به گزارش خبرنگار رکنا، سانچی نامی است که برای همیشه در تاریخ ایران و دنیای دریانوردی باقی خواهد ماند؛ چراکه در روز 16 دی 1396 عبور کشتی نفتکش ایرانی سانچی در حادثه ای تلخ و دلخراش در دریای چین به یک فاجعه تبدیل شد و با یک کشتی تجاری کریستال برخورد کرد. این حادثه نه تنها ایران بلکه جهان را به درد آورد و یادآور شد که هر روز در پشت دریاها، انسان‌هایی با شجاعت و فداکاری در حال انجام کارهایی هستند که گاهی اوقات به بهای جانشان تمام می‌شود.
سانچی حامل 136 هزار تن میعانات گازی از ایران به مقصد کره جنوبی بود و خدمه این کشتی با دل‌های پر از امید و عزمی راسخ در میان موج‌ها و طوفان‌ها در تلاش بودند تا باری سنگین را از دل دریا به ساحل برسانند، اما این بار دریای چین به طوفانی مرگبار بدل شد و کشتی سانچی در برخورد با کشتی چینی کریستال دچار آتش سوزی مهیبی شد.
شعله های آتش به سرعت گسترش یافت و کشتی به یک شعله آتش عظیم تبدیل شد. در همین لحظات 32 نفر از خدمه این کشتی 30 نفر ایرانی و 2 نفر بنگلادشی در شرایطی بسیار دشوار گرفتار شدند. دستانی که روزها در دریا با سختی کار می‌کردند، این بار در برابر آتش و مرگ احساس ناتوانی کردند.
خانواده‌ها و عزیزان این جوانان بی خبر از آنچه که در دل دریا می‌گذشت در انتظار بودند. آنها نمی دانستند که هر لحظه دریا به طور ناگهانی عزیزانشان را از آنها خواهد گرفت. کشتی سانچی که روزی نمادی از قدرت و ایمنی ایران بود، در آتش سوخت و در دل دریا غرق شد.
چندین روز تلاش برای نجات خدمه بی ثمر ماند و عملیات جستجو و نجات با شرایط سخت جوی و آتش سوزی گسترده در کشتی به شکست انجامید؛ چراکه سانچی در پی این حادثه 9 روز در آتشی که به گفته کارشناسان دمای آن در آخرین لحظات به 900 درجه سانتی‌گراد رسیده بود، سوخت و در نهایت کشتی به طور کامل غرق شد.
در این فاجعه تمامی خدمه جان خود را از دست دادند.
برای ایران این حادثه نه تنها یک فاجعه انسانی بود، بلکه یک داغ بزرگ در دل مردم باقی گذاشت.
خانواده های این جوانان از عشق و امید به زندگی دست کشیدند. در حالی که قلب هایشان پر از داغ و اندوه شد. مادران، پدران، همسران و فرزندان این عزیزان هر روز چشم به دریا می‌دوزند و خاطرات آنان در دل هایشان حک شده است.
سانچی با تمام غم‌ها و دردهایش به یک نماد از فداکاری و ایثار تبدیل شد. نام این کشتی و خدمه آن برای همیشه در تاریخ ایران باقی خواهد ماند. آنها با جانفشانی خود نشان دادند که حتی در دل آتش و طوفان‌ها انسانیت و فداکاری در دریای پرمخاطره زندگی همیشه پیروز است.
نام مجید قصابی عروجی، مجید نقیان، حسین جهانی هل آباد، احسان ابولی قاسم آبادی، میلاد عنایتی، سعید دهقانی، پوریا عیدی پور، سجاد عبداللهی، محمد کاووسی تکاب، فرید محبی، حامد بهاری هشکوایی، محمدرضا رضازاده ماسوله، مهدی صادقی، حسن رومیانی، محمد پیریائی، بهرام اتحاد، عبدالغنی سامری، ابوذر نظامی، سیدجواد حیدری، علیرضا نجفی فر، علی حیدریه کهن، بهرام پوریایی، یاور افشاری، میلاد عروی، مسلم علیزاده نودهی، عبدالکریم بشارتی پور، امید ضیایی، ایوب مظفری عبدگاه، احسان فرجی و ساقی فعال در لیست جان باختگان این حادثه دلخراش است و 25 آذر 1396 بندر عسلویه ایران را با بیش از 111 هزار تن میعانات گازی به مقصد بندر دایسان کره جنوبی ترک کرده بودند و قرار بود در 18 دی سال 1396 در این بندر پهلو بگیرند.
روند رسیدگی به پرونده غرق شدن نفتکش سانچی با حضور نمایندگان کشور‌های پاناما (کشور صاحب پرچم)، هنگ‌کنگ (کشور صاحب پرچم کشتی فله‌بر کریستال)، چین (کشور محل وقوع حادثه) و در نهایت ایران و بنگلادش آغاز و نتیجه بررسی‌ها روز شنبه 15 اردیبهشت 1397 اعلام شد.
مسئولان سازمان بنادر و دریانوردی ایران در توضیح نتیجه بررسی‌ها اعلام کردند که سه کشور ایران، پاناما و بنگلادش علت اصلی حادثه را «تغییر مسیر کشتی فله‌بر کریستال 15 دقیقه قبل از حادثه» دانسته‌اند، اما چین و هنگ‌کنگ معتقد بودند که کشتی سانچی در این رویداد به‌عنوان کشتی راه‌دهنده حضور داشته که باید پیش از برخورد با کشتی چینی تغییر مسیر می‌داده و در این زمینه کشتی کریستال مقصر نیست.
در هرصورت اعلام شد که هر 2 کشتی سانچی و کریستال بخش‌هایی از مقررات ایمنی دریانوردی را نادیده گرفته‌اند.
ماجرای این کشتی به اینجا ختم نشد و مدتی بعد از حادثه سانچی برخی از خانواده‌ها ادعا کردند که تماس‌هایی با آنها گرفته شده که نشان از زنده‌بودن خدمه نفتکش دارد.
در سال 1401، سخنگوی سابق قوه قضاییه در مورد ادعای یک شرکت حقوقی درباره زنده‌بودن خدمه سانچی و آخرین وضعیت رسیدگی به این پرونده گفته بود که این امر طرح ادعا‌های بدون پشتوانه و قصه‌پردازی رسانه‌های معاند است.
در این راستا حتی بعد از وقوع این حادثه پرونده‌ای با موضوع شکایت خانواده‌های خدمه کشتی سانچی علیه شرکت ملی نفتکش ایران دایر بر ادعای زنده‌بودن خدمه در دادسرای تهران تشکیل شد.
پس از انجام استعلامات از مراجع مربوطه و بررسی گزارش توسط هیات پنج نفره کارشناسان رسمی دادگستری، نهایتا این پرونده منتهی به صدور 2 قرار موقوفی تعقیب درمورد اشخاص با تابعیت خارجی و قرار منع تعقیب به استناد فقدان ادله موجه و قابل اتکا در مورد ادعای زنده بودن آنها شد.
