به گزارش مشرق، کانال تلگرامی کشکول نوشت:
این روزها کسی به جهت اعتقادی از مذاکره با آمریکا دفاع نمی کند. چرا؟ همان تعبیر ساده و حکیمانه رهبرانقلاب؛ دلیل :تجربه. فرمودند مذاکره، هوشمندانه و عاقلانه و شرافتمندانه نیست. رئیس جمهور کشور نیز به ترامپ می گوید ما با تو مذاکره نمی کنیم هرغلطی خواستی بکن. پس اینها که دم از مذاکره و دل دادن به ترامپ می کنند چه کسانی هستند؟ ترسوها.
دو سوال؛ اول این ها را چطور بشناسیم و دوم اینکه چطور کمک شان کنیم؟
چطور بشناسیم؟ دقت کردید برخی در رسانه های اجتماعی به شکل جنون آوری اخبار تهدیدآمیز دشمن را توزیع و ضریب می دهند؟ مثل اینکه آمریکا بمب افکن ها جدید وارد اقیانوس هند کرد یا ترامپ برای چهارمین بار تهدید کرد و غیره. این افراد را با این نشانه ها هرجا دیدید بدانید وحشت سیاسی و کپ تحلیلی کرده اند و دلسوزانه باید کمک شان کرد.
چه نشانه هایی؟
اولا کلا "سوگیری منفی" دارند. یعنی درباره هر چیزی نظر دهند وجه منفی ماجرا را می بینند.
دوم اینکه در چاله "سوگیری تائید" هستند. یعنی می گردند برای ترس شان دلیل و شاهد خبری پیدا کنند.
سوم گرفتار "اثر لنگرند". یعنی اولین خبری که دست شان می رسد را باور می کنند و جلوتر نمی روند.
چهارم در دست انداز "تعمیم هیجانی" زمینگیر می شوند. مثل مار گزیده ای که از ریسمون سیاه و سفید می ترسد.
در نهایت اینکه در تله "سوگیری در دسترس" هستند. ترس باعث میشود چیزهایی که راحت به ذهن شان می رسد را باور کنند و خیلی توان و قدرت استدلال نداشته باشند. روشن است که این گروه با گروه های سنتی طرفدار مذاکره فرق دارند. آن گروه های سنتی یا نگاه شان اصلاح شده است یا داد و فغان مذاکره شان از سر کاسبی سیاسی بوده است که این روزها دیگر بازاری ندارد و لذا خبری از آنها نیست. گروه جدید حقیقتا ترسیده اند و بخش احساسی مغزشان باعث شده قشر پیشانی ذهن که نقش منطق و استدلال را بازی می کند قفل شود.
اما چه کمکی به این افراد باید کرد؟ نشان دادن واقعیت های ساده ؛ انتظار نداشته باشیم با تحلیل های عمیق سیاسی و دیپلماتیک یک شبه ارتباط بگیرند. استدلال های ساده مسیر را برای استدلال های عمیق تر باز می کند.
تهدیدات آمریکا پوچ است و بی اثر به چند دلیل ساده
اولا ایران دیگر ایران چهل سال قبل و بلکه یک سال قبل هم نیست. هم تحریم ها را پشت سر گذاشته و هم به جهت هسته ای و نظامی قوی تر شده است. به جهت هسته ای در مرز تولید سلاح هسته ای است و منتظر اشاره فقهی رهبرانقلاب. در بعد نظامی نیز جرعه ای از توانش را در وعده صادق و انتقام سخت چشانده است. نقش ایران در منطقه نیز دهها برابر تقویت شده است. امروز مقاومت چریکی و گروه های کوچک مقاومت، مزدوران نیابتی آمریکایی-صهیونیستی را بی آبرو کرده و نقش ایران را بیش از گذشته برجسته ساخته است.
دوم اینکه آمریکا نیز به جهات مختلف در جایگاه گذشته نیست. نه اقتصادش یاراست. نه توان هزینه های بالای جنگ را دارد. نه بعد از طوفان الاقصی متحدان منطقه ای دارد. نه بعد از خروج خفت بار از عراق و افغانستان و بعد هم ذلت جهانی صهیونیسم، افکار عمومی اش با جنگ همراهی می کند. نه با این اختلافات جدید، دیگر خبری از همراهان اروپائی اش است و خلاصه نه به جهت شرایط سیاسی تمایلی به جنگ مستقیم دارد.
از این مهمتر حضور مردم ایران است. مردم ایران در همین راه پیمائی روز قدس نشان دادند ملتی متکی به ایمان اند و مبنای محاسبات آنها با چرتکه های مادی آغشته با بلوف آمریکایی ها زمین به آسمان متفاوت است. ملت ایران به چشم دیده اند که آمریکا با برجام چه کرد و همین روزها چه میزان تعهدش برای حفظ آتش بس در غزه اعتبار دارد. مگر میشود این تجربه های تاریخی را فراموش کرد؟
خلاصه باید به جریان وحشت زده متمایل به مذاکره نشان داد که سخن از خودکشی برای فرار از مرگ، نه هوشمندانه است و نه شرافتمندانه و نه عاقلانه و نه کار به گرایش سیاسی و مذهبی افراد دارد. به خود آئیم که غیر از خود خبری نیست و قدرت اینجاست.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر میشود.
