دلال مهنا با چشمانی اشک‌آلود می‌گوید: «تنها پسرم، فقط ۲۵ سال داشت. او را درست از کنار خودم گرفتند و بردند و به من گفتند "ما او را خواهیم کشت و با این کار دلت را خواهیم شکست".»
این آخرین باری بود که دلال پسرش را دید. او می‌گوید افراد مسلحی که او را ربودند، به ضرب گلوله او را به قتل رساندند.
دلال مهنا از اقلیت علوی سوریه است؛ گروهی که از هفته گذشته هدف موجی از خشونت‌های فرقه‌ای قرار گرفته است.
او ادامه می‌دهد: «همه می‌دانستند که او دیابت و کم‌خونی دارد و فقط سعی می‌کرد زندگی‌اش را بگذراند.»
ما دلال را در حالی یافتیم که در کنار هزاران نفر دیگر در یک پایگاه هوایی دورافتاده روسیه در منطقه ساحلی غرب سوریه پناه گرفته بود.
یک گروه ناظر بر جنگ اعلام کرده است که از ۶ مارس تاکنون بیش از ۱۴۰۰ غیرنظامی در لاذقیه و استان‌های همجوار طرطوس، حما و حمص کشته شده‌اند که بیشتر آن‌ها علوی بوده‌اند.
دلال یکی از معدود افرادی است که حاضر است درباره یک هفته وحشت محض با ما صحبت کند.
نیروهای امنیتی هفته گذشته عملیاتی را در این منطقه آغاز کردند. این اقدام در واکنش به شورش رو به افزایش جنگجویان وفادار به بشار اسد، رئیس‌جمهور برکنار شده سوریه، انجام شد. اسد خود یک علوی است و حکومتش تحت سلطه اعضای این فرقه بود.
پس از کشته شدن ۱۳ نیروی امنیتی در یک کمین افراد مسلح در شهر ساحلی جبله، خشونت شدت گرفت.
افراد مسلح وفادار به دولت اسلام‌گرای سنی متهم شده‌اند که پس از این حمله، دست به کشتار انتقام‌جویانه در جوامع عمدتا علوی زده‌اند.
بر اساس گزارش دفتر حقوق بشر سازمان ملل، در طی چهار روز بعد از حمله، تمام اعضای برخی خانواده‌ها، از جمله زنان و کودکان، به قتل رسیدند.
یک سخنگوی این دفتر روز چهارشنبه به خبرنگاران گفت که سازمان ملل تاکنون قتل ۱۱۱ غیر نظامی را تایید کرده، اما گمان می‌رود که شمار واقعی قربانیان بسیار بیشتر باشد.
او افزود که بسیاری از این موارد، اعدام‌های صحرایی بوده است.
در بزرگراه، خودرویی را می‌بینیم که گلوله‌باران شده است.
مشخص نیست چند نفر در آن کشته شده‌اند یا از چه گروه و طایفه‌ای بوده‌اند.
اما تصور این که کسی از آن زنده بیرون آمده باشد، دشوار است.
جاده بین‌المللی امن شده و بقایای حمله‌ای که به نیروهای توصیف‌شده به‌عنوان بازماندگان رژیم سابق نسبت داده می‌شود، پاکسازی شده است. پس از آن، حملات انتقام‌جویانه علیه اعضای فرقه علوی رخ داده است.
اما هنوز ده‌ها جسد در میان بوته‌زارها و گورهای دسته‌جمعی پراکنده است؛ صحنه‌هایی که در جریان گشت زدن در آن منطقه همراه با نیروهای وابسته به وزارت دفاع سوریه شاهدش بودیم.
منابع امنیتی به بی‌بی‌سی گفتند که همه وفاداران به اسد که در حمله جبله نقش داشتند، کشته نشده‌اند.
هنگامی که نیروهای امنیتی، شمار زیادی از نیروهای کمکی را از سراسر کشور اعزام کردند، طرفداران اسد موفق شدند به کوه‌های اطراف عقب‌نشینی کنند.
محمود الحایک، سرباز وزارت دفاع دولت جدید که در بانیاس واقع در حومه لاذقیه مستقر است، می‌گوید: «همه آن‌ها اهل این روستاها هستند.»
او ادامه می‌دهد: «هر کسی که روی این پل ایستاده بود، هر کسی که در این اتفاقات نقش داشت، متعلق به همین جوامع بود. اما حالا همه آن‌ها منطقه را ترک کرده‌اند.»
از او می‌پرسم: «اما در حمله اول، آن‌ها موفق شدند بخش بزرگی از بانیاس را تصرف کنند، درست است؟»
او پاسخ می‌دهد: «دو روز اول اوضاع کاملا آشفته بود. منطقه در هرج‌ومرج مطلق قرار داشت. اما خدا را شکر، توانستیم کنترل را دوباره به دست بگیریم. مردم شروع کردند به بازگشت به خانه‌هایشان و حالا بسیاری درخواست دارند که بقیه نیز اجازه بازگشت پیدا کنند.»
یک گشت کوتاه در برخی از روستاهای منطقه نشان می‌دهد که بیشتر آن‌ها همچنان متروک هستند.
ساکنان که از کشتارهای فرقه‌ای وحشت دارند، به کوه‌ها گریخته‌اند و یک هفته است که در فضای باز می‌خوابند.
در یکی از روستاهای حومه بانیاس، با گروه کوچکی از مردان مواجه شدیم که با احتیاط به خانه‌ها و مغازه‌های خود بازگشته بودند تا اوضاع را بررسی کنند.
وفیق اسماعیل، یک علوی است که با احتیاط زیاد صحبت می‌کند. او می‌گوید هنگام حمله آنجا بوده، اما حاضر نیست جزئیات بیشتری ارائه دهد.
او می‌گوید: «راستش را بخواهید، نمی‌توانم چیزی را توضیح بدهم. من هیچ ارتباطی با این ماجرا ندارم، هیچ ارتباطی. به خدا قسم... من درگیر نبودم و هرگز هم نخواهم بود.»
توضیح می‌دهم: «منظورم این نبود. به عنوان کسی که اینجا بوده، فقط می‌پرسم چه دیدید؟»
پاسخ او ترسش را نشان می‌دهد: «برادر، واقعا نمی‌توانم چیزی بگویم. نمی‌دانم. همین... خدا ما را از بلا حفظ کند.»
در حومه لاذقیه، کنترل نیروهای امنیتی سوریه پایان می‌یابد و محدوده پایگاه هوایی حمیمیم روسیه آغاز می‌شود.
ما موفق شدیم بدون هماهنگی با روس‌ها، که طی جنگ داخلی ۱۳ ساله سوریه از نیروهای اسد حمایت کرده‌اند، وارد بخش بیرونی پایگاه شویم.
هزاران خانواده علوی به این پایگاه پناه آورده‌اند تا از حملات گروه‌های مختلف سوری در امان باشند. آن‌ها در شرایط بسیار سختی زندگی می‌کنند.
اینجاست که دلال می‌گوید پسرش کشته شد.
این مکان مملو از داستان‌های وحشتناک است.
بیشتر این خانواده‌ها عزیزی را از دست داده‌اند: یک پسر، یکی از بستگان یا همسایه‌ای را.
یک زن علوی دیگر به ما می‌گوید: «ما برای چیزی که از سر می‌گذرانیم، به حمایت بین‌المللی نیاز داریم. ما خانه‌هایمان را ترک کردیم، همه چیز را رها کردیم، زندگی‌مان را جا گذاشتیم و به اینجا آمدیم.»
جزئیات کمی درباره حمله روز پنجشنبه گذشته و پیامدهای شدید فرقه‌ای آن منتشر شده است.
اما احمد شرع، رئیس‌جمهور موقت سوریه، این پیامدها را تایید کرده است. او در ماه دسامبر گذشته رهبری شورشیانی را بر عهده داشت که حکومت بشار اسد را سرنگون کردند.
شرع وعده داده است که عاملان این حملات را، حتی اگر از میان متحدانش باشند، تحت پیگرد قرار دهد و گفته است: «ما اجازه نخواهیم داد که هیچ خونی به ناحق ریخته شود.»
با این حال کمتر کسی باور دارد که زخمی که این رویدادها بر پیکر ازهم‌گسیخته سوریه بر جای گذاشته‌اند، به این سادگی التیام یابد./ bbc
