متن این سخنرانی را در ادامه می‌خوانید:
*چرا تا امروز به تأخیر افتاد؟ طبیعتاً عوامل مختلفی داشت.
*ابتدا بگویم که ما بعد از تشییع پیکر سیدمحسن آماده بودیم. جوانان، سلاح‌ها، نقشه‌ها و همه چیز آماده بود. تأخیر اولاً به علت شدت آماده‌باش امنیتی و اطلاعاتی، فنی، میدانی، هوایی، زمینی و دریایی اسرائیلی و آمریکایی بود. در اوج آماده‌باش آنان، عجله می‌توانست به معنای شکست باشد.
* ثانیاً، همانطور که در هفتم فرمانده شهید سید محسن گفتم، تأخیر به خودی خود مجازاتی برای دشمن بود. در زمان ترور، بورس سقوط کرد و از آن زمان تاکنون همچنان در پایین مانده است. این آماده‌باش، این خستگی روانی، معنوی، اقتصادی و مالی و غیره مفید بود که برای مدتی ادامه یابد و ادامه خواهد یافت چون الآن در حال صحبت درباره‌ی پاسخ حزب الله هستیم اما هنوز پاسخ ایران و یمن مانده است.
*سوم: نیاز به زمان برای بررسی و مشورت درباره‌ی این ایده که خط مقاومت به صورت همزمان در یک روز و در یک زمان پاسخ دهد، یا پاسخ‌ها به صورت جداگانه انجام شود.
*چهارم: وقتی ما به زمان تصمیم‌گیری قطعی در این زمینه رسیدیم، موضوعات [مذاکرات] ۱۵ آگوست پیش آمد و آمریکایی‌ها وارد شد. یکی از دلایل عجله‌ی آمریکایی‌ها ترس از پاسخ خط مقاومت و پیامدهای این پاسخ‌ها و احتمال جنگ منطقه‌ای و مسائل مشابه بود.
* ما هم دست نگه داشتیم. البته به کسی نگفتیم که ما دست نگه می‌داریم، اما واقعیت این بود که ما دست نگه داشتیم تا فرصتی برای این مذاکرات فراهم شود، چرا که هدف اصلی ما از همه‌ی این جبهه، خون‌ها و فداکاری‌ها توقف تجاوز به غزه بود.
*از سوی دیگر، نتیجه‌ی بررسی و مشورت این بود که به علت ملاحظه‌ها و حکمت‌هایی که الآن نیازی به بیانش نداریم و به مرور روشن می‌شود، ما به صورت جداگانه واکنش نشان دهیم و عملیات کنیم و هر یک از طرف‌های خط مقاومت خود تصمیم بگیرد که کی و چگونه پاسخ دهد. همچنین روشن شد که مذاکرات [آتش‌بس] طولانی و چشم‌انداز آن نامشخص و پیچیدگی‌های آن زیاد است.
منبع: فرهیختگان
