اصغر پرتوی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، با اشاره به اینکه مفهوم وفاق را باید در سطوح مختلف در نظر گرفت، اظهار کرد: برای وفاق نمی‌توان معنای واحد ارائه داد و آن را در همه سطوح یکسان به کار گرفت. برای تشکیل کشورملت، ابتدا باید در سطح اول در بعد نظری، فلسفی و مشخصا هویتی، مسئله را حل کرد یعنی باید به وفاق رسید.
وی تصریح کرد: در تعریف کشورملت یعنی بر سر یک سری مسائل همه ما پایبند به یک قاعده هستیم. ما براساس اینکه در ایران ساکن بوده و عضو این کشور هستیم در هویت ملی به وفاق رسیده‌ایم چون دارای وجدان مشترک، با قومیت‌ها و مذاهب مختلف هستیم و بین این مسائل به وفاق رسیده‌ایم.
پرتوی به سطح دوم وفاق اشاره کرد و افزود: در این سطح پس از سطح نظری، فلسفی و هویتی باید به دنبال وفاق در قانون اساسی بود. صحبت از قانون اساسی می‌شود ولی کمتر می‌شنویم که به قانون اساسی استناد شود. در هر مناقشه و مسئله باید به قانون اساسی موارد ارجاع داده شود و باید در این بعد نیز وفاق باشد. اینکه همه به‌صورت وجدانی، خود را تابع قانون اساسی بدانند نه اینکه در ظاهر صحبت از قانون کنند. اینکه صحبت از قانون شود ولی عده‌ای خود را جدا از قانون بدانند؛ اینکه سعی در کم شور شدن انتخابات شود، نمی‌توان گفت که در قانون وفاق داریم.
او ادامه داد: اگر در سطح قانون اساسی وفاق ایجاد شد باید براساس قانون پیش رفت و در این شرایط افراد به‌دنبال حذف رقیب نمی‌روند و او را دشمن نمی‌بینند؛ در حالی که ما شاهد حذف‌ها بودیم و در این شرایط قدرت نظام کاهش یافته چون رقابت را نپذیرفته‌ایم. اگر در سطح قانون اساسی وفاق شکل گیرد این اتفاقات نباید رخ دهد.
این استاد دانشگاه به سطح سوم وفاق اشاره کرد و گفت: اگر وفاق در سطح سیاست‌گذاری درست شکل گیرد، ما انتظار نداریم که قانونی از آن مجلس بیرون بیاید که اکثریت مردم مخالف آن هستند. اگر این روند به درستی شکل گیرد، سیاست‌گذاران براساس وفاق ملی سیاست‌گذاری کرده و سیاست‌گذاری خلاف وفاق ملی شکل نخواهد گرفت. چون اول کل ملت در تصمیم‌گیری مدنظر قرار گرفته می‌شود و موضوع خودی و ناخودی شکل نمی‌گیرد.
وی در بخش دیگری با بیان اینکه البته همدلی به معنای این نیست که یکسان‌سازی شود، اظهار کرد: وفاق ملی یکسان‌سازی نیست وگرنه باید حکومت تک‌حزبی داشته باشیم. وفاق ملی یعنی ملت به اشتراکات رسیده و در چارچوب آن عمل می‌کنند و یکی از نمونه‌های بارز آن رقابت حزبی است؛ یعنی جریانات حزبی در چارچوب قواعد، بازی کنند. برای رسیدن به وفاق باید قواعد بازی رعایت شود. وفاق یعنی کسی که برنده شد، موضوع مورد پذیرش همه باشد.
پرتوی با اشاره به اینکه اگر بر سر قانون وفاق داشته باشیم این به مفهوم عدالت است، تصریح کرد: عدالت یعنی اجرای درست قانون؛ اگر انتخابات برگزار شد و همه احزاب از فرصت‌ها به‌صورت برابر استفاده کردند یعنی عدالت و اگر مسئول همه افراد جامعه را با یک دید نگریست یعنی عدالت.
او یادآور شد: اگر در همه چارچوب‌ها در سطح کلان به وفاق برسیم عدالت برقرار می‌شود. متهم کردن رقیب یعنی بی‌عدالتی و اگر قانون‌مندی در سطوح مختلف سیاسی به‌درستی اتفاق بیفتد، عدالت برقرار می‌شود.
رئیس دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی استان زنجان عنوان کرد: برای رسیدن به وفاق ملی سیاست‌گذاری‌ها باید بدون درنظر گرفتن جناح‌بندی سیاسی باشد و منافع کل ملت باید مدنظر قرار گیرد. حزب بازی برای دوران انتخابات است و برنده باید نگاه یکسان به همه افراد جامعه داشته باشد. توسعه زمانی رخ می‌دهد که وفاق ملی در چارچوب درست و در سطوح مختلف شکل گیرد و باید این نکته مورد توجه قرار گیرد.
انتهای پیام
