غلامرضا فتح‌آبادی در گفت‌وگو با ایسنا، درخصوص نقش جریان‌های سیاسی و اجتماعی در ایجاد وفاق ملی و تاثیر متقابل وفاق ملی و برقراری عدالت بر یکدیگر اظهار کرد: این روزها کلمه وفاق یکی از پر تکرارترین واژه‌هایی است که در فضای رسانه‌ای جامعه مطرح است و با طرح این موضوع از سوی ریاست جمهوری در محافل اجرایی و علمی مورد توجه قرار گرفته است.
وی در ادامه، همسویی، همکاری، اتحاد و همگرایی را مفهوم و معنی لغوی واژه وفاق بیان کرد و گفت: وفاق باید از ابعاد گوناگون مورد بررسی قرار گیرد تا بتوان به همگرایی و رسیدن به نقطه اشتراک که هدف وفاق است، بویژه وفاق اجتماعی که همانا توافق عمومی در مواضع و امر جمعی است، دست یافت.
وی به مفهوم وفاق در بعد سیاسی نیز اشاره کرد و گفت: همکاری متقابل گروه‌ها و جریانات سیاسی برای دستیابی به یک هدف خاص، مفهوم وفاق در بعد سیاسی را نشان می‌دهد. به عبارتی کنش‌گران سیاسی می‌خواهند شرایط سیاسی را در سایه وفاق از وضعیت کنونی به وضعیت مطلوب برسانند. بنابراین وفاق در بعد سیاسی از اهمیت و جایگاه ویژه‌ای برخوردار است و وفاق سیاسی می گوید احزاب و طیف‌های سیاسی در کنار تضادها و اختلاف‌نظرهایی که با یکدیگر دارند می بایستی برای تحقق اهداف نظام اسلامی در عرصه ملی و بین‌المللی توافق کرده و به یک نقطه اشتراک مطلوب دست یابند.
فتح‌آبادی تصریح کرد: در کنار ابعاد مفهومی، گفتمان وفاق باید ابتدا از منظر کارکردی در محافل علمی و دانشگاهی به بحث و تبادل نظر گذاشته شده و چارچوب نظری آن تبیین شود. به طور کلی گفتمان وفاق باید در جامعه فراگیر شده و صرفا محدود به نهادها و احزاب سیاسی نشود و اهمیت آن از مدرسه و خانواده گرفته تا زندگی جمعی و محیط‌های کاری و اجتماعی نهادینه شود.
وی با تاکید بر اینکه گفتمان وفاق باید متوجه منافع ملی و بین‌المللی شود، تصریح کرد: تقویت گفتمان وفاق منجر به تقویت سرمایه اجتماعی در جامعه خواهد شد. موضوع وفاق باید در کنار سایر مولفه‌های اجتماعی نظیر اعتماد، مشارکت، امید و ... قرار گیرد تا سرمایه‌های اجتماعی در عرصه ملی و بین‌المللی تقویت شوند. زمانی که مولفه‌های سرمایه‌های اجتماعی در جامعه تقویت نشود در رسیدن به شاخص‌های توسعه‌ای مانع ایجاد خواهد شد و دست یافتن به این شاخص‌ها را دشوار خواهد کرد.
این مقام مسئول در استانداری مرکزی تصریح کرد: تمامی کنش‌گران سیاسی و اجتماعی باید برای کاهش اختلافات و تضادها تلاش کنند و زمینه‌ای فراهم شود که برنامه‌های توسعه‌ای در کشور اجرایی شده و به منصه ظهور درآید. وفاق در حوزه قانون‌گذاری و تقنینی باید در راستای منافع عمومی حرکت کند و شایسته‌گماری در جامعه نهادینه شود تا مولفه‌های وفاق تحقق یابد. در واقع وفاق به معنی تقسیم پست‌های اداری نیست، بلکه یک مفهوم بسیار فراگیر بوده و باید تمامی لایه‌های اجتماعی و سیاسی را شامل شود و به نوعی به پیشرفت اقتصادی و توسعه سیاسی و اجتماعی در جامعه کمک کند.
فتح‌آبادی افزود: باید با بهره‌گیری از معیار و گفتمان وفاق، تنش‌های سیاسی را در جامعه کاهش داد و به طور کلی زمینه‌ای فراهم شود که جامعه در ریل پیشرفت و توسعه قرار گیرد.
وی در پاسخ به این پرسش که به کدام مصادیق در عرصه ملی و بین‌المللی می‌توان به عنوان نتایج وفاق ملی اشاره کرد، گفت: گفتمان وفاق در تمامی ابعاد مورد تایید قرار می‌گیرد و اگر تاریخ این کشور را مرور کنیم خواهیم دید که تشکیل انقلاب اسلامی مهمترین نتیجه وفاق ملی و همبستگی اجتماعی در لایه‌های اجتماعی و سیاسی ایران است که به رهبری امام و پشتوانه ملت به نتیجه رسید و در واقع، وفاق پایه اصلی شکل‌گیری انقلابی را فراهم کرد که امروز افزون بر چهار دهه از عمر با برکت آن می‌گذرد و استمرار آن نیز در سایه گفتمان وفاق محقق خواهد شد.
فتح‌آبادی با بیان اینکه وفاق ملی در «ملی شدن صنعت نفت» متبلور شد و تجلی یافت، گفت: وفاق ملی در دوران هشت سال دفاع مقدس موجب پیروزی رزمندگان اسلام در برابر دشمن تا بن دندان مسلح شد و همگرایی و انسجام ملی اجازه نداد حتی یک وجب از خاک این کشور به تصرف دشمن درآید. همچنین در انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم به طور نسبی و با مشارکت ۵۰ درصدی، یک وفاق صورت گرفت که باید در دید کلان در مولفه‌های سیاسی، روابط جهانی و بحران‌های منطقه ای مورد توجه قرار گیرد.
وی خاطرنشان کرد: بدیهی است برای رسیدن به انسجام سیاسی و اشتراک اجتماعی باید گفتمان وفاق تقویت شود تا بتوان به اهداف نظام در اجرای سیاست‌های کلی و برنامه‌های توسعه‌ای دست یافت و توطئه‌های دشمنان را خنثی کرد. این موضوعی است که دولت چهاردهم با شعار وفاق ملی دنبال می‌کند و قطعا حاکمیت وفاق ملی در کشور می‌تواند زمینه‌ساز ظهور و بروز مصادیق دیگری در صیانت از آرمان‌های انقلاب اسلامی شود.
انتهای پیام
