همشهری آنلاین- بهاره خسروی : سید رسول امینی، تهران‌پژوه، درباره خوراکی های خوشمزه ای که در حمام در میان گپ و گفت های مردم مورد استفاده قرار می گرفت می‌گوید: «اولین مشتری این خوراکی های خوشمزه بچه ها بودند. بسیاری از بچه ها با وعده همین خوراکی های خوشمزه پی سوزش چشم بر اثر شست‌وشو با صابون و عذاب کیسه کشیدن‌های محکم را به تن می‌مالیدند و همراه بزرگ‌ترها راهی حمام سر بازارچه می‌شدند تا بعد از تحمل این همه سختی، به زعم خودشان دلی از عزا در آوردند. اغلب در کنار حوض های حمام ها یک چهارپایه بود که روی آن یک تغار آلو و آب‌آلو و چند کاسه کوچک با قاشق‌های چوبی در کنارش قرار داشت و زمستان‌ها جایگزین آن لبو با کمی سرکه بود که حسابی دلبری می‌کرد و میان بچه‌ها حسابی پرمشتری بود.»
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
به گفته امینی، البته این ماجرا در تابستان ها و فصل های گرم سال کمی متفاوت تر بود و اغلب نوشیدنی های خنکی مثل آبلیمو، شربت آلبالو، سکنجبین و هندوانه و... مصرف می شد و در زمستان ها هم که انار دانه شده پای ثابت خوراکی حمام ها بود. البته به مرور زمان و با تغییر سبک زندگی، نوشابه های زرد معروف با برند کانادادرای هم جزء جدانشدنی حمام شد که اغلب مشتری ها سفارش می دادند.
این تهران‌پژوه در بخش دیگر صحبت هایش از آش‌خوری بانوان در حمام های تهران قدیم و ورود با خدم و حشم یاد می کند: «زن ها به نسبت مردها مدت زمان بیشتری را در حمام ها می‌گذراندند و به همین دلیل کاملا مجهز به حمام می رفتند و همچنین برای به رخ کشیدن ثروت و دارایی و طبقه اقتصادی‌شان مستخدم و کلفت های خود را همراه با مقدار زیادی خوراکی از جمله آش سماق و...به حمام می بردند.»
