به گزارش همشهری‌آنلاین، تاریخ برای والیبال ایران تکرار می‌شود؟ روزهای پایانی سال ۱۴۰۳ یادآور خاطرات تلخ سال پیش بود. همانطور که روزهای آخر سال۱۴۰۲ و روزهای آغازین سال گذشته والیبال پر بود از امید، هواداران این رشته سال را با دل‌خوشی به اتفاقات خوب نو کردند.
والیبال ایران سال ۱۴۰۳ را متفاوت آغاز کرد. روزهای آخر اسفند ۱۴۰۲ در حالی که ایران در تدارک استقبال از نوروز بود، مجمع انتخاباتی فدراسیون برگزار شد و همانطور که پیش‌بینی می‌شد میلاد تقوی، دبیر سابق، در بالاترین جایگاه فدراسیون قرار گرفت. جالب‌تر این بود که قبل از انجام انتخابات ریاست فدراسیون، فدراسیون وحید مرادی(سرپرست) سرمربی تیم ملی را هم انتخاب کرده بود. با این انتخاب‌ها والیبالی‌ها منتظر تجربه‌های جدید بودند. به هر حال بعد از سال‌ها(۱۵سال در دو مقطع) محمدرضا داورزنی جای خود را به فرد جدید داده بود و بهروز عطایی هم بعد از ۱۱سال حضور خارجی‌ها به عنوان سرمربی ایرانی تیم ملی را تحویل گرفته و نتایج خوبی رقم نزده بود، جای خود را به یک مربی خارجی داده بود، به موریس موتا پائز فرانسوی- برزیلی.
قبل از سال امیدهای حضور تیم ملی در بازی‌های المپیک ۲۰۲۴پاریس کمرنگ شده بود اما انگیزه بالای بازیکن و تغییراتی که ایجاد شده بود، این نوید را می‌داد که هرچند به سختی اما می‌شود والیبال را هم در پاریس دید. تنها راهی که والیبال ایران را به پاریس می‌رساند، لیگ ملت‌ها بود. قبل از شروع لیگ، همه فقط رویای پیروزی و حضور در المپیک در سر داشتند، از یک‌دل بودند و همت بالایشان حرف می‌زدند اما خیلی طول نکشید که والیبال و طرفدارانش با واقعیت روبه‌رو شدند. نه پائز آن مربی ناجی بود که بتواند برای تیم معجزه کند و نه تیم تیمی بود که در حد حضور در المپیک باشد.
باخت‌های پی‌در پی در همان ۳هفته اول، فدراسیون والیبال را وادار کرد تا تصمیم انتحاری بگیرد و پائز را برکنار کند. اما این شوک هم چندان کارساز نبود. تیم با مربیگری پیمان اکبری پرانرژی‌تر شد اما نه در حدی که بتواند باخت‌ها را جبران کند. با ۱۰باخت، ۲باخت و سقوط به رده پانزهم، تیم سرافکنده به ایران برگشت. نه تنها سهمیه المپیک از دست رفت که تیم اعتبار و محبوبیت قبلش را هم از دست داد. و جمله‌ای که از ذهن خیلی از والیبالی‌ها گذشت این بود که اگر مربی بهتری بود، می‌شد تیم را در پاریس دید؟
بعد از لیگ ملت‌ها دوباره پروسه انتخاب سرمربی آغاز شد. مذاکره با گزینه‌های مختلف به روبرتو پیاتزای ایتالیایی ختم شد. خبر توافق ایران با پیاتزا ۱۳شهریور منتشر شد ولی بیش از ۳ماه طول کشید تا او به ایران بیاید و قراردادش را امضاء کند. پیاتز روز اول بهمن چند ساعتی را مهمان فدراسیون و والیبالی‌ها بود و دوباره به کشورش برگشت تا میلانو را در لیگ ایتالیا هدایت کند.
سال نو شده و هرچند قرار است این بار مربی سرشانس‌تر و با کارنامه معتبری روی نیمکت می‌نشیند اما والیبالی ترجیح می‌دهند با اشتیاق منتظر اتفاقات خوب نباشند. تیم ۲تورنمنت مهم در پیش دارد؛ لیگ ملت‌های ۲۰۲۵ و مسابقات قهرمانی جهان. اینکه پیاتزا چه تیمی معرفی می‌کند و با این تیم چه نمایشی ارائه می‌دهد و به کجا می‌رسد زمان مشخص می‌کند.
