رامین رضاییان، یکی از خرید‌های پرسروصدای نقل‌وانتقالات تابستانی بود که از سپاهان جدا شد و به استقلال پیوست تا با توجه به سابقه حضورش در پرسپولیس، تبدیل به یاغی جدید فوتبال ایران شود. او در ۳۴ سالگی وارد یک چالش بزرگ شد و پیراهن شماره ۱۰ تیم آبی‌پوش تهرانی را بر تن کرد.
حالا پس از گذشت حدود ۶ ماه می‌توان راجع به نمایش رامین صحبت کرد و او را مورد قضاوت قرار داد. البته که استقلال دوران پرفرازونشیب و عجیبی را پشت سر گذاشت و شرایط کلی تیم اصلا مناسب نبود. آبی‌ها طی ۱۵ هفته لیگ، سه سرمربی مختلف داشتند و به همین خاطر، بازیکنان این تیم نیز روز‌های دشواری را از سر گذاشتند و رامین رضاییان از این قاعده مستثنی نبود.
رضاییان، شروع بسیار خوبی در ترکیب تیم جدیدش داشت و موفق شد در مصاف با شمس‌آذر پاس گل منجر به پیروزی را ارسال کند. او سپس در مصاف با ملوان ۲ گل از روی نقطه پنالتی به ثمر رساند. به این آمار، باز کردن دروازه الغرافه را هم اضافه کنید. رامین، خصوصا در تیم جواد نکونام یک وزنه بود و حضور موثری در فاز تهاجمی داشت. او در جدال با نساجی نیز یک پاس گل به نام خود ثبت کرد. اما رفته‌رفته اوضاع دچار تغییراتی شد. استقلال و نکونام مسیرشان از هم جدا شد. سپس نوبت به سهراب بختیاری‌زاده و در ادامه پیتسو موسیمانه رسید. شماره ۱۰ باتجربه استقلالی‌ها در تیم تحت هدایت مرد آفریقایی یک گل به خیبر زد، اما دیگر فروغ روز‌های ابتدایی را نداشت و چندین مرتبه هم پیش از پایان مسابقه تعویض شد تا مشخص شود جایگاهش هم همانند گذشته ثابت نخواهد بود.
رامین و اشتباهاتش
روی دیگر سکه رامین، عملکرد دفاعی این بازیکن بود. شاید بیش از آن‌چه که باید، روی نمایش رضاییان در فاز تدافعی تمرکز شد و برخی از اشتباهات این بازیکن، فراتر از آن‌چه که باید مورد بررسی قرار گرفت، اما با این حال، همواره و طی این سال‌ها، او نتوانسته به اندازه یک مدافع راست، عملکرد کم‌نقصی داشته باشد و این مساله مختص این فصل نبوده است. او در جدال با پرسپولیس، پنالتی داد و تیمش با همان پنالتی لحظه‌آخری تبدیل به بازنده مسابقه شد. سپس در مصاف با خیبر، او سرش را به هنگام کرنر حریف دزدید و همین ناهماهنگی با حسینی باعث شد تا میزبان به گل نخست دست یابد. در دوئل با نساجی او می‌توانست سریع‌تر از جلوی دروازه تیمش خارج شود تا آفساید گلزن نساجی را پر نکند، اما در عمل شاهد این ماجرا نبودیم. سرِ آخر در مصاف با سپاهان نیز دیدیم که او هم سهمی در گل تساوی‌بخش تیم سابقش ایفا کرد و می‌توانست با هوشیاری بیش‌تری عمل کند.
نمره معمولی برای ۶ ماه نخست آقای شماره ۱۰
در مجموع باید به عملکرد رامین رضاییان در این چند ماه یک نمره معمولی بدهیم. او همچنان بهترین گلزن استقلال در لیگ برتر است و اگر کمی خوش‌شانس‌تر بود، می‌توانست به تعداد گل‌هایش بیفزاید. این بازیکن ۳۴ ساله روی ۵ گل تیمش تاثیر مستقیم داشته و از این حیث نیز رقیبی ندارد. برای رسیدن به نام کسی که در استقلال توانسته بیش‌ترین میزان خلق موقعیت را داشته باشد هم نیاز نیست به دنیال نامی جز نام رامین رضاییان باشید. با این وجود ناتوانی در زمین خودی و به هنگام دفاع و همچنین رفتار‌های گا‌ها تندوتیز و احساسی رامین باعث شده تا او نمرات منفی‌ای را هم همراه خود داشته باشد.
به نظر می‌رسد استقلال قرار است در پنجره زمستانی اقدام به خرید فول‌بک و وینگ‌بک راست کند و این یعنی رضاییان در نیم‌فصل دوم می‌بایست بیش از پیش برای جایگاهش تلاش کند. نباید فراموش کرد که او در آستانه ۳۵ سالگی قرار دارد و بازی کردن در چند جبهه می‌تواند روی خروجی کارش تاثیر منفی بگذارد و شاید حضور یک رقیب جدی، به نفع او نیز باشد.
