارخانه ها با 20 درصد توان تولید خود کار می کنند و بدین ترتیب نیروی کار کمتر مصرف می شود.
رئیس اتحادیه کفاشان دست دوز تهران در رابطه با تولیدکنندگان افغان در بازار کفش گفت: اغلب تولیدکنندگان افغان سابقه 10، 20 و 30 ساله در بازار ایران دارند اما هیچ مجوزی از اتحادیه ندارند و بدون مجوز کار می کنند. تعدادشان هم زیاد نیست اما در کار خودشان موفق هستند. آنها مالیات نمی دهند و از کارگران همشهری خود در کار استفاده می کنند و از حساب های بانکی قرضی استفاده می کنند و با همان روشی که صاحب ملک، مغازه، کارگر و خانه و ویلا در ایران شده اند و سند املاک خود را به نام دیگران زدند با همان روش هم کار می کنند. البته برخی از آنها زیر نظر دولت و با مدارک و مجوزهای لازم توانستند کارت اتحادیه را دریافت کنند. به طور کلی آمار دقیقی از تولیدکنندگان افغان در بازار ما موجود نیست اما برای مثال از 5 هزار تولیدکننده کفش در تهران 200 تا 300 تولیدکننده افغان هستند و در بازار کیف تعدادشان بیشتر است.
شیعه درباره صادرات کفش از کشور گفت: درخصوص کفش های ماشینی، دمپایی و صندل به عراق، پاکستان، آفریقا، افغانستان، ترکیه و سوریه صادرات داریم و چون دلار گران شده است و یک جفت دمپایی برای آنها یک دلار و کفش های بچه گانه و زنانه 5 دلار است. برای آنها پولی نیست. کفش هم داریم که حدود 35 دلار است که صادرات این کفش ها کم است و اصل صادرات ما درخصوص کفش های ماشینی و صندل است و قیمت مواد اولیه این کفش ها نسبت به دیگر کفش ها کمتر است و خیلی خوب فروش می رود. برای مثال در نمایشگاه قم چون کارخانه در قم زیاد است، خریداران بسیاری مراجعه می کنند.
احمد شیعه در پاسخ به این سوال که طبق گفته شما 80 درصد توان تولید کارخانه ها هدر می رود و این شرایط برای تولیدکننده بسیار سخت است، گفت: دلیل شلوغی بازار کفش در روز یکشنبه گذشته همین بود. آنها درخواست جدیدی ندارند. آنها کار می خواهند. کارگر کار می خواهد و تولیدکننده مواد اولیه برای تولید می خواهد. البته در این شرایط کسبه های دیگر اجازه نمی دهند که مسئله بزرگ شود اما به هرحال مشکلاتی دارند که واقعیت است و باید حل شود تا خدای نکرده به امنیت ملی صدمه وارد نشود. تجمع روز یکشنبه از بازار کفاش ها شروع شد و بعد از بازار پارچه فروش ها و به خیابان ملت و لوازم یدکی فروش ها رسید. چرا باید کار به اینجا برسد؟ البته خوشبختانه جمع شد. واقعیت این است که ما اتحادیه ها به اعضای صنف خود آگاهی می دهیم که مراقب دست دشمن در این مسائل باشند.
وی در پاسخ به این سوال که اگر بپذیریم بخشی از این اعتراضات شیطنت است اما باید بپذیریم که بخشی از آن نیز مشکلاتی است که وجود دارد و کارگر و تولیدکننده باید در این شرایط چه کند؟ گفت: ما می پذیریم اما مثلا با شعار دادن قیمت دلار پایین می آید؟ در این شرایط سیستم دولتی از وزارت صمت، وزارت اقتصاد و ... باید ورود کنند اما در همین بحران ها و شلوغی ها برای مثال قبض تلفن مغازه دار و تولیدکننده آمده 100 هزار تومان، مخابرات قطع می کند یا از اماکن مغازه ها را پلمب می کنند یا اداره دارایی اخطار می دهد. در این شرایط که مردم تحت فشار هستند، بهتر است کمی این سازمان ها حوصله کنند اما این مسائل وجود دارد و همه ما اینجا زندگی می کنیم و می دانیم چه خبر است.
احمد شیعه در پاسخ به این سوال که در سال های اخیر خصوصا بعد از کرونا چقدر بازار شما کوچک شد و چند تولیدکننده از این بازار به دلیل مشکلات خارج شدند؟ گفت: آمار دقیقی ندارم. آنقدر درآمدهای مجهول در ایران وجود دارد که بسیاری می گویند چرا کار کنیم و با دارایی و بیمه و همه سروکله بزنیم. در همین بحرانی که هستیم، بیمه می آید و فشار می آورد و کسی هم گوشش بدهکار نیست. تولیدکننده در کشور مثل گوشت قربانی می ماند و هر کسی از راه می رسد می خواهد تکه ای از آن را ببرد.
وی افزود: آمار کلی ما نشان می دهد که در زمان کرونا با اینکه بازار تعطیل بود اما موقعیت آن زمان ما از الان بهتر بود. یعنی ما نسبت به دوران کرونا افت داشتیم و رشد نداشتیم. با اینکه در زمان کرونا کسی در خیابان نبود و سرکار نمی رفتند و مدرسه ها هم تعطیل بود اما حداقل مردم یک حرکت اقتصادی نرم و کوچک را داشتند اما الان هیچ حرکتی وجود ندارد. نه فقط در صنف ما بلکه کلیه اصناف در این وضعیت هستند.
رئیس اتحادیه کفاشان دست دوز تهران افزود: گفته می شود که شب ها فلان رستوران پر از مشتری است اما سوال این است که در تهران از 15 میلیون نفر، چند نفر توان مالی دارند که در رستوران غذا بخورند؟ از 5 هزار نفر که بیشتر نیست. یا وقتی می گویند اگر مردم پول ندارند چرا تعطیلات جاده شمال بسته می شود اما سوال این است که چند ماشین در تعطیلات به جاده شمال می رود؟ آیا از 50 هزار ماشین بیشتر می روند؟ شما جمعیت 15 میلیونی تهران را در نظر بگیرید و ببینید چند نفر می توانند رستوران یا شمال بروند. مردم درگیر معیشت زندگی خود هستند و معاششان سخت شده است و جایی برای خرید پوشاک ندارند.
وی افزود: ارزان ترین نان 10 هزار تومان است. یک خانواده چهار نفره اگر در روز هیچ چیز نخورند برای سه وعده غذا به 6 عدد نان نیاز دارند که 60 هزار تومان فقط برای نان خرج می شود. اگر بخواهد نان و سیب زمینی بخورد، باید ببیند سیب زمینی کیلویی چند است. این درحالی است که میانگین حقوق 15 میلیون تومان است.
شیعه در پاسخ به این سوال که در سال های اخیر چند نفر از بازار کفش خارج شدند؟ گفت: حدود 10 درصد از بازار خارج شدند. البته در بازار ما شرایط برندها فرق دارد و برندها شرایط خاص و مشتری خاص خود را دارند اما اگر قیمت کفش نسبت به پارسال 70 تا 80 درصد افزایش یافته است، به دلیل گرانی مواد اولیه، حقوق کارگر و هزینه های تولید است و در این شرایط سود تولیدکننده بسیار ناچیز است.
وی در پاسخ به این سوال که پیش بینی شما برای شب عید چیست؟ گفت: همین الان مغازه داران و تولیدکنندگان ما برای شب عید ترس دارند و امسال نسبت به پارسال 30 تا 40 درصد افت تولید داشتند.
