حجت‌الاسلام ابوذر توحیدی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به آیه ۳۴ سوره فصلت اظهار کرد: این آیه مبارکه یکی از مهم‌ترین نکات اجتماعی را درباره روابط میان مسلمانان و مؤمنان بیان می‌کند و راهکاری ارزشمند برای استحکام جامعه اسلامی ارائه می‌دهد. در این آیه، خداوند می‌فرماید که بدی را با نیکی دفع کنید، چراکه این رفتار باعث نزدیکی دل‌ها و تقویت دوستی بین مؤمنان خواهد شد.
وی در ادامه با تبیین معنای آیه افزود: در هر جامعه‌ای، افراد به دو دسته تقسیم می‌شوند؛ گروهی که مرتکب جنایت و اعمال ناشایست بزرگی می‌شوند و باید با قاطعیت با آن‌ها برخورد کرد، اما این گروه در اقلیت هستند. اکثریت افراد جامعه، اگرچه ممکن است خطا یا بی‌اخلاقی‌هایی داشته باشند، اما این رفتارها در حدی نیست که نیاز به برخورد شدید داشته باشد.
مسئول دارالقرآن تبلیغات اسلامی استان کرمانشاه با اشاره به پیام آیه خاطرنشان کرد: این آیه بر این اصل تأکید دارد که اگر شخصی از جامعه مؤمنین، خطایی مرتکب شد یا بدی‌ای کرد، لازم نیست با خشونت و شدت عمل با او برخورد شود. بلکه بهترین روش، برخورد نیکو و اخلاقی است. زیرا این شیوه رفتاری، احساس حقارت در فرد خاطی ایجاد کرده و او را نسبت به رفتار خود شرمنده می‌کند. در نتیجه، قلب او نرم شده و محبت و دوستی میان مؤمنان تقویت می‌شود.
نقش رفتار نیکو در جلوگیری از گسترش شرور
حجت‌الاسلام توحیدی در ادامه تصریح کرد: واژه 'ادفع' در آیه به معنای 'دفع کردن' است، یعنی اگر انسان بخواهد یک شر را متوقف کند، بهترین راه، انجام کار نیک در برابر آن است. زیرا اگر با بدی پاسخ داده شود، این چرخه ادامه پیدا کرده و چه‌بسا منجر به شرور بزرگ‌تری شود. در حالی که پاسخ نیکو به یک رفتار بد، آن را در نطفه خفه کرده و مانع از گسترش آن در جامعه می‌شود.
وی تأکید کرد: اثرگذاری این شیوه رفتاری تا حدی است که حتی اگر میان دو نفر دشمنی و کدورتی وجود داشته باشد، با پاسخ نیکو و اخلاق پسندیده، این عداوت از بین رفته و به جای آن، رابطه‌ای دوستانه و صمیمانه شکل می‌گیرد. در این آیه، خداوند به‌وضوح بیان می‌کند که با برخورد نیک، دشمن به 'ولی حمیم' یعنی یک دوست بسیار صمیمی تبدیل خواهد شد.
پیام آیه برای زندگی اجتماعی امروز
مسئول دارالقرآن تبلیغات اسلامی استان کرمانشاه در پایان با تأکید بر لزوم به‌کارگیری این آموزه قرآنی در زندگی اجتماعی گفت: این آیه راهکاری عملی برای زندگی اجتماعی ما ارائه می‌دهد و بیان می‌کند که در اکثریت موارد، اگر در برابر بدی‌ها با نیکی و اخلاق حسنه رفتار کنیم، روابط اجتماعی حفظ شده و زمینه رشد و ارتقای جامعه ایمانی فراهم خواهد شد.
